Η Εκκλησία τιμά σήμερα, 20 Δεκεμβρίου, τη μνήμη του Αγίου Ιγνατίου του Ιερομάρτυρα και Θεοφόρου, που μαρτύρησε με φρικτό τρόπο για την πίστη του στον Χριστό.
Ποιος ήταν ο Άγιος Ιγνάτιος
Η ακριβής ημερομηνία γέννησης και η καταγωγή του Αγίου Ιγνατίου παραμένουν άγνωστες, καθώς δεν διασώζονται επαρκή στοιχεία. Γνωρίζουμε όμως ότι ανέλαβε το αρχιερατικό αξίωμα στον θρόνο της Αντιόχειας κάπου