Η Εμιλί Ντεκέν έφυγε από τη ζωή στα 43 της χρόνια: Πάλευε με σπάνια μορφή καρκίνου
Η Βελγίδα ηθοποιός Εμιλί Ντεκέν, γνωστή για τη συμμετοχή της σε δεκάδες ταινίες, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία μόλις 43 ετών. Τα τελευταία χρόνια είχε αποσυρθεί από τα κινηματογραφικά πλατό για να δώσει μάχη με μια σπάνια μορφή καρκίνου.
Η μάχη της με την ασθένεια
Η Ντεκέν διαγνώστηκε τον Οκτώβριο του 2023 με καρκίνο του ενδοκρινικού συστήματος, έναν σπάνιο και επιθετικό όγκο στον επινεφρίδιο αδένα. Από τότε, η ζωή της άλλαξε δραματικά, καθώς αναγκάστηκε να απομακρυνθεί από την υποκριτική για να αφοσιωθεί στη θεραπεία της.
«Τι σκληρός αγώνας! Και δεν τον επιλέγουμε…», είχε γράψει στο Instagram στις 4 Φεβρουαρίου, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καρκίνου.
Η τελευταία της συνέντευξη
Την περίοδο των Χριστουγέννων, σε μία από τις τελευταίες συνεντεύξεις της, είχε μιλήσει ανοιχτά για την κατάσταση της υγείας της. Αναφέρθηκε στην επιθετική φύση της ασθένειας, λέγοντας πως «δεν θα ζούσε όσο προβλεπόταν». Τότε, ήδη βρισκόταν αντιμέτωπη με υποτροπή, μετά από μία προσωρινή ύφεση.
Ο κακοήθης όγκος στον επινεφρίδιο αδένα είχε ήδη φτάσει σε προχωρημένο στάδιο, καθιστώντας την πρόγνωση πιο δυσοίωνη.
Η καριέρα που άφησε το στίγμα της
Η Εμιλί Ντεκέν γεννήθηκε στις 29 Αυγούστου 1981 και συστήθηκε στο ευρύ κοινό σε ηλικία μόλις 18 ετών, όταν πρωταγωνίστησε στο βραβευμένο φιλμ «Rosetta» των αδελφών Νταρντέν. Η ερμηνεία της της χάρισε το βραβείο Α΄ γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ των Καννών το 1999.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας της συμμετείχε σε σχεδόν 50 ταινίες, όπως το «La fille du RER» (2009), το «À perdre la raison» (2012) –που της χάρισε διάκριση στο τμήμα Un certain regard στις Κάννες–, το «Pas son genre» (2014) και το «Les choses qu’on dit, les choses qu’on fait», για το οποίο απέσπασε το βραβείο Σεζάρ Β΄ Γυναικείου Ρόλου το 2021.
Το άδοξο τέλος
Η Εμιλί Ντεκέν άφησε την τελευταία της πνοή την Κυριακή, 16 Μαρτίου 2025, στο νοσοκομείο Gustave Roussy, ένα από τα κορυφαία ογκολογικά κέντρα στο Παρίσι. Παρά τη γενναία μάχη που έδωσε, η ασθένεια αποδείχθηκε ανίκητη.
Η απώλειά της αφήνει ένα κενό στον κόσμο του κινηματογράφου, αλλά η καλλιτεχνική της κληρονομιά θα συνεχίσει να εμπνέει.