To τελευταίο αντίο στον Γιάννη Διακογιάννη τον δημοσιογράφο που έδωσε διαφορετική διάσταση στο αθλητικό ρεπορτάζ είπαν το μεσημέρι της Παρασκευής συγγενείς, φίλοι, συνάδελφοι στο στο Ά Νεκροταφείο Αθηνών όπου τελέστηκε η κηδεία του.
Το προαύλιο του Ιερού Ναού στον οποίο εψάλη η εξόδιος ακολουθία γέμισε από στεφάνια που έχουν στείλει, μεταξύ άλλων, ο Ευάγγελος Μαρινάκης, το MEGA, οι ΠΑΕ Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ και ΑΕΚ, η ΕΣΗΕΑ, ο ΣΕΓΑΣ, η ΕΡΤ.
Στην κηδεία έδωσαν το «παρών» και μεγάλες δόξες του ποδοσφαίρου όπως ο Μίμης Δομάζος, ο Αντώνης Αντωνιάδης και ο Νίικος Σαργκάνης, συνάδελφοί του όπως ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος και ο Πάνος Σόμπολος αλλά και άνθρωποι του πολιτισμού και της πολιτικής όπως ο Γιώργος Χατζηνάσιος και ο Προκόπης Παυλόπουλος.
Η φωνή του Γιάννη Διακογιάννη σίγησε την Τρίτη (13/12) με τον δημοσιογράφο να αφήνει την τελευταία του πνοή σε ηλικία 91 ετών.
Ο sports caster-θρύλος που ονειρευόταν να γίνει τενόρος
Για τον ίδιο τον Γιάννη Διακογιάννη, το σουξέ του Λουκιανού Κηλαηδόνη με το στίχο-κλισέ πλέον «πώς μας ενώνει και πώς μας δονεί/του Διακογιάννη η φωνή» ήταν ταυτόχρονα τιμή αλλά και σαρκασμός. Διότι το δικό του όνειρο, η μεγάλη φιλοδοξία του, δεν ήταν το να γίνει τραγούδι, αλλά να ερμηνεύει τραγούδια. Και συγκεκριμένα άριες, εφόσον το πάθος του Γιάννη Διακογιάννη ήταν η μουσική. Ήθελε να γίνει ένας σπουδαίος τενόρος, κάτι σαν τον Λουτσάνο Παβαρότι ή τον Πλάθιντο Ντομίνγκο, εν τέλει όμως η αγάπη για τον αθλητισμό (αλλά και πάλι τον κλασικό, όχι πρωτίστως το ποδόσφαιρο), έσυρε τον Γιάννη Διακογιάννη προς μια εντελώς διαφορετική κατεύθυνση.