«Απλά ένας δυνατός παίκτης, όπως ο Γιώργος, λογικό είναι να έχει και δυνατή προσωπικότητα. Ίσως να θέλει να βγαίνει και μπροστά».
Στο Down Town Κύπρου και τον Αλέξανδρο Πρίφτη έδωσε συνέντευξη η Σόφη Πασχάλη που αναφέρθηκε μεταξύ άλλων και στον Γιώργο Αγγελόπουλο, τον οποίο θεωρεί τον πιο μάχιμο παίκτη.
Ποιον θεωρείς τον πιο μάχιμο παίκτη;
Τον Αγγελόπουλο. Το πιστεύω και είναι αναμφισβήτητο. Μάλιστα στην αρχή δεν πιστεύαμε πώς η άλλη ομάδα ψήφισε να αποχωρήσει ένας δυνατός παίκτης.
Όταν ήρθε σε εσάς κατάλαβες;
Όχι. Απλά ένας δυνατός παίκτης, όπως ο Γιώργος, λογικό είναι να έχει και δυνατή προσωπικότητα. Ίσως να θέλει να βγαίνει και μπροστά. Δεδομένων των εκεί συνθηκών, είναι περίεργο. Στην κανονική ζωή θα ήταν ευχάριστο και εξυπηρετικό.
Πολλοί κοροϊδεύουν τη φιλοσοφία σου σχετικά με τη ζωογόνο δύναμη του ήλιου, τη γιόγκα και την ηρεμία που πρεσβεύεις…
Δεν πειράζει. Σ’ όποιον αρέσει. Με τα παιδιά στην παραλία κάναμε πολλές ασκήσεις και περνούσαμε καλά.
Οι δικοί σου τι σου είπαν όταν γύρισες;
Με είδαν στο παιχνίδι όπως περίμεναν να με δουν. Όποιος ξέρει τη Σόφη, ήξερε τι θα δει.
Η προβολή που πήρες από το παιχνίδι πιστεύεις θα σε βοηθήσει επαγγελματικά;
Αυτό δεν το ξέρω ακόμα. Δεν έχω ισορροπήσει στην καθημερινότητά μου, δεν έχω επανέλθει. Δεν έχω πλήρη και ξεκάθαρη εικόνα για το αν αυτό μου έχει κάνει καλό ή κακό. Ακόμα είμαι πίσω από μια κάμερα και δεν έχει αλλάξει κάτι για μένα.
Είναι αλήθεια ότι σκέφτεσαι να κάνεις οικογένεια τώρα; Τι άλλαξε μέσα σου;
Ναι, το θέλω πλέον – ενώ μέχρι τώρα ήμουν αρνητική. Δέκα χρόνια τώρα ζούσα σε ένα ψέμα κι είχα πείσει τον εαυτό μου ότι δεν θέλω να κάνω οικογένεια κι ότι «δεν είμαι εγώ γι’ αυτά». Αλλά μου έφυγε ο φόβος. Αυτός ήταν το θέμα, γιατί έρχεται σε πολλές μορφές μέσα μας. Στην αρχή δεν ήθελα να τρέχω για να μην τραυματιστώ. Οι άλλοι συμπαίκτες μου είχαν τραυματισμένα πόδια, οπότε φοβόμουν.
Πήγαινα πιο αργά στα αγωνίσματα, αλλά είχα ανάσα για τον στόχο και κέρδιζα. Γι’ αυτό με έλεγαν «δολοφόνο» (γελάμε). Το ξεπέρασα όμως και μετά επιτάχυνα. Κι έγινα καλύτερη παίκτρια. Έπειτα μου έφυγε ο φόβος τού να μη με νοιάζει να είμαι αρεστή σε όλο τον κόσμο. Αν έβλεπα κάτι που δεν μου αρέσει, κάποτε θα σιωπούσα. Τώρα δεν θα το κάνω.
Έτσι, λοιπόν, ο μεγαλύτερός μου φόβος ήταν το να μην κάνω οικογένεια. Ήταν ένα ψέμα σαν πανοπλία που τη φόρεσα στο μεγαλύτερό μου «θέλω».
Γι’ αυτό είπα ότι «το ψέμα μάς νικά». Γιατί έχω αυτογνωσία και την πάτησα. Εξαπάτησα τον εαυτό μου.
Ποια ανάγκη θα σου καλύψει ένα παιδί;
Δεν θέλω να κάνω απλά ένα παιδί για να πω ότι έκανα. Θέλω να κάνω οικογένεια. Ολοκληρωμένη. Αν ήθελα παιδί θα το είχα κάνει. Ο φόβος μου ήταν ότι ποτέ δεν θα καταφέρω να κάνω αυτό μέσα στο οποίο έζησα: την τέλεια οικογένεια. Στις μέρες μας δεν είναι εφικτό. Ένα στα δύο ζευγάρια χωρίζει και τα παιδιά τους πηγαίνουν σαν μπαλάκια από το ένα σπίτι στο άλλο. Εγώ, δεν θέλω να φτιάξω αυτό το πράγμα. Θέλω την τελειότητα.
Κι αν δεν καταφέρεις να αποκτήσεις το τέλειο;
Τώρα πια έχω συνειδητοποιήσει ότι η τελειότητα που έψαχνα ήταν υπερβολή. Ζώντας, όμως, την απόλυτη απλότητα κατάλαβα και το νόημα της ζωής.
Πηγή: zappit