Ο Γιάννης πηγαίνει στη Β’ Δημοτικού, του αρέσει το τέννις και θέλει να μακρύνει τα μαλλιά του σαν τον Τσιτσιπά. Κάθε πρωί πηγαίνει στο σχολείο και κάνει τα μαθήματα του στο ολοήμερο.
Μετά έχει μπάσκετ και τέννις. Κάποιες μέρες η μάνα του του σβήνει την αντιγραφή, γιατί δεν έκανε ωραία γράμματα κι εκείνος την ξαναγράφει. Τα σαββατοκύριακα οι γονείς του έχουν πολλές δουλειές και μένει στη γιαγιά.
Η Κάτια πηγαίνει στη Δ’ Δημοτικού. Κάθε μέρα πηγαίνει στο σχολείο, διαβάζει τα μαθήματά της, πηγαίνει μπαλέτο ή κολυμβητήριο και κάνει αγγλικά. Τα βράδια κάνει επανάληψη στην ιστορία και την ορθογραφία και τα σαββατοκύριακα στην προπαίδεια και στις διαιρέσεις, για να μην τα ξεχνάει. Η μάνα της σκέφτεται να τη γράψει στα γερμανικά, γιατί έχει πολύ ελεύθερο χρόνο.
Η Ηλιάνα πηγαίνει στη ΣΤ’ Δημοτικού, έχει δυσλεξία και στραβά δόντια. Οι γονείς της τα βγάζουν πέρα δύσκολα, γι’ αυτό δουλεύουν ατελείωτες ώρες. Πολλές φορές η Ηλιάνα πηγαίνει αδιαβαστη στο σχολείο κι η δασκάλα της φωνάζει. Συλλαβίζει στην ανάγνωση και δεν ξέρει ακόμα την προπαίδεια. Ο συμμαθητής της τη φωνάζει κουτσοδόντα.
Ο Στέλιος είναι στην Α’ Γυμνασίου. Του αρέσουν πολύ τα γλυκά και το playstation. Γυρίζοντας απ’ το σχολείο παίζει το παιχνίδι του και τρώει μεσημεριανό κρουασάν σοκολάτας. Το βράδυ αν το ξεχάσει δεν θα φάει. Τα αγγλικά τα σταμάτησε, γιατί τα σιχαινοταν και το ποδόσφαιρο το έκοψε, γιατί το βαριόταν.
Η Μαρίνα πηγαίνει στη Γ’ Γυμνασίου. Θέλει να γίνει επαγγελματίας χορεύτρια και πέρυσι κέρδισε στον πανευρωπαϊκό διαγωνισμό. Καθημερινά πηγαίνει στο χορό 6-10 και δεν έχει τ’ αγγλικά στο κεφάλι της, γιατί πέρυσι πήρε το proficiency. Η Μαρίνα καβγαδίζει συχνά με τη μάνα της, γιατί έχει μαθηματικό μυαλό. Θα μπορούσε να γίνει οικονομολόγος ή μαθηματικός, αλλά δεν διαβάζει.
Ο Αλέξης είναι στη Β’ Λυκείου στη θετική κατεύθυνση. Πέρυσι παραλίγο να μείνει στην ίδια τάξη, γιατί είχε 8 στα μαθηματικά και τη φυσική. Θα ήθελε πολύ μια φωτογραφική μηχανή, αλλά οι γονείς του έχουν τουριστικές επιχειρήσεις και θεωρούν τη φωτογραφία χάσιμο χρόνου.
Η Νεφέλη πηγαίνει στη Γ’ Λυκείου. Είναι άριστη μαθήτρια και μια κούκλα. Θέλει να γίνει εισαγγελέας κι έχει όλα τ’ αγόρια στα πόδια της. Η μάνα της την πηγαίνει μια φορά τη βδομάδα στο κομμωτήριο, της αγοράζει ακριβά ρούχα, παπούτσια, καλλυντικά. Πηγαίνει καθημερινά στο φροντιστήριο, γιατί τα λεφτά για ιδιαίτερα μαθήματα που ζήτησε ήταν πολλά. Πέρυσι έβγαλε 20 στρογγυλό, αλλά η μάνα της δε θέλει να γίνει εισαγγελέας, γιατί θα διαβάζει μια ζωή και δεν θα κάνει οικογένεια.
Ο Μάνος φέτος ξαναδίνει πανελλήνιες. Έχει σπουδαίο κορμί και θα ήθελε να γίνει γυμναστής. Θα δώσει για ιατρική κι αν δεν περάσει, ο πατέρας του θα τον στείλει στο εξωτερικό. Ως γιατρός έχει κάποιες άκρες κι εκεί. Ο Μάνος ξεκλέβει λίγο χρόνο από το διάβασμα του τις ώρες που λείπει ο πατέρας του και γυμνάζεται στο δωμάτιο του.
Μήπως τη βλέπεις τώρα τη δυστυχία, γονιέ; Εσύ, που φωνάζεις πως θέλεις το καλύτερο για το παιδί σου, βλέπεις ότι τελικά το μόνο που θέλεις είναι το καλύτερο για σένα; Γιατί, γονιέ, στερείς απ’ το παιδί σου το χαμόγελο του; Να ξέρεις, η Κάτια, η Μαρίνα, ο Αλέξης κι όλοι οι άλλοι κάποια στιγμή θα σου γυρίσουν την πλάτη. Θα μεγαλώσουν και θα ζήσουν μια ζωή που δε θέλουν, με αιτία το δικό σου καπρίτσιο. Έφερες στον κόσμο ένα παιδί κι έχεις υποχρέωση να το βοηθήσεις να ευτυχήσει. Κι εκείνο μάθε πώς δε σου χει καμιά υποχρέωση, μόνο και μόνο επειδή το γέννησες. Τα παιδιά, γονιέ, δε σου φταίνε. Δε φταίνε για τη δική σου τη ζωή. Εσύ, γιατί να φταις για τη δική τους;
Γράφει η Ντέμη Καργατζη