Με λένε Άννα και είμαι 39 ετών. Είμαι απο ένα χωριό της Καλαμάτας.
Πέρασα δύσκολα παιδικά χρόνια. Πολύ φτωχικά αλλά και με αρκετή βία. Δεν είχα άλλα αδέρφια, ήμουν μόνη.
Απο παιδάκι ο πατέρας μου με το παραμικρό με έσπαγε στο ξύλο και τις περισσότερες φορές χωρίς λόγο.
Γύριζε στο σπίτι τα βράδια μεθυσμένος και ξεσπούσε πρώτα σε εμένα και μετά στην μητέρα μου. Πολλές φορές έκανε μαζί της έρωτα με το ζόρι, σχεδόν μπροστά μου.
Η Εξομολόγηση είναι απο αναγνώστρια του Alldaynews.gr και απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς να υπάρχει εμφανής η πηγή του άρθρου
Ήμουν 14 ετών όταν για πρώτη φορά, έβγαλε επάνω μου τις σεξουαλικές του ορέξεις. Ήταν απόγευμα και η μητέρα μου έλειπε στα χωράφια. Ήταν οτι είχα βγεί απο το μπάνιο και ντυνόμουν στο δωμάτιό μου. Τότε μπήκε μέσα εκείνος.
Δεν ξέρω πως, αλλά κατάλαβα τις προθέσεις του και άρχισα να φωνάζω. Μου έδωσε μερικά χαστούκια για να σταματήσω και με πέταξε στο κρεβάτι.
Με βίαζε ασταμάτητα και εγώ πονούσα και έκλαιγα.
Αυτό συνεχιζόταν για χρόνια όποτε με έβρισκε μόνη. Με απειλούσε οτι θα με σκοτώσει αν μιλήσω, φοβόμουν και εκτός απο την μητέρα μου δεν είπα ποτέ σε κανέναν τίποτα. Η μητέρα μου, απο την μια σοκαρίστηκε και απο την άλλη φοβόταν και εκείνη να μιλήσει γιατί θα ξεσπούσε επάνω της.
Σε ηλικία 27 ετών με πάντρεψε με το ζόρι με ένα φίλο του, χωρίς καν να με ρωτήσει. Το μαρτύριο συνεχίστηκε. Ο βιασμός ήταν πλέον διπλός.
Ο άντρας μου γνώριζε την κατάσταση με τον πατέρα μου και δεν έδειχνε να τον ενδιαφέρει κιόλας. Ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε πραγματικά για μένα. Γνώριζε οτι όταν έλειπε ερχόταν ο πατέρας μου στο σπίτι και με βίαζε και ποτέ δεν είπε τίποτα.
Έχω 2 παιδιά πλέον. Το ένα είναι 6 ετών και το άλλο 9 ετών. Ειλικρινά δεν ξέρω αν τα παιδιά είναι του άντρα μου ή του πατέρα μου.
Επιτέλους πριν ένα μήνα βρήκα το θάρρος και έφυγα νύχτα απο το χωριό με τα παιδιά μου.
Ήμουν στο δρόμο για 2 ημέρες μέχρι που πήγα σε κάποια εκκλησία και μίλησα με τον ιερέα. Εκείνος με βοήθησε. Τώρα ζούμε σε κάποιο ίδρυμα και προσπαθώ σιγά-σιγά να νοιώσω άνθρωπος.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά ήθελα να σας τα πω όλα αυτά και αν υπάρχουν παρόμοιες περιπτώσεις, θα τους έλεγα να μην φοβούνται και όσο γίνεται πιο γρήγορα να φύγουν μακριά απο αυτούς τους ανθρώπους.
Σας Ευχαριστώ.
Άννα