Ο Γιώργος Τσαλίκης και η Δώρα Δημητροπούλου είναι πολλά χρόνια μαζί.
Οι δυο τους έχουν δημιουργήσει μια πάρα πολύ όμορφη οικογένεια και καμαρώνουν τα τρία τους αγόρια.
Βέβαια, η γνωριμία τους ήταν επεισοδιακή, μιας και η σύζυγος του τραγουδιστή έπεσε σε κώμα και παραλίγο να πεθάνει.
Εκείνη την εποχή έκανε και τα πρώτα βήματα στον χώρο της μουσικής και αρκετοί ήταν εκείνοι που του είχαν πει πως ναι μεν η σχέση του θα του έκανε καλό, αλλά όταν άκουσαν ότι θα παντρευτεί ξενέρωσαν.
«Όλοι στην αρχή της καριέρας μου, μου είχαν πει να μη δείξω τη σχέση μου με τη Δώρα γιατί δε θα μου κάνει καλό. Τους είπα ότι μας δένουν πολλά και θα την παντρευτώ και μου είπαν ότι τους είχα ξενερώσει όλους και θα είχα τελειώσει. Πήγα κόντρα σε όλους. Τώρα που κάνω ένα μικρό rewind για να δω αν λέω τα ίδια με τώρα, από τότε προτίμησα να ζήσω μια αληθινή ζωή. Μου φαίνεται αστείο να ξενερώσω τους θαυμαστές. Δε μου έκανε κακό και δε με ένοιαζε κιόλας. Δε θα παραμερίσω έναν άνθρωπο για να κάνω καριέρα με τα δεδομένα των άλλων. Εγώ δε θα ήμουν καλά μέσα μου».
Ο Γιώργος Τσαλίκης αναφέρθηκε και στη σχέση που έχει με τα παιδιά του, αν και παραδέχτηκε πως έχασε πράγματα από το μεγάλωμά τους.
«Ήθελα πολύ να κάνω παιδί. Ήμουν πολύ χαρούμενος όταν προέκυψε. Τα παιδιά μου είναι τρία πολύ καλά παιδιά, που έχουμε μια ωραία σχέση και περνάμε καλά! Έχασα πράγματα από το μεγάλωμά τους αλλά έχω λύσει τα ενοχικά μου. Ένα βράδυ που έλειπε η Δώρα με τα παιδιά, ξάπλωσα στα κρεβάτια τους για να δω το σπίτι από τα δικά τους μάτια. Πλάνταξα στο κλάμα!».
Το μπότοξ και τα χυδαία σχόλια
Κλείνοντας, αποκάλυψε πως όταν έκανε το μπότοξ δέχτηκε αρκετά χυδαία σχόλια, όπως και όταν πήγε να παρακολουθήσει αγώνα ποδοσφαίρου.
«Κάποια στιγμή έπεσαν κάτι μπινελίκια που το θεωρώ πολύ αχρείο. Πες την άποψή σου, είμαι θετικός στην αρνητική κριτική και με έχει βοηθήσει πολλές φορές στη ζωή μου και στην καριέρα μου. Δεν αντιλαμβάνομαι πώς θα τον βοηθήσεις τον άλλον όταν τον χαρακτηρίζεις με τόσο άσχημες βρισιές. Δεν είμαι διατεθειμένος να φάω το σκ@#τό σου φίλε! Πήγα σε έναν αγώνα με τον γιο μου, έγραψε ένας τύπος ένα χυδαίο σχόλιο. Μιλάμε για μπινελίκι άγριο. Βρήκα το τηλέφωνό του, τον πήρα, με ξαναέβρισε και το έκλεισε. Μετά μου μιλούσε 5 λεπτά μασουλώντας. Με πείραξε. Μετά από μισή ώρα μου έλεγε συγγνώμη, δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος, δραστηριοποιούμε και σε φιλανθρωπίες. Και το έκανα και ποστ για να τους πω “μιλήστε”. Πάντοτε το ζούσα αληθινά και νόμιζα πώς και οι άλλοι έτσι το ζούσαν. Μετά από χρόνια συνειδητοποίησα πώς πρέπει να φύγω από το στρουμφοχωριό. Κάποια στιγμή έφτασα σε ένα σημείο που έχω προσπαθήσει πολύ, παγώνω μέσα μου και σε διαγράφω. Όταν μου συμβαίνει με στενοχωρεί αλλά είναι και μια λύτρωση».