Χρήστος Χατζηπαναγιώτης: Η περιπέτεια με την υγεία του και το θαύμα που τον έσωσε
Ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης μίλησε πρώτη φορά μετά το καρδιακό επεισόδιο που υπέστη και αναφέρθηκε στην ημέρα που έγινε το περιστατικό, στην άμεση αντίδραση των ανθρώπων που ήταν δίπλα του, αλλά και στη Βίκυ Σταυροπούλου που στάθηκε στο πλευρό του από την πρώτη στιγμή.
Ο ηθοποιός, όπως είπε, δεν ξέρει αν θα τα είχε καταφέρει, αν είχαν καθυστερήσει να καλέσουν το ασθενοφόρο.
«Είχα τον Άγιο Ταξιάρχη μαζί μου»
«Χαίρομαι τόσο πολύ που επέστρεψα και μου δίνετε αυτήν την ευκαιρία να πω μια καλημέρα σε όλους τους αγαπημένους φίλους που τόσο νοιάστηκαν για εμένα όλο αυτό το διάστημα. Ήταν ένα κύμα μεγάλης αγάπης και στήριξης, ήταν ιαματικό για εμένα. Το κινητό μου έχει γεμίσει από μηνύματα, δεν μπορώ να απαντήσω σε όλα, δεν μιλάω ακόμα στο τηλέφωνο. Είμαι σε περίοδο ανάρρωσης, ας πούμε σε μια μικρή καραντίνα και προφύλαξη. Δεν πρέπει να κουράζομαι και να μιλάω, ωστόσο είναι μια καλή ευκαιρία να στείλω όλη μου την αγάπη στους ανθρώπους που νοιάζονται για εμένα. Θέλω να τους πω ότι είμαι καλά, ότι τα δύσκολα πέρασαν μάλλον και ότι σε όλη αυτή τη περιπέτεια που είχα έναν άγγελο μαζί μου για αυτό και μιλάμε τώρα, είχα τον Ταξιάρχη μαζί μου.
Στο πρώτο εικοσιτετράωρο που βρίσκομαι στο σπίτι μετά από ένα τόσο σοκαριστικό περιστατικό όλα είναι καινούργια. Το πιο σημαντικό είναι ότι βλέπεις τη ζωή με αλλά μάτια. Έχεις ένα καινούργιο πλάνο και μια καινούργια ματιά για τα πράγματα. Υπήρχαν κάποια δείγματα τα οποία δεν μπορώ να πω ότι δεν έδωσα σημασία αλλά δεν έδωσα ενδεχομένως τόσο μεγάλη σημασία όσο θα άξιζε. Ωστόσο υπήρχε και μια κληρονομικότητα. Ο παππούς μου πέθανε όταν ήταν στην ηλικία μου στον ύπνο του από ένα τέτοιο περιστατικό. Τέλος καλό όλα καλά.
«Αν είχαμε καθυστερήσει πέντε λεπτά τα πράγματα θα είχαν διαφορετική εξέλιξη»
Σημασία έχει ότι λειτούργησαν τα πράγματα πολύ γρήγορα στην περίπτωση μου. Με τον πρώτο πόνο ήταν εδώ η Βίκυ και μιλούσαμε σε κοινή γραμμή με τη Βίκυ και τη φίλη μας την Ελένη, η Ελένη είπε πάρε αμέσως το 166, δηλαδή ούτε ένα λεπτό δεν καθυστερήσαμε. Αυτό εν τέλει ήταν πολύ βασικό για την εξέλιξη της κατάστασης. Αυτό που ένιωσα ήταν ένας πόνος πολύ δυνατός και ένα σφίξιμο σαν χταπόδι, καταλάβαινες ότι κάτι δεν πάει καλά. Φοβάμαι πως αν ήμουν μόνος μου δεν θα είχα το χρόνο και τις αισθήσεις μου να καλέσω βοήθεια. Δηλαδή αν ήμουν μόνος μου θα έλεγα, ”κάτσε να δω μήπως περάσει” ενώ πρέπει αμέσως να πάρεις τηλέφωνο. Το ασθενοφόρο ήρθε αμέσως γιατί ήταν αργά τη νύχτα, πήγαμε στο νοσοκομείο πολύ γρήγορα. Αν είχαμε καθυστερήσει πέντε λεπτά τα πράγματα θα είχαν διαφορετική εξέλιξη.
Ήταν ένα πολύ οξύ περιστατικό, για τον επόμενο μήνα θα πρέπει να είμαι σε μια συντηρητική καραντίνα υπό επιτήρηση. Ελπίζω και εύχομαι ότι όλα θα πάνε καλά και από τον επόμενο μήνα και μετά θα μπορέσουμε σιγά σιγά να πάρουμε τα πάνω μας. Τώρα η επιστροφή στο θέατρο θα γίνει με την καλοκαιρινή περίοδο. Ήδη έχω αντικατασταθεί στο θέατρο Αλίκη, υπήρξε μια σκέψη να κλείσει το θέατρο αλλά είναι δύσκολο σε μια παράσταση που είναι γεμάτη συνέχεια. Η Βίκυ Σταυροπούλου ήταν ο άγγελος μου αλλά δεν μπορώ να πω ότι ήταν ψύχραιμη. Ψύχραιμος ήμουν περισσότερο εγώ και η Ελένη».