Τα βασανιστήρια ήταν μια σκληρή πραγματικότητα για πολλούς ατυχείς ανθρώπους.
Το πιο ανησυχητικό γεγονός για την βαρβαρότητα των βασανιστηρίων δεν ήταν η ύπαρξη τους, αλλά η διεστραμμένη δημιουργικότητα των ανθρώπων που επινόησαν συσκευές που είχαν ο σκοπό την πρόκληση πόνου και τελικά τον θάνατο.
Η προέλευση των βασανιστηρίων χρονολογείται από το 530 μ.Χ. και χρησιμοποιήθηκαν ως τιμωρία, ως μέθοδοι εκτέλεσης και ως μέσο λήψης πληροφοριών. Μπορεί να ακουστεί λίγο περίεργο να χρησιμοποιήσουμε την λέξη “δημιουργικές” για τέτοιες πρακτικές, αλλά μερικές μέθοδοι βασανισμού ήταν πράγματι δημιουργικές αλλά και τρομακτικές. Ακολουθούν 10 από τις πιο φρικτές και αποτρόπαιες τεχνικές βασανισμού στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Η μπανιέρα
Σε αυτή την τιμωρία που είναι γνωστή και ως του «καθισμένου στη μπανιέρα», ο καταδικασθείς τοποθετούνταν σε μια ξύλινη μπανιέρα με το κεφάλι του να προεξέχει. Στην συνέχεια άλειφαν το πρόσωπο του με γάλα και μέλι. Σύντομα οι μύγες θα άρχιζαν να τρέφονται με το πρόσωπο του. Το θύμα τρέφεται τακτικά ώστε να καταλήξει να κολυμπά στα περιττώματα του. Μετά από λίγες μέρες, σκουλήκια θα καταβρόχθιζαν το σώμα του, με τον ίδιο να αποσυντίθεται ζωντανός.
Ο Ταύρος του Πέριλλου
Γνωστός και ως Σισιλιάνος ταύρος, σχεδιάστηκε στην Αρχαία Ελλάδα από τον Πέριλλο. Ήταν ένας μπρούτζινος ταύρος ο οποίος ήταν κούφιος στο εσωτερικό του και χωρούσε έναν άνθρωπο. Αφού έκλειναν μέσα το θύμα, άναβαν μια φωτιά κάτω από τον ταύρο και αυτό ψηνόταν ζωντανό! Μάλιστα στα ρουθούνια του ταύρου υπήρχε άνοιγμα, ώστε να ακούγονται τα ουρλιαχτά του θανατοποινίτη και να μοιάζουν σαν αληθινό μουγκρητό του ζώου. Ο Πέριλλος παρουσίασε τον ταύρο στον τύραννο του Ακράγαντα, ο οποίος δοκίμασε την εφεύρεση βάζοντας τον ίδιο τον Πέριλλο μέσα!
Παλούκωμα
Όλοι γνωρίζουν τον Δράκουλα, τον λογοτεχνικό βρυκόλακα, που έπινε το αίμα των ζωντανών. Υπάρχει όμως, ένας άντρας πίσω απ’ τον μύθο του συγγραφέα Μπραμ Στόουκερ. Ήταν ο Βλαντ Τσέπας, ο Παλουκωτής. Τον 15ο αιώνα στην Ρουμανία, ο Βλαντ ανάγκαζε το θύμα να καθίσει σε ένα πάσαλο με κοφτερή μύτη. Όταν ο πάσαλος σηκωνόταν όρθιος, τρυπούσε το θύμα το από τον πρωκτό μέχρι το στόμα. Μπορεί να περνούσαν ακόμα και 3 μέρες για να πεθάνει το θύμα με αυτή την μέθοδο . Έχει ειπωθεί ότι ο Βλαντ το έκανε κάποτε αυτό σε 20.000 ανθρώπους, ενώ απολάμβανε ένα γεύμα.
Το βασανιστήριο του λαιμού
Ταπεινωτική και οδυνηρή, η τιμωρία αυτή αποτελούσε δοκιμασία αντοχής, καθώς στο λαιμό του θύματος συνδεόταν μια κυκλική διάταξη με καρφιά, είτε από μέταλλο είτε από ξύλο, που το εμπόδιζε να πάρει μια βολική στάση. Η σκληρότητα αυτής της τιμωρίας έγκειται στο γεγονός ότι το θύμα δεν ήταν σε θέση να ξαπλώσει, να φάει ή να χαμηλώσουν το κεφάλι τους για μέρες!
Το πηρούνι του Αιρετικού
Αυτή η συσκευή βασανισμού, αποτελούνταν από μια μεταλλική βέργα που είχε στις άκρες της δυο διχαλωτές πιρούνες και ήταν προσαρτημένη σε έναν δερμάτινο ιμάντα. Τοποθετούνταν μεταξύ στέρνου και πηγουνιού και ασφαλιζόταν με τον δερμάτινο ιμάντα στον λαιμό του θύματος. Το θύμα συνήθως κρεμιόταν ανάποδα ή σε οποιαδήποτε άλλη στάση, ώστε να μην μπορεί να κοιμηθεί, καθώς αν σε έπαιρνε ο ύπνος και το κεφάλι σου έπεφτε από την κούραση, το πιρούνιασμα στο σαγόνι θα σε ξυπνούσε στη στιγμή.
H καρέκλα του Ιούδα
Η μέθοδος αυτή θυμίζει αρκετά το παλούκωμα. Η καρέκλα του Ιούδα ήταν ένα κάθισμα που είχε πάνω του μια σιδερένια πυραμίδα. Το θύμα κάθόταν πάνω στην κορυφή της πυραμίδας, ενώ τα σχοινιά που κρατούσαν το σώμα του άρχιζαν να χαλαρώνουν και η κατάληξη της φρίκης ποίκιλε ανάλογα με την ποινή. Το θύμα ήταν συνήθως γυμνό και η συσκευή ήταν σπάνια πλυμένη – δηλαδή, εάν τα βασανιστήρια δεν σκότωναν το θύμα, θα το έκανε κάποια λοίμωξη.
Το πριόνι
Μια από τις πιο ανατριχιαστικές μεθόδους βασανισμού στην ιστορία. Στην μέθοδο αυτή το θύμα κρεμιόταν ανάποδα, ώστε το αίμα να πέφτει στο πρόσωπο του και να το κρατά σε εγρήγορση κατά την διάρκεια του βασανισμού. Ο δήμιος πριόνιζε με αργές κινήσεις την σάρκα του θύματος, μέχρι να το κόψει στα δυο. Συνήθως σταματούσε στην κοιλιακή χώρα για να εντείνει ακόμα πιο πολύ το μαρτύριο.
Το βασανιστήριο του αρουραίου
Σε αυτή την μέθοδο έδεναν το θύμα σ’ ένα τραπέζι και άφηναν στην κοιλιά του έναν αρουραίο. Στην συνέχεια σκέπαζαν τον αρουραίο με ένα κλουβί και έβαζαν φωτιά στην πάνω μεριά του κλουβιού. Ο παγιδευμένος αρουραίος, τρομοκρατημένος απ’ την αύξηση της θερμοκρασίας, είχε πια μόνο έναν δρόμο ν’ ακολουθήσει με θανατηφόρο αποτέλεσμα για το θύμα.
Iron Maiden
Αυτή η συσκευή βασανισμού είχε το σχήμα μιας σαρκοφαγου και στο εσωτερικό της ήταν στρατηγικά τοποθετημένα καρφιά. Τοποθετούσαν το θύμα μέσα στην συσκευή και μόλις έκλειναν τις πόρτες της ξεκινούσε το μαρτύριο, καθώς τα καρφιά προκαλούσαν ανεπανόρωτη ζημιά στα ζωτικά του όργανα. Τα καρφιά δεν θανάτωναν αμέσως το θύμα, αλλά πέθαινε μετά από λίγες ώρες από αιμορραγία.
Κρέμασμα – Πνίξιμο – Διαμελισμός
Κατά τον μεσαίωνα στην Αγγλία, η ποινή για αδικήματα εσχάτης προδοσίας ήταν το τρίπτυχο κρέμασμα – πνίξιμο – διαμελισμός, η οποία παρά το γεγονός ότι καταργήθηκε το 1814, ευθυνόταν για τον θάνατο χιλιάδων ανθρώπων. Σε αυτή την τεχνική βασανισμού, το θύμα μεταφέρόταν πάνω σε ένα ξύλινο πλαίσιο στον τόπο εκτέλεσης. Εκεί το κρεμούσαν κανονικά σε μια αγχόνη για μικρό χρονικό διάστημα, ώστε να κατέβει από το ικρίωμα μισοπεθαμένο. Στην συνέχεια γινόταν ξεκοίλιασμα και ευνουχισμός του θύματος, και τα εντόσθια ή τα γεννητικά του όργανα (ή και τα δυο) τοποθετούνταν στο στόμα του (πνίξιμο). Στο τρίτο και τελικό στάδιο, το θύμα διαχωριζόταν στα τέσσερα, με τη βοήθεια ισάριθμων αλόγων, την ώρα που ο δήμιος του έπαιρνε το κεφάλι.