Στις 21 Ιουνίου του 1981 μια είδηση συγκλόνισε την κοινή γνώμη, αλλά και τον καλλιτεχνικό κόσμο.
Ο ηθοποιός Χρήστος Νέγκας βρέθηκε πνιγμένος στα νερά της παραλίας της Αναβύσσου.
Το άψυχο σώμα του ηθοποιού βρέθηκε από κολυμβητές, όπως αναφέρει το ρεπορτάζ της εποχής. «Λουόμενοι είδαν ένα σώμα να επιπλέει, έσπευσαν, το τράβηξαν στην παραλία, αλλά ο άτυχος Νέγκας ήταν ήδη νεκρός.
Οι γιατροί υποστηρίζουν ότι έπαθε καρδιακή προσβολή, όταν βρισκόταν μέσα στο νερό» έγραφε η εφημερίδα «Τα Νέα».
Ο ηθοποιός κηδεύτηκε την επομένη του θανάτου του, στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. Ήταν παντρεμένος και είχε αποκτήσει μια κόρη, τη γνωστή ραδιοφωνική παραγωγό σήμερα, Αθηναΐδα Νέγκα.
Η Αθηναΐς ήταν τότε έξι ετών. Πριν από λίγα χρόνια σε συνέντευξή της αναφέρθηκε στον πρόωρο χαμό του πατέρα της: «έχασα τον πατέρα μου όταν ήμουν έξι. Πλέον η απώλειά του για μένα είναι ντε φάκτο και έχω συνηθίσει την ιδέα πως μεγάλωσα χωρίς της παρουσία του. Δεν ξέρω πως θα ήμουν αν υπήρχε στη ζωή μου, σίγουρα πάντως δεν θα ήμουν τόσο ανεξάρτητη. Όλα τα ορφανά έχουμε μια πολύ δική μας αίσθηση ανεξαρτησίας». Ο Χρήστος Νέγκας γεννήθηκε το 1936 στη Ζάκυνθο. Σπούδασε στις σχολές του Θεάτρου Τέχνης και του Κωστή Μιχαηλίδη.
Ήταν ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Ξεκίνησε την καριέρα του το 1960 με την κινηματογραφική ταινία του Κώστα Καραγιάννη, «Το αγρίμι». Ένα χρόνο αργότερα έπαιξε στο θεατρικό έργο «Τα κόκκινα φανάρια», που αργότερα μεταφέρθηκε και στη μεγάλη οθόνη. Συνολικά εμφανίστηκε σε περίπου 40 ταινίες, ενώ οι ρόλοι του ήταν κυρίως δραματικοί.
Λόγω της εμφάνισης του, συγκαταλέγονταν στους ζεν πρεμιέ της γενιάς του. Μια από τις κωμικές ταινίες στις οποίες πήρε μέρος ήταν το μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη «Κάτι να καίει», όπου τραγουδούσε το γνωστό Φσσσσστ Μπόινγκ, στο πλευρό του Κώστα Βουτσά.
Λίγους μήνες πριν φύγει από τη ζωή, ο ηθοποιός είχε εκλεγεί στο Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, ενώ παράλληλα είχε ανοίξει και δικό του διαφημιστικό γραφείο. Παρόλο που ήταν ένας πολύ δραστήριος άνθρωπος, η καρδιά του τον πρόδωσε νωρίς. Δύο χρόνια πριν από τον θάνατό του έκανε την τελευταία του θεατρική εμφάνιση στο έργο «Σταυροφορία». Όταν έφυγε από τη ζωή, οι συμπατριώτες του έδωσαν στον δημοτικό κινηματογράφο της Ζακύνθου, το όνομά του για να τον τιμήσουν.
