Ο παππούς του Μίλτου Τεντόγλου, ο οποίος έγινε πρωτοσέλιδο μετά την μεγάλη επιτυχία του εγγονού του στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου στην Βουδαπέστη πριν μερικές εβδομάδες, μίλησε στο «ΦΩΣ» για την περιπέτεια με την υγεία του αλλά και για τον αγαπημένο του εγγονό.
Υπενθυμίζεται πως ο κύριος Μίλτος ήταν ο πρώτος άνθρωπος που αγκάλιασε ο Έλληνας πρωταθλητής, επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο της αποστολής της Ελλάδας, μετά την νίκη του στον τελικό του άλματος εις μήκος. Τότε ο Τεντόγλου προσπέρασε τον γραμματέα του ΣΕΓΑΣ, Παναγιώτη Δημάκο για να χαιρετήσει τον παππού του, κάτι που συζητήθηκε και ανάγκασε τον αθλητή να διευκρινίσει πως το έκανε για να τιμήσει τον παππού του.
«Ο Γιώργος ο γιος μου με πήγε ξάπλα με το αμάξι στην Βουδαπέστη. Επί 12 ώρες ταξιδεύαμε, είναι πάνω από 1.000 χιλιόμετρα. Πήρα χάπια για τον πόνο για να μπορέσω να δω τον αγώνα και να τον χαρώ με την καρδιά μου», λέει αρχικά.
«Δεν έχω κανένα πρόβλημα να πω ότι έχω καρκίνο και παλεύω με αυτό που έχω. Ήρθε και με βρήκε αυτό και θα το νικήσω» σημειώνει. Όπως λέει μάλιστα, «από το πρώτο ταξίδι που είχα κάνει για να τον δω να αγωνίζεται στην Κολομβία του είχα δώσει μια συμβουλή ”να πετάς μακριά, αλλά τα πόδια σου να είναι στη γη”. Αυτό κάνει σίγουρα. Δεν ξέρω αν μέτρησε η συμβουλή μου, αλλά είναι ένα ταπεινό παιδί.
Τώρα στη Βουδαπέστη του είπα ”παλικάρι μου με δυσκόλεψες στον προκριματικό” και μου είπε ”συγγνώμη παππού, δεν το ήθελα”. Του είπα ότι με τη νίκη του μου έδωσε άλλα 10 χρόνια ζωής. Και μου είπε ότι θα το πάρει και στους Ολυμπιακούς για να μου δώσει άλλα 10 χρόνια!».
Δείτε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ:
Πού σας βρίσκω κύριε Μίλτο Τεντόγλου;
Στο Νιντερχάουσεν.
Πού κοντά είναι αυτό;
Έξω από την Φρανκφούρτη με κατεύθυνση προς Κολονία.
Πόσο κόσμο έχει;
Είναι γύρω στις 20.000 οι κάτοικοι.
Να τα πάρουμε από την αρχή. Πότε πήγατε στην Γερμανία;
Το 1969, ήμουν νέο παιδί.
Από πού;
Από τα Γρεβενά. Από την Πηγαδίτσα Γρεβενών.
Πόσο κόσμο είχε τότε το χωριό;
Γύρω στα 350 άτομα.
Πόσο χρόνων φύγατε;
Ήμουν στα 22.
Γιατί φύγατε;
Ανέχεια. Ανεργία. Είχε πρόβατα ο πατέρας μου.
Τη σύζυγο πού τη γνωρίσατε;
Τη σύζυγό μου την είχα γνωρίσει από τα Γρεβενά. Άρον-άρον παντρευτήκαμε πριν πάμε στην Γερμανία.
Γιατί;
Γιατί ήταν λίγο ανήλικη…
Δηλαδή; Πόσο ανήλικη;
Ήταν 16.
Συγγνώμη που γελάω.
(γελάει κι εκείνος). Σας είπα από την αρχή ότι ήταν λίγο ανήλικη. Και έλεγε η γιαγιά μου «να το πάρεις το κορίτσι». Της είχα αδυναμία της γιαγιάς μου και παντρευτήκαμε.
