Μια νεαρή Βελγίδα που επέζησε από βομβιστική επίθεση του ISIS επέλεξε την ευθανασία αντί να ζήσει με το ψυχικό τραύμα, που της άφησε.
Η Shanti De Corte ήταν μια 17χρονη μαθήτρια που ταξίδευε με τους συμμαθητές της στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών όταν τρομοκράτες του ISIS πυροδότησαν μια βόμβα.
Η έκρηξη τον Μάρτιο του 2016, μαζί με δύο άλλες σε σταθμό του μετρό των Βρυξελλών, σκότωσε 32 άτομα και άφησε πίσω της πάνω από 300 τραυματίες.
Η De Corte δεν τραυματίστηκε σωματικά στην επίθεση, αλλά υπέμεινε χρόνια κατάθλιψη και κρίσεις πανικού.
Προσπάθησε να αυτοκτονήσει δύο φορές, το 2018 και το 2020, και ανέβαζε τακτικά στα social media αναρτήσεις για τη μάχη της με τα τραύματα που της άφησε η θανατηφόρα επίθεση.
«Με όλα τα φάρμακα που παίρνω, νιώθω σαν ένα φάντασμα που δεν μπορεί να νιώσει τίποτα πια. Ίσως υπήρχαν άλλες λύσεις εκτός από τα φάρμακα», έγραψε σε μια ανάρτησή της, σύμφωνα με το βελγικό ειδησεογραφικό site RTBF.
Η De Corte, στα 23 της χρόνια επέλεξε να υποβληθεί σε ευθανασία κάτι που είναι νόμιμο στο Βέλγιο. Πέθανε στις 7 Μαΐου αφού δύο ψυχίατροι υπέγραψαν το αίτημά της.
Η υπόθεση έκλεισε αφού διαπιστώθηκε ότι δεν είχαν γίνει παραβιάσεις στη διαδικασία της ευθανασίας, ανέφερε το ειδησεογραφικό πρακτορείο 7Sur7.
«Το να ζήσει έτσι δεν ήταν επιλογή» είπε η μητέρα της στο vrt.be. «Δεν ένιωσε ποτέ ασφαλής μετά από αυτό. Το καλοκαίρι του 2016 πήγαμε ένα ταξίδι στη Γαλλία, αλλά η Shanti δεν βγήκε από το ξενοδοχείο.
»Δεν ήθελε να πάει πουθενά όπου βρίσκονταν άλλοι άνθρωποι, από φόβο. Είχε επίσης τακτικές κρίσεις πανικού, από τις οποίες δεν απαλλάχθηκε ποτέ».
Σε άλλη αντίστοιχη υπόθεση, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποφάνθηκε την Τρίτη ότι το βελγικό κράτος δεν παραβίασε τα δικαιώματα ενός ατόμου που έπασχε από κατάθλιψη όταν αποδέχθηκε την απόφασή του να προχωρήσει σε διαδικασία ευθανασίας.
Οι δικαστές απεφάνθησαν υπέρ του Βελγίου σε τρεις από τις τέσσερις κατηγορίες.
Η υπόθεση αφορά την Godelieva de Troyer, η οποία ήταν 64 ετών όταν έγινε η διαδικασία το 2012.
Υπέφερε για περίπου 40 χρόνια από κατάθλιψη όταν πλησίασε τον ογκολόγο Wim Distelmans για να του ζητήσει να υποβληθεί σε ευθανασία. Ο Distelmans είναι ένας γνωστός ακτιβιστής στο Βέλγιο, που κάνει εκστρατεία για το δικαίωμα κάποιου να τερματίσει τη ζωή του.
«Στο τέλος της συνέντευξης, ο γιατρός κατέληξε στο συμπέρασμα ότι είχε σοβαρά τραύματα, ότι είχε σοβαρή διαταραχή της προσωπικότητας και της διάθεσης και ότι δεν πίστευε πλέον στην ανάρρωση ή τη θεραπεία. Συμφώνησε να γίνει ο γιατρός της βάσει του νόμου περί ευθανασίας», αναφέρει η περίληψη των πορισμάτων του δικαστηρίου.
Η καταγγελία υποβλήθηκε στο δικαστήριο από τον γιο της de Troyer, Tom Mortier, ο οποίος είπε ότι δεν ενημερώθηκε σωστά για την απόφαση να προχωρήσει η διαδικασία.
Το δικαστήριο του Στρασβούργου σημείωσε ότι ο Mortier έλαβε ένα email από τη μητέρα του στο οποίο δήλωσε τις επιθυμίες της, και στο οποίο εκείνος δεν απάντησε. Ωστόσο, η de Troyer δεν ήθελε να τηλεφωνήσει στα παιδιά της από φόβο μήπως καθυστερήσει η διαδικασία.
Στη συνέχεια, ο Mortier ενημερώθηκε από το νοσοκομείο την επομένη της ευθανασίας.
Το δικαστήριο διαπίστωσε ότι ούτε το νομοθετικό πλαίσιο του Βελγίου για την ευθανασία, ούτε η εφαρμογή του στη συγκεκριμένη περίπτωση, παραβίαζαν το άρθρο 2 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, το οποίο εγγυάται το δικαίωμα στη ζωή.
Οι δικαστές διαπίστωσαν επίσης ότι το κράτος είχε σεβαστεί το δικαίωμα της de Troyer στην ιδιωτική ζωή και την οικογενειακή ζωή, το οποίο προστατεύεται από το άρθρο 8 της σύμβασης. Οι γιατροί είχαν κάνει εύλογες προσπάθειες για να εξασφαλίσουν ότι προσέγγιζε τα παιδιά της, προστατεύοντας παράλληλα το δικαίωμά της στην ιδιωτική ζωή.
Οι δικαστές βρήκαν λάθος από μέρους του κράτους σε μία περίπτωση, διαπιστώνοντας ότι η βελγική κυβέρνηση δεν εξέτασε σωστά την υπόθεση ούτε στην υποχρεωτική επανεξέταση που διεξήγαγε η επιτροπή της για την ευθανασία ούτε σε μια ποινική έρευνα που ακολούθησε.