Ο Λάκης Λαζόπουλος κάνει λόγο για «συντονισμένο μιντιακό πόλεμο» και αποκαλύπτει στην Μαρία Ανδρέου και στο ENJOY της Κυριακάτικης Δημοκρατίας με τι θα ήθελε να επιστρέψει στην τηλεόραση…
Πάμε λίγο στα τηλεοπτικά. Υπήρχε κάποιο σχέδιο να βρεθεί ο Λαζόπουλος εκτός τηλεόρασης;
Πόλεμος έγινε. Κάποτε θα τα γράψω με ησυχία. Ξέρω ως άνθρωπος, όταν αποφασίσεις να συγκρουστείς με κάποιους ισχυρούς, θα έχεις και τις επιπτώσεις.
Όμως κάποια στιγμή έρχεται η ώρα της επιλογής. Και της απόφασης. Θα παραμείνεις υπόδουλος ή θα πληρώσεις το τίμημα;
Καταλαβαίνω και κατανοώ τον πόλεμο. Δεν κρατάω κακία σε κανένα.
Ο δημιουργός έχει μια αποστολή: να ακούσει τον κόσμο. Εμένα αυτό μου κληροδότησε η μάνα μου. Και μόνο μέσα από τον κόσμο διορθώνομαι.
Κάθε λογικός άνθρωπος καταλαβαίνει ότι στην περίπτωση τη δική μου τόσο η παρουσία μου όσο και η απουσία μου για κάποιους είναι σημαντικές.
Πολλοί ενδιαφέρονται για την παρουσία μου, αλλά υπάρχουν και κάποιοι που θα πληρώσουν πολλά για την απουσία μου.
Πώς νιώθατε τη στιγμή που έγραφαν ότι ο Λαζόπουλος κάνει προπαγάνδα και εσείς τρέχατε στο νοσοκομείο για τη μητέρα σας;
Στη ζωή μου έχω κάνει μια συμφωνία: να μοιράζομαι τις χαρές μου με το κοινό. Αποφάσισα τις στεναχώριες μου να τις σηκώνω μόνος μου, όπως έτσι έχει διδάξει η Ιστορία.
Στους δικούς μου ανθρώπους λέω ότι στον Μυστικό Δείπνο ήταν και οι 12 μαθητές του Ιησού αλλά στον Σταυρό πήγε μόνος του. Ούτε ένας απ’ όλους δεν του τον κουβάλησε. Και τον σταυρώνουν σε εμφανές σημείο.
Έτσι γίνεται στη ζωή. Μεταφέρεις μόνος σου το βάσανο σου, αλλά και σε εμφανές σημείο, για να βλέπουν οι άλλοι και να χαίρονται.
Αλλά ακόμη και όταν οι εχθροί παίρνουν δώρα από εσένα, δεν είναι κακό. Γιατί ο δικός σου χαρακτήρας ουσιαστικά δεν αλλοιώνεται, αφού έχει μάθει πάντα να δίνει δώρα.
Ας τα πάρουν και ας τα κρατήσουν. Δεν χάνει κανείς τη δύναμη του επειδή κάποιοι επιτίθενται. Το θέμα είναι να αντέχεις.
Αντέχετε;
Το να σου πετούν πέτρες έχει ένα πολύ καλό: Όποια πέτρα και αν σηκώσουν, θα σε βρουν από κάτω. Άλλωστε τα δέντρα που καρποφορούν πετροβολούν. Άρα δεκτές και οι πέτρες.
Ήταν ένας συντονισμένος μιντιακός πόλεμος. Δεν πειράζει.
Το θέμα είναι εγώ ως δημιουργός να κρατήσω το νήμα της δημιουργίας μου. Σε μια πορεία χρόνων και το κοινό μπορεί να σου θυμώσει και να σε αμφισβητήσει.
Είναι στο πλαίσιο μιας ισχυρής αγάπης. Έχουν άλλο θάρρος, άλλα νεύρα. Η δουλειά μου είναι να τα καταλαβαίνω όλα αυτά γιατί είμαι στο κοινό ρεύμα. Αλλά όμως δεν θα πάψω να λέω την άποψη μου για να αρέσω.
Δεν μου αρέσει το εφήμερο. Άλλους κανόνες έχει ο μαραθώνιος και άλλους ο αγώνας των 100 μέτρων. Εγώ δεν ήρθα για να σπιντάρω.
Και προπαγάνδα δεν μπορεί να κάνει ένας άνρθωπος που βγαίνει στην τηλεόραση μια φορά το μήνα.
Προπαγάνδα μπορεί να κάνει ένα δελτίο ειδήσεων. Η καθημερινότητα.
Δηλαδή το σύστημα δεν έχει πρόβλημα με τους 500 δημοσιογράφους και έχει με έναν δημιουργό;
Θα επιστρέψετε στην τηλεόραση;
Δεν με απασχολεί αυτό. Αλλά αν επιστρέψει το «Αλ Τσαντίρι Νιουζ», θα επανέλθει ως «Αλ Μπατίρι Νιούζ» ή ως «Αλ Σιχτίρι Νιουζ». Όπως σκέφτομαι πολύ σοβαρά και τους «Δέκα Μικρούς Μήτσους».
Ναι θα ήθελα να επανέλθω στην τηλεόραση με τους «Δέκα Μικρούς Μήτσους». Είναι μια περίοδος που γράφω. Γράφω ένα παιδικό μουσικό έργο, τον Ίκαρο και τον Δαίδαλο». Επίσης ετοιμάζω μια παράσταση για το εξωτερικό.
Τον χειμώνα θα επιστρέψω για λίγους μήνες με μια σκληρή επιθεώρηση. Γράφω επίσης ένα δεύτερο έργο, μια άγρια βουκολική κωμωδία με τίτλο «Το κτήμα».
Οι εικόνες μου σε αυτό το έργο έρχονται από τη Λάρισα. Πως κάποιοι συγγενείς, γείτονες, που είχαν αρμονικές σχέσεις τις χαλούν , αλλάζουν σιγά σιγά γιατί δίπλα από το κτήμα τους θα περάσει ένας δρόμος. Και το οικόπεδο θα πάρει αξία.
Και όταν παίρνει αξία κάτι, τα πάντα ανατρέπονται. Η ηρεμία θα φύγει από τη ζωή τους. Στην Ελλάδα αυτό έγινε. Υπήρχε ένα κομμάτι από το οποίο έτρωγαν πολλοί και υπήρχε ησυχία.
Μίκρυνε το κομμάτι και άρχισε η αγριότητα. Ο ένας να τρώει τη σάρκα του άλλου. Αλλά η Ελλάδα δεν μεγαλούργησε ποτέ από το μίσος, ποτέ μέσα από έναν εμφύλιο.
Πηγή: zappit