Ο επικήδειος του Κυριάκου Μητσοτάκη για τον Διονύση Σαββόπουλο ήταν φορτισμένος με συναίσθημα και βαθύ σεβασμό για τον καλλιτέχνη που σημάδεψε την Ελλάδα με τη μουσική και τη στάση ζωής του.
Ένα τελευταίο αντίο με λόγια γεμάτα συγκίνηση
Με φωνή που πρόδιδε τη συγκίνησή του, ο πρωθυπουργός αποχαιρέτησε τον Διονύση Σαββόπουλο με έναν επικήδειο που τόνισε τη βαθιά επίδραση του καλλιτέχνη στην ελληνική κοινωνία. «Βρίσκομαι εδώ από χρέος σε έναν μεγάλο Έλληνα», ανέφερε χαρακτηριστικά, επισημαίνοντας ότι ο Νιόνιος, όπως τον αποκαλούσε, συνόδευσε για δεκαετίες την πορεία της χώρας με τη δική του, ιδιαίτερη ματιά.
«Δεν είμαι εδώ μόνο ως φίλος και θαυμαστής του, αλλά έχω χρέος προς ένα σπουδαίο Έλληνα. Ο Νιόνιος συμβάδισε με τη ζωή της χώρας σε όλη του τη ζωή, δίνοντάς μας ώθηση χαράς στις δύσκολες ανηφόρες και προειδοποιώντας μας. Έχοντας την δική του άποψη για τα πράγματα, ανοιχτή. Γι’ αυτό και στη μουσική μπόρεσε να φέρει τη ροκ κοντά στο έντεχνο, έτσι και στην πολιτική».
Το τραγούδι που ξεχώρισε και η πολιτική του διάσταση
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στάθηκε ιδιαίτερα στο τραγούδι «Άγγελος Εξάγγελος», το οποίο χαρακτήρισε προφητικό και παράδειγμα δημόσιου και ευθύ λόγου. «Πετυχαίνουν να ενώσουν τον ευαίσθητο χώρο της τέχνης με τον πραγματισμό της πολιτικής», υπογράμμισε, σημειώνοντας τη δύναμη του στίχου ως εργαλείο πολιτικού σχολιασμού.
Ο Σαββόπουλος, σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, δεν αποδέχθηκε ποτέ δημόσια αξιώματα. Παρέμεινε ένας παρατηρητής και σχολιαστής της πραγματικότητας, χρονογράφος της ελληνικής διαδρομής για περισσότερο από μισό αιώνα.
Η θέση του στην πολιτιστική και συλλογική μας μνήμη
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης τόνισε ότι ο Σαββόπουλος «άφησε πίσω του όχι μόνο ένα καλλιτεχνικό έργο αλλά και ένα κομμάτι της συλλογικής μας μνήμης». Μίλησε για την ικανότητα του καλλιτέχνη να συνδέει τη ροκ με το έντεχνο, το λαϊκό και το παραδοσιακό, αλλά και να γεφυρώνει ιδεολογικές αποστάσεις: «από τις οραματικές ιδέες της Αριστεράς μέχρι τον ρεαλισμό της φιλελεύθερης σκέψης».
Χαρακτήρισε τον εκλιπόντα «αιρετικό στα σχόλιά του», που δεν φοβήθηκε ποτέ την αμφισβήτηση, και «πατριώτη που αγαπούσε τον τόπο του αληθινά». Μίλησε για τον Σαββόπουλο ως αφηγητή αλλά και επικριτή, «με τη βραχνή φωνή πότε του αφηγητή και πότε του επικριτή κάθε λάθους, του κράτους ή του πολίτη», καθιστώντας τον «αόρατο συντελεστή στην εξίσωση της Δημοκρατίας».
Το μήνυμα ενότητας μέσα από το έργο του
Ο πρωθυπουργός υπογράμμισε πως η σημασία του Σαββόπουλου δεν περιορίζεται στο έργο του, αλλά εκτείνεται στο διαρκές μήνυμα ενότητας και κοινότητας που το διέτρεχε. «Δεν ήταν μόνο η δημόσια συμπεριφορά του Διονύση που ένωνε στο πρόσωπο του την Τέχνη με την πολιτική», είπε, αλλά και το περιεχόμενο της δράσης και των στίχων του.
Ο Σαββόπουλος, όπως σημείωσε, «δεν εγκλωβίστηκε ποτέ σε δόγματα» και «μιλούσε για την Ελλάδα με τρόπο που διαπερνούσε γενιές και ιδεολογικές ταυτότητες».
Ένα ευχαριστώ στο όνομα τόσων γενεών
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ολοκλήρωσε τον αποχαιρετισμό του με λόγια βαθιάς ευγνωμοσύνης:
«Νιόνιο μας, θα σε αποχαιρετήσω με ένα μεγάλο ευχαριστώ. Από αύριο δεν θα υπάρχεις μόνο μέσα από τα τραγούδια σου. Θα σε σκεφτόμαστε κάθε φορά που ένας νέος πιάνει μια κιθάρα αλλά και κάθε φορά που κοιτιόμαστε σε έναν καθρέφτη. Με τα καλά μας και τα στραβά μας».
Ένα «μεγάλο ευχαριστώ στο όνομα τόσων γενεών» έκλεισε τον επικήδειο, με τον πρωθυπουργό να αναγνωρίζει τη σφραγίδα που άφησε ο Διονύσης Σαββόπουλος στον πολιτισμό και στην καρδιά των Ελλήνων.