Στην αρχή τι δουλειά κάνατε στη Γερμανία;
Πολλές δουλειές. Πρώτα δούλεψα εργάτης σε ένα εργοστάσιο που έφτιαχνε κουμπιά. Δούλεψα και στην Opel. Και σε μία μεγάλη χημική βιομηχανία. Από το 1980 είμαι στην εστίαση. Ιδιόκτητο εστιατόριο.
Ελληνική κουζίνα;
Ναι. Τα τελευταία 12 χρόνια το έχει πάρει ο γιος μου, ο Γιώργος. Και το πάει πολύ καλά, έχει μεγαλώσει την πελατεία.
Γερμανοί ή Έλληνες οι πελάτες;
Σχεδόν όλοι Γερμανοί!
Η μητέρα του Μίλτου μού είχε πει ότι είστε Σάλκε.
Όλα τα ξέρει η Ιωάννα.
Πώς γίνατε Σάλκε; Αυτή είναι στον Βορρά. Εσείς δεν είστε στον Βορρά.
Όταν πρωτοήρθα στην Γερμανία, ήρθα στον Βορρά. Και με πήγαν φίλοι από την αρχή να δω την Σάλκε. Είχε παικταράδες τότε, είχε και τα μπλε-άσπρα και είπα «μού θυμίζει την Εθνική Ελλάδας»! Ήμουν ποδοσφαιριστής.
Από ελληνικές ομάδες τι είστε;
ΑΕΚ.
Ο γιος σας; Ο εγγονός σας;
Ούτε ο γιος μου, ούτε ο Μίλτος ο εγγονός μου ασχολούνται με το ποδόσφαιρο. Ο γιος μου έχει τρέλα με τις μηχανές, τους αγώνες μοτοσικλέτας.
Η μητέρα του Μίλτου μού είχε πει ότι ο πατέρας του είχε πάθει οικονομική καταστροφή με την κρίση στην Ελλάδα, και έφυγε το 2012 από τα Γρεβενά για να πάει στην Γερμανία. Πείτε μου τι έγινε.
Το 1987 είχαμε έρθει όλοι στα Γρεβενά γιατί είχα ένα πρόβλημα υγείας και μου είπαν οι γιατροί ότι το κλίμα στην Ελλάδα είναι πολύ καλύτερο. Όμως το 1999 ξαναγυρίσαμε στην Γερμανία με την γυναίκα μου και με την κόρη μου. Ο γιος μου έμεινε στα Γρεβενά. Εμείς πήραμε το ίδιο μαγαζί που είχαμε και το οποίο είχε αλλάξει 11 αφεντικά! Κανείς δεν είχε στεριώσει εδώ. Ο γιος μου γύρισε το 2012 λόγω της κρίσης στην Ελλάδα. Δεν πήγαινε καλά το μαγαζί του στην Ελλάδα, το έκλεισε, με πήρε τηλέφωνο, μου είπε «δεν ξέρω τι να κάνω», του είπα «έλα εδώ να αναλάβεις εσύ το μαγαζί. Θα σε βοηθήσουμε». Και έτσι έγινε.
Πάμε τώρα στα συγκλονιστικά που έμαθα, δεν ξέρω αν θέλετε να τα πείτε.
Δεν φοβάμαι να πω την αλήθεια.
Πήγατε με χημειοθεραπείες και με μορφίνη να δείτε τον εγγονό σας στην Βουδαπέστη;
Ο Γιώργος, ο γιος μου, με πήγε ξάπλα με το αμάξι.
Πόσες ώρες;
Επί 12 ώρες ταξιδεύαμε, είναι πάνω από 1.000 χιλιόμετρα. Πήρα χάπια για τον πόνο, για να μπορέσω να δω τον αγώνα και να τον χαρώ με όλη μου την καρδιά. Έγινε παρεξήγηση με τον γραμματέα του ΣΕΓΑΣ, ο Μίλτος δεν είναι τέτοιο παιδί, δεν θα το έκανε ποτέ να τον παραμερίσει. Ήθελε να χαιρετήσει πρώτα εμένα γιατί ήξερε τι περνάω.
Πώς αντιμετωπίζετε την ασθένεια;
Δεν έχω κανένα πρόβλημα να πω ότι έχω καρκίνο και παλεύω με αυτό που έχω. Ήρθε και με βρήκε αυτό και θα το νικήσω.
Μου θυμίζετε αυτά που μου είπε ο Αντώνης Αντωνιάδης.
Έτυχε να παίξουμε μαζί στον στρατό ποδόσφαιρο με τον «ψηλό»!
Πού;
Εγώ υπηρετούσα στην Κοζάνη και αυτός στην Βέροια. Έκαναν όλα τα σώματα ομάδες τότε.
Μου είπε πόσο σημαντική είναι η ψυχολογία για να νικήσεις τον καρκίνο.
Ακριβώς. Ο γιατρός μου λέει ότι το 30%-40% της θεραπείας εξαρτάται από τον ίδιο τον ασθενή. Όχι από τους γιατρούς. Όχι από τα φάρμακα. Πρέπει να λες «έχω χρόνο μπροστά μου να το παλέψω, θα το νικήσω, έχω χαρές να ζήσω ακόμα, και θα τις ζήσω». Εγώ ειδικά θέλω να ζήσω να πάρω κι άλλες χαρές από τον Μίλτο!
Τρομερή κουβέντα.
Θα το παλέψω. Είμαι πολύ αισιόδοξος.
Πόσο χρόνων είστε;
Είμαι 76. Μέχρι πριν λίγο καιρό κρατούσα και το μαγαζί αν χρειαζόταν βοήθεια ο γιος μου. Δούλευα.
Τι έχετε πει στον Μίλτο; Τι σας έχει πει εκείνος; Πείτε μας καμία συζήτηση εκ βαθέων.
Από το πρώτο ταξίδι που είχα κάνει για να τον δω και είχα πάει στην Κολομβία που ήταν μακριά, του είχα δώσει μία συμβουλή: «Να πετάς μακριά, αλλά να είσαι με τα δύο πόδια στην γη». Κι αυτό κάνει! Δεν ξέρω αν μέτρησε τη συμβουλή μου, αλλά έχει μείνει ταπεινός.
Άλλο;
Τώρα στη Βουδαπέστη τού είπα «παλικάρι μου με δυσκόλεψες στον προκριματικό» και μου είπε «συγνώμη παππού, δεν το ήθελα». Του είπα ότι με τη νίκη του μού έδωσε άλλα 10 χρόνια ζωής! Και μου είπε ότι θα πάρει πάλι το χρυσό στους Ολυμπιακούς Αγώνες για να μου δώσει άλλα 10 χρόνια ζωής!
Τι θυμάστε από τον Μίλτο ως παιδί; Πείτε μου περιστατικά. Ήταν υπερκινητικός;
Πολύ. Ήταν 5 χρόνων, κάναμε τον γύρο της Πελοποννήσου με δύο αμάξια, στο ένα ήμουν εγώ με την γιαγιά του, στο άλλο ήταν οι γονείς του και η αδερφή του. Πήγαμε στην αρχαία Ολυμπία. Είχε διαδρόμους, δεν μπήκε ποτέ μέσα σε διάδρομο. Πήδαγε από βράχο σε βράχο!
Άλλο;
Μια μέρα στα Γρεβενά καθίσαμε να φάμε σε μια ταβέρνα αλλά ο Μίλτος ήταν πάνω στα δέντρα! Τον ακολουθούσε και η αδελφή του και μάς λέει ένας από δίπλα «εσείς δεν κάνατε παιδιά. Κατσίκια κάνατε»!
Το DNA από πού το πήρε; Ήταν αλτικός ο πατέρας του Μίλτου;
Εγώ ήμουν πολύ αλτικός. Παρ’ ό,τι ήμουν κοντός, πήδαγα και ακουμπούσε το δεξί μου πόδι το οριζόντιο δοκάρι του τέρματος!