Το τραγικό παιχνίδι της μοίρας: Σε κώμα για 33 χρόνια χωρίς να μάθει ποτέ ότι έχασε την κόρη της
Μια ιστορία ανείπωτης τραγωδίας από την Ιταλία ολοκληρώθηκε πριν λίγες μέρες, όταν η Luigina Brustolin, που ζούσε σε κώμα για περισσότερες από τρεις δεκαετίες, έφυγε από τη ζωή. Η 60χρονη υπέκυψε στις 7 Φεβρουαρίου, μετά από έναν ατέλειωτο «ύπνο» που ξεκίνησε με ένα φρικτό τροχαίο το 1992—το ίδιο τροχαίο που σκότωσε τη μόλις ενός έτους κόρη της, χωρίς εκείνη να το μάθει ποτέ.
Το ατύχημα συνέβη στις 23 Μαΐου 1992, στην περιοχή Pederobba του Treviso. Η 27χρονη τότε Luigina και η μικρή Sara τραυματίστηκαν σοβαρά όταν το αυτοκίνητό τους συγκρούστηκε με όχημα που οδηγούσε ένας 46χρονος άνδρας. Η μικρή Sara πάλεψε για τη ζωή της στην εντατική για 35 μέρες, αλλά υπέκυψε στις 29 Ιουνίου 1992, λίγο πριν συμπληρώσει δύο χρόνια ζωής. Η μητέρα της υπέστη σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, πέφτοντας σε μη αναστρέψιμο κώμα από το οποίο δεν συνήλθε ποτέ.
In coma per un incidente, Luigina Brustolin muore dopo 33 anni. Nel sinistro morì la sua piccola figlia di un anno e mezzo #ANSA https://t.co/Q3ap6gFjD7 pic.twitter.com/Xb4TDxRrB6
— Agenzia ANSA (@Agenzia_Ansa) February 11, 2025
Η δοκιμασία της οικογένειας
Από την πρώτη στιγμή, η Luigina χρειάστηκε συνεχή φροντίδα. Για 17 χρόνια, τη φρόντιζε η μητέρα της, μέχρι που έφυγε από τη ζωή. Στη συνέχεια, μεταφέρθηκε σε οίκο ευγηρίας, όπου πέρασε τις υπόλοιπες δεκαετίες της ύπαρξής της.
Ο σύζυγός της, Franco Reghin, μόλις 26 ετών τότε, είχε δηλώσει ότι εκείνη την ημέρα «έχασε τα πάντα». Στάθηκε δίπλα στην κόρη του μέχρι την τελευταία της στιγμή, περιγράφοντας πως «η Σάρα καταλάβαινε τα πάντα, θυμάμαι τόσο τα δάκρυά της όσο και τα δικά μου». Η κηδεία της μικρής έγινε την ημέρα που θα γιόρταζε τα δεύτερα γενέθλιά της, στις 16 Ιουλίου 1992.
Mum left in coma for 33 years after crash dies never knowing baby was killed https://t.co/PdVu8rA5RZ
— The Sun (@TheSun) February 11, 2025
Η Luigina παρέμεινε πάντα κομμάτι της ζωής του
Παρά τη συντριπτική απώλεια, ο Reghin προχώρησε στη ζωή του. Ξαναπαντρεύτηκε και απέκτησε δύο παιδιά, όμως δεν έπαψε ποτέ να φροντίζει τη Luigina. Κάθε Σαββατοκύριακο την έπαιρνε σπίτι του, ώστε να βρίσκεται κοντά στην οικογένειά της. Τα παιδιά του την αποκαλούσαν «θεία Luigina», μεγαλώνοντας με την παρουσία της ως αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής τους.
Λίγο μετά τα 60ά της γενέθλια, η κατάσταση της Luigina επιδεινώθηκε. Νοσηλεύτηκε για μερικές μέρες, προτού φύγει από τη ζωή στις 7 Φεβρουαρίου. Αν και σπάνια έδινε σημάδια αντίδρασης, υπήρχαν στιγμές που ανοιγόκλεινε τα μάτια της, σύμφωνα με φίλους και συγγενείς.
Το τελευταίο αντίο
Η κηδεία της τελέστηκε στις 12 Φεβρουαρίου, στον ενοριακό ναό του Colbertaldo. Η σορός της θα αποτεφρωθεί, κλείνοντας έτσι έναν κύκλο ζωής που σημαδεύτηκε από μια ανείπωτη τραγωδία.