«Θυμάμαι σαν τώρα την ώρα που έφτασα. Ήταν δύο παρά το μεσημέρι. Κανονικά οι φυλακισμένοι μπαίνουν στα κελιά τους από τη μία».
Ο Τάσος Μπουγάς εξομολογείται στην Espresso και τον Ηλία Μαραβέγια για την περίοδο που μπήκε στη φυλακή, κατηγορούμενος για μαστροπεία.
Στη φυλακή γιατί μπήκες;
Κατηγορήθηκα για μαστροπεία, αλλά απαλλάχτηκα. Δεν έγινε ποτέ δικαστήριο. Ημουν σε σχέση με μια γυναίκα η οποία ήταν μπλεγμένη σε μια υπόθεση μαστροπείας και νόμιζαν ότι ήμουν κι εγώ. Κι επειδή έπαιξα πολύ τότε στα κανάλια, αναγκάστηκαν να με στείλουν στη φυλακή. Εναν μήνα έμεινα μέσα. Μετά με άφησαν με ομόφωνη απόφαση προέδρου. Χωρίς να γίνει δίκη.
Ηταν άγρια εμπειρία η φυλακή; Ενιωσες απελπισία όταν μπήκες;
Την αδικία ένιωσα. Σκέψου ότι μου έλεγαν οι φυλακισμένοι: «Καλά, ρε Μπουγά, αφού δεν έκανες τίποτα. Δεν σε βρήκαν πουθενά λάθος. Γιατί είσαι εδώ;» Γίνονταν τότε συλλαλητήρια έξω από τις φυλακές. Μαζευόταν κόσμος και φώναζε «βγάλτε έξω τον Μπουγά».
Πώς σε αντιμετώπισαν οι φυλακισμένοι;
Ομορφα. Θυμάμαι σαν τώρα την ώρα που έφτασα. Ηταν δύο παρά το μεσημέρι. Κανονικά οι φυλακισμένοι μπαίνουν στα κελιά τους από τη μία. Κι επειδή πήγαινα εγώ στην πρώτη πτέρυγα, δεν ήθελε να μπει κανείς στο κελί του. Τι κι αν φώναζαν οι δεσμοφύλακες; «Δεν μπαίνουμε. Περιμένουμε τον Μπουγά» απαντούσαν οι κρατούμενοι. Δεν θα ξεχάσω την υποδοχή που μου έκαναν όταν έφτασα. Ηταν 420 άτομα στο κτίριο και φώναζαν όλοι ρυθμικά: «Μπουγάς, Μπουγάς». Με έπιασε ρίγος. Δάκρυσα. Και τώρα που το θυμάμαι σηκώνεται η τρίχα μου. Μιλάμε για χειροκροτήματα, χαμός! Ούτε σε πίστα να έβγαινα.
zappit.gr