Είναι απο αυτές τις στιγμές που σε αυτή την δύσκολη δουλειά που κάνουμε… σταματάμε και παρατηρούμε, συγκινημένοι το μεγαλείο του Έλληνα.
Αυτό το μεγαλείο που ζει μέσα μας και στις δύσκολες στιγμές “βγαίνει” πρώτο πρός τα έξω. Αυτό το μεγαλείο που έχουμε χάσει οι περισσότεροι εξ΄ ημών στις μέρες μας.
Είναι γυναίκες απο τον Έβρο. Απο το χωριό Βύσσα. Βρίσκονται πίσω απο την γραμμή άμυνας. Δεν φοβούνται. Δεν σταματούν. Δεν υποχωρούν. Πλησιάζουν τα οχήματα της αστυνομίας και του στρατού και μοιράζουν ότι έχουν και δεν έχουν. Μέσα στην κρίση. Με τον Έβρο να αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα και τον κόσμο του να υποφέρει απο την φτώχεια.
Δεν σκέφτονται την δική τους ημέρα. Σκέφτονται πώς να βοηθήσουν τα “γεράκια” των συνόρων. Έφτιαξαν πίτες, μετέφεραν νερά χυμούς ψωμιά και ότι άλλο είχαν στα νοικοκυριά τους.
Η Τασούλα η Μαρία και οι άλλες φίλες της γράφουν:
“Η Αποστολή εξετελέσθη για σήμερα.. η γυναίκες του χωριού μας .. Αύριο τωρα..!! Πήγα και ψώνισα και ας ειναι Κυριακή..θα ετοιμάσουμε και για αύριο για το στρατό μας..για τα παιδιά μας.. ότι μπορεί ο καθένας..οτι έχουμε..ελιές..χαλβά.. τωρα θα κάνω τυρόπιτα..και μηλόπιτα..!! Όσες γυναίκες από το χωριό μας και από άλλα μέρη απευθυνθείτε στους συλλόγους σας.. .. ετοιμάστε.. και για αύριο..!! Τρέμω.. ειμαι τόσο συγκινημενη. ολοι η Ελλάδα μια γροθιά.. !! Θα βγαλει ανακοίνωση η εθελοντική ομάδα μας της Νέας Βυσσας που και πότε θα φύγουν τα φαγητά…!! Σας ευχαριστούμε από καρδιάς.. τωρα εγώ θα κάνω τυρόπιτα και μηλόπιτα για αύριο..!! Εύχομαι όλα να πάνε καλά.. κάνουμε εμείς στο χωριό ότι μπορούμε”.
