Η τρανς καλλιτέχνιδα Μελίνα Νάτσιου μοιράστηκε μια συγκινητική εξομολόγηση, αναφερόμενη στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει στην καθημερινότητά της και τον αγώνα της ως τρανς γυναίκα στην Αθήνα. Η ηθοποιός και χορογράφος μίλησε στην εκπομπή «Ακόμα δεν είδες τίποτα», περιγράφοντας τη μάχη της με την αποδοχή, την ψυχική της υγεία και τις αντιφάσεις που βιώνει στην κοινωνία.
Η καθημερινή πάλη με την ταυτότητα
Η Μελίνα περιέγραψε τον δύσκολο δρόμο που ακολούθησε για να αποδεχτεί την πραγματική της ταυτότητα. «Πατούσα αναβολή στο ξυπνητήρι αυτό. Άλλη μια μέρα αγόρι, άλλη μια μέρα αγόρι… Από τη στιγμή που το ‘πάτησα’, τέλος. Έζησα μια κρυφή ζωή. Το βράδυ ήμουν η Μελίνα και το πρωί το αγόρι που εργάζεται», εξήγησε, υπογραμμίζοντας το συναισθηματικό βάρος που συνοδεύει αυτή την κατάσταση. Η Μελίνα παραδέχτηκε πως η ψυχοθεραπεία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επιβίωσή της, λέγοντας: «Ήθελα να βάλω τέλος στη ζωή μου, όπως τα περισσότερα τρανς άτομα. Χρειάζεται πολλή δουλειά και ψυχοθεραπεία. Δεν ξέρω αν θα τα κατάφερνα χωρίς την ψυχοθεραπεία».
Η καθημερινή απειλή στους δρόμους της Αθήνας
Μιλώντας για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ως τρανς γυναίκα στην πόλη, η Μελίνα αναφέρθηκε στον κίνδυνο που νιώθει σε πολλά σημεία της Αθήνας: «Σε πολλά σημεία της Αθήνας δεν μπορώ να περπατήσω, γιατί κινδυνεύω». Η καταπίεση και οι διακρίσεις που βιώνουν τα τρανς άτομα είναι πολλές φορές συνδυασμένες με ειρωνικά και αντιφατικά μηνύματα. Η ίδια εξηγεί: «Μας θεωρούν ανώμαλες, αλλά το βράδυ μας στέλνουν μήνυμα να βρεθούμε». Με αυτόν τον τρόπο, φέρνει στο φως τη διπροσωπία και την υποκρισία που συναντά καθημερινά.
Το επαγγελματικό ταξίδι και η αποδοχή
Η επαγγελματική πορεία της Μελίνας άλλαξε ριζικά με την απόφασή της να ζήσει ως γυναίκα. Όπως περιγράφει, η αλλαγή αυτή δεν ήταν εύκολη και συνοδεύτηκε από επαγγελματική απομόνωση: «Ήμουν δασκάλα υποκριτικής και χορού. Στις σχολές που υπήρξα ως αγόρι δε θα μπορούσα να συνεχίσω». Ωστόσο, σε αντίθεση με το θέατρο, η εργασία της στον τομέα της εστίασης της προσέφερε μεγαλύτερη αποδοχή και στήριξη. Η Μελίνα εξήγησε πως η μετάβασή της έγινε στο χώρο εργασίας, όπου το προσωπικό την αγκάλιασε και της έδωσε την ελευθερία να εκφράσει την ταυτότητά της: «Μου είπε ‘προχώρα, ντύσου και πες πώς θες να σε φωνάζουμε’».
Ο φόβος της απόρριψης
Παρότι έχει βρει κάποια στήριξη, η Μελίνα δεν κρύβει ότι πολλές φορές αισθάνεται ανασφαλής και φοβάται. «Κάποιες φορές φοβάμαι, σκύβω το κεφάλι και νιώθω ένα απροστάτευτο παιδί», δηλώνει. Η δυσκολία που έχει βιώσει στην αποδοχή της ταυτότητάς της συνοδεύεται από απόρριψη, τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο.
Ο ρόλος του θεάτρου στη ζωή της
Η Μελίνα ολοκλήρωσε την εξομολόγησή της, συνδέοντας τη ζωή της με τον καλλιτεχνικό της ρόλο, δηλώνοντας ότι το θέατρο αντανακλά τη δική της πραγματικότητα. «Ο ρόλος μου στο θέατρο είναι ουσιαστικά η ζωή μου», εξηγεί. Η μετάβαση από αγόρι σε κορίτσι είχε ως αποτέλεσμα την απόρριψη από την οικογένεια, την κοινωνία και τον επαγγελματικό της κύκλο, ένα τίμημα που πολλοί τρανς άνθρωποι πληρώνουν.