Η Γεωργία Καλτσή άνοιξε την καρδιά της σε μια συγκινητική συνέντευξη στην τηλεόραση του Alpha, μιλώντας με ειλικρίνεια για το τροχαίο ατύχημα που σημάδεψε τη ζωή της και το πώς κατάφερε να σταθεί ξανά στα πόδια της, στέλνοντας ένα δυνατό μήνυμα προς όλους.
«Δεν υπάρχει λόγος να ντρέπομαι»
Η Γεωργία Καλτσή, αθλήτρια της ξιφασκίας και του μπάσκετ σε αμαξίδιο, περιέγραψε την πιο δύσκολη στιγμή της ζωής της, όταν πριν από οκτώ χρόνια ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα την έφερε αντιμέτωπη με το θάνατο.
«Οι γιατροί πάλεψαν τόσο πολύ για να με κρατήσουν στη ζωή αρκετές φορές και το μόνο πραγματικά που με κράτησε στη ζωή ήταν το ότι είχα έναν δυνατό οργανισμό ώστε να αντέξει όλον αυτόν τον τραυματισμό. Ήμουν πολυτραυματίας, καμένη από τη φωτιά που είχε πάρει το αυτοκίνητο και με σπασμένα πνευμόνια. Ξαφνικά είχε παραλύσει το μισό μου σώμα οπότε μόνο και μόνο το ότι δεν υπήρχε οξυγόνο ήταν το πιο βασικό στην πρώτη φορά που έπεσα σε κώμα. Εκείνη την στιγμή, ας πούμε, δεν είχα οξυγόνο γιατί είχαν σπάσει τα πνευμόνια μου.»
Το σώμα της είχε υποστεί σοβαρές κακώσεις, και οι γιατροί χρειάστηκε να δώσουν μάχη για να την κρατήσουν στη ζωή, παρά τις δυσκολίες.
Η δύναμη μέσα από τις δυσκολίες
Χωρίς να έχει καταφύγει ποτέ σε ψυχοθεραπεία, η Γεωργία βασίστηκε στη δύναμη της θέλησής της αλλά και στην υποστήριξη των δικών της ανθρώπων. Με απίστευτο ψυχικό σθένος, μίλησε για τη στάση που κράτησε απέναντι σε ό,τι της συνέβη:
«Είμαι ένα περιστατικό που μέχρι και οι γιατροί σήκωσαν τα χέρια ψηλά. Δεν έχω πάει σε ψυχολόγο και δεν ξέρω πως είναι να κάνεις ψυχοθεραπεία. Το προσπάθησα, ήταν εκεί και όλοι οι δικοί μου άνθρωποι, δεν απογοητεύτηκα με τίποτα, έβλεπα τους γιατρούς που προσπαθούσαν να με κρατήσουν ζωντανή και όσο πιο αρτιμελή και ολόκληρη γίνεται οπότε προσπαθούσα να τους βοηθήσω κι εγώ όσο πιο πολύ για να γίνει σωστά και το έργο τους και όλη η προσπάθεια. Δεν πήγαμε ούτε μια στιγμή πίσω.»
«Δεν θέλω να με σκέφτονται σαν ανάπηρη»
Με τη στάση της, δείχνει ότι δεν θέλει να την αντιμετωπίζουν με λύπηση ή ως διαφορετική. Η ίδια εξήγησε πώς αντιδρά όταν μπαίνει σε έναν χώρο και γίνεται αντικείμενο προσοχής, και γιατί επιλέγει να εμφανίζεται με αυτοπεποίθηση:
«Κάτι που λέω είναι πως μερικές φορές δεν αφήνω και τους ανθρώπους πια να με έχουν στο μυαλό τους σαν ανάπηρο άτομο.
Όταν μπαίνω σε έναν χώρο, ντρέπομαι και ξέρω ότι όλοι θα με προσέξουν λίγο παραπάνω γιατί ξαφνικά “τσουλάει μια κοπέλα” και “τι κάνει εδώ;”, οπότε θέλω να είμαι σαρωτική. Μπαίνω με αυτοπεποίθηση, μια σιγουριά και θεωρώ ότι δεν υπάρχει λόγος να ντρέπομαι.»
Ένα μήνυμα ελπίδας
Η συνέντευξη της Γεωργίας δεν ήταν απλώς μια κατάθεση ψυχής· αποτέλεσε και μια ένεση ψυχολογικής δύναμης για κάθε άνθρωπο που δίνει τον δικό του αγώνα. Η στάση ζωής της είναι ένα φωτεινό παράδειγμα για το πώς η θέληση, η επιμονή και η εσωτερική πίστη μπορούν να υπερνικήσουν ακόμα και τις πιο δύσκολες συνθήκες.