Ο Κερκυραίος πρωταθλητής, ο μεγαλύτερος σε ηλικία στο αγώνισμα των 10χλμ κολύμβησης, αποδείχθηκε και ο πιο “σκληρός για να χάσει” με μια απίστευτη κούρσα στα τελευταία μέτρα που τον έβαλε δικαιωματικά στο βάθρο των μεταλλίων.
Ο Σπύρος Γιαννιώτης έχει προσθέσει ένα ακόμη μετάλλιο στη λίστα των Ολυμπιακών άθλων για την Ελλάδα στο Ρίο, κερδίζοντας τη δεύτερη θέση στα 10χλμ κολύμβησης σε μια συγκλονιστική μάχη στο νερό. Ο Έλληνας πρωταθλητής ήρθε στο Ρίο με την πίκρα της ήττας τέσσερα χρόνια πριν στο Λονδίνο, όταν και είχε μείνει έξω από τα μετάλλια (τέταρτη θέση).
Εντυπωσιακή αντοχή και στρατηγική, έδωσαν στον Έλληνα πρωταθλητή το πλεονέκτημα που χρειαζόταν στα τελευταία λεπτά και φυσικά μια θέση στο βάθρο που παρολίγον να προσφέρει και το χρυσό μετάλλιο στη χώρα μας. Δείτε τα αγωνιώδη τελευταία λεπτά:
[ad id=”215657″]
[sc name=”Facebook Like” ]
Στα τελευταία 100 μέτρα πονούσα και έκλεισα τα μάτια
Σε δηλώσεις που έκανε στην κάμερα της ΕΡΤ, εμφανώς συγκινημένος, τόνισε: «Η αλήθεια είναι πως είχα κλείσει τα μάτια από τον πόνο, δεν μου βγήκε η χεριά, αυτό συμβαίνει. Ήταν δύσκολα τα τελευταία χρόνια έχω κουραστεί πολύ και οι κόποι δικαιώθηκαν. Επειδή έχω κουραστεί τόσο πολύ σήμερα ήθελα να το κάνω, ήμουν σε πολύ καλή κατάσταση. Δεν είχα φανταστεί τον εαυτό μου στο βάθρο, το φαντάστηκα στα τελευταία εκατό μέτρα. Έσφιξα τα δόντια, προσπάθησα για το καλύτερο και ήρθε το καλύτερο».
«Η καλύτερη στιγμή της ζωής μου»
Για το φινάλε της καριέρας του: «Δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερο το φινάλε. Άσχετα με την τελευταία χεριά, τώρα δεν με απασχολεί αυτό, σίγουρα ήθελα την 1η θέση αλλά μέσα που το απωθημένο ήταν το βάθρο. Αυτό ήταν το όνειρό μου από το Σίδνεϊ και μετά από 5 Ολυμπιάδες τα κατάφερα».
Για το αν θεωρεί ότι θα έπρεπε να δοθούν δύο χρυσά μετάλλια: «Όχι, όχι, ο Ολλανδός το κέρδισε δίκαια. Η δεύτερη θέση είναι σαν πρώτη για μένα και είναι απίστευτη η χαρά μου. Όλα σήμερα λειτούργησαν υπέρ μου και παρότι οι αντίπαλοί μου ήταν πιο νέοι, πιο δυνατοί στο σπριντ από μένα, τα κατάφερα. Έκανα ένα άνοιγμα λίγο πριν το τέλος και παρότι ο Ολλανδός με έφτασε τελικά, εγώ αυτό που ήρθα να κάνω το έκανα».
Για το που αφιερώνει την επιτυχία του: «Ένα πολύ μεγάλο μερίδιο είναι του προπονητή μου, το αφιερώνω στην οικογένειά μου, στη γυναίκα μου, σε όλους τους φίλους και όλους όσους με στήριξαν αυτά τα χρόνια, αλλά και ειδικά αυτές τις τελευταίες μέρες. Σήμερα νομίζω είναι η καλύτερη στιγμή της ζωής μου».
Για τον τελικό απολογισμό του και το τέλος της καριέρας του: «Από την ώρα που τελείωσα, δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμη. Το έχω μέσα που πολύ έντονο ακόμη. Δεν ξέρω τι να πω, δεν έχω λόγια. Είναι πολύ όμορφο το αποτέλεσμα, ήρθα για να μπω στο βάθρο και τα κατάφερα. Τα νεότερα παιδιά είναι πολύ δυνατοί αθλητές άλλωστε.
Οι δυσκολίες πάντα υπάρχουν, τώρα δεν τις σκέφτομαι. Τώρα είναι όλα εύκολα μετά από ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Νομίζω αυτό που μένει είναι τα τελευταία λεπτά της κούρσας, ήμουν μαχητής και αυτό που ήθελα το πήρα. Στο Σίδνεϊ, στους πρώτους μου Ολυμπιακούς, όταν μπήκα στο στάδιο ονειρευόμουν να πάρω κάποτε ένα μετάλλιο. Μετά από τόσα χρόνια κούρασης, επιμονής, υπομονής, αμφιβολιών, χαρών και λυπών, ήρθε το αποτέλεσμα και δεν θα μπορούσα να είμαι πιο χαρούμενος».
H απονομή του ασημένιου μεταλλίου στον Γιαννιώτη
Στο δεύτερο σκαλί του ολυμπιακού βάθρου ανέβηκε στο Ρίο ο Σπύρος Γιαννιώτης και το χάρηκε με την ψυχή του.
Πηγές: sdna.gr, ΕΡΤ