Μια από τις πιο σοκαριστικές εγκληματικές ιστορίες της σύγχρονης Ελλάδας εκτυλίχθηκε τη δεκαετία του ’80, όταν αποκαλύφθηκε μια συμμορία που σκότωνε ηλικιωμένους για να καρπωθεί τις περιουσίες τους. Στην κορυφή της «Εταιρείας Δολοφόνων» βρισκόταν ένας δικηγόρος και εκλεγμένος δήμαρχος, γεγονός που πάγωσε την κοινή γνώμη.
Οι πρώτες δολοφονίες και η αρχή της δράσης
Όλα ξεκίνησαν το 1981 και η δράση συνεχίστηκε μέχρι το 1987. Το πρώτο θύμα ήταν ο Βασίλης Ελευθεριάδης, θείος της συζύγου του Χρήστου Παπαδόπουλου, που πέθανε ξαφνικά, αφήνοντας ως μοναδικό κληρονόμο τον γιο του Παπαδόπουλου. Ακολούθησε η Λάουρα Πάντου, η οποία εντοπίστηκε νεκρή σε αλσύλλιο στο Κολωνάκι, και στη συνέχεια η συγγενής και συγκάτοικός της, Έλλη Βεριοπούλου. Παρόλο που η διαθήκη της ανέφερε 46 γυναίκες ως κληρονόμους, τελικά οι κόρες του Παπαδόπουλου κατέληξαν με ολόκληρη την περιουσία.
Ακολούθησαν τα θύματα Ευφροσύνη Φραγκουλάκη, 70 ετών, η οποία δολοφονήθηκε με πέτρα στο κεφάλι, Ευθυμία Πρωτονοταρίου, 75 ετών, Άγγελος Καλαφάτος, Σταμάτης Μπρουζάκης και, τέλος, ο γνωστός εφοπλιστής Χαράλαμπος Τυπάλδος.
Η μοιραία διαθήκη και το ξετύλιγμα του κουβαριού
Η υπόθεση άρχισε να αποκαλύπτεται μετά τον θάνατο του Τυπάλδου το 1986, όταν στη διαθήκη του εμφανίστηκε ένα άγνωστο όνομα. Η σύζυγος και η κόρη του στράφηκαν στον ιδιωτικό ντετέκτιβ Κωνσταντίνο Σπύρου για να ερευνήσει. Η έρευνα αποκάλυψε το φρικτό παζλ της «Εταιρείας Δολοφόνων» και οδήγησε στη σύλληψη των μελών της.
Οι δράστες στόχευαν μοναχικούς ηλικιωμένους, κέρδιζαν την εμπιστοσύνη τους, παραποιούσαν τις διαθήκες και στη συνέχεια τους δολοφονούσαν. Οι διαθήκες ήταν τόσο επιμελώς πλαστογραφημένες που ακόμη και ειδικοί γραφολόγοι της αστυνομίας δυσκολεύονταν να διακρίνουν την πλαστότητα. Στη συνέχεια, με συνεργούς συμβολαιογράφους, δικαστικούς επιμελητές και ψευδομάρτυρες, οι περιουσίες περνούσαν στους δολοφόνους.
Ο άνθρωπος πίσω από την οργάνωση
Η κεφαλή της συμμορίας ήταν ο Χρήστος Παπαδόπουλος, δήμαρχος της Νέας Χαλκηδόνας και δικηγόρος, ένας άνθρωπος που κανείς δεν θα υποπτευόταν. Παντρεμένος και πατέρας τριών παιδιών, παρουσίαζε το πρόσωπο του τυπικού Έλληνα οικογενειάρχη.
Ο σκληρός πυρήνας της «Εταιρείας» περιλάμβανε τον Βασίλη Πλατανιώτη, δικαστικό επιμελητή που παρουσιαζόταν ως σύζυγος των ηλικιωμένων θυμάτων, τη Γεωργία Παπανικολάου, νοικοκυρά με ηγετική εγκληματική δράση, τον Ιωάννη Πάμπρο, εργολάβο που αναλάμβανε την εξαφάνιση των πτωμάτων, τον υπαρχηγό Νικόλαο Πέππα και τον τσιλιαδόρο Γεώργιο Ξανθόπουλο.
Η δίκη και τα εξωφρενικά επιχειρήματα του Παπαδόπουλου
Κατά τη διάρκεια της πολύκροτης δίκης, ο Παπαδόπουλος ισχυρίστηκε πως η δράση του είχε ιδεολογική βάση, παριστάνοντας τον σύγχρονο Ρομπέν των Δασών. Είπε στο δικαστήριο ότι «μοίραζε τις περιουσίες των πλουσίων στους φτωχούς». Παρ’ όλα αυτά, καταδικάστηκε σε οκτώ φορές θάνατο και σε 25 χρόνια κάθειρξης. Οι υπόλοιποι καταδικάστηκαν σε μικρότερες ποινές.
Η νέα ζωή και οι νέες υποψίες
Το 2001, ενώ εξέτιε την ποινή του στις φυλακές Κέρκυρας, ο Παπαδόπουλος δεν επέστρεψε ποτέ από άδεια που του είχε δοθεί. Συνελήφθη πέντε μήνες αργότερα, έχοντας πλαστή ταυτότητα, και το 2008 αποφυλακίστηκε.
Τρία χρόνια μετά, το 2011, κατηγορήθηκε ξανά, αυτή τη φορά για την απαγωγή και ομηρία μιας 57χρονης γυναίκας στο Ξυλόκαστρο, με σκοπό να της αποσπάσει την περιουσία. Σύμφωνα με τον Σπύρου, ο Παπαδόπουλος είχε επανασυστήσει τη «νέα Εταιρεία» μέσα από τη φυλακή και θεωρήθηκε ύποπτος για την εξαφάνιση ακόμη δύο ατόμων μετά την αποφυλάκισή του.
Ο θάνατος του Παπαδόπουλου και το σοκ που άφησε πίσω του
Ο Χρήστος Παπαδόπουλος πέθανε το 2020, σε ηλικία 82 ετών. Η υπόθεση της «Εταιρείας Δολοφόνων» έμεινε χαραγμένη στην ελληνική κοινωνία όχι μόνο λόγω της βιαιότητας των εγκλημάτων αλλά και λόγω της ταυτότητας των δραστών: άτομα υπεράνω κάθε υποψίας.
Ο ίδιος είχε δηλώσει κάποτε, χωρίς καμία ενοχή:
«Η ανθρώπινη ζωή δεν είναι ταμπού. Αν υπήρχαν εκατό εταιρείες δολοφόνων, η ζωή όλων μας θα ήταν καλύτερη».
Ένα από τα πιο μαύρα κεφάλαια στην ελληνική εγκληματική ιστορία, που συνεχίζει να προκαλεί ανατριχίλα μέχρι και σήμερα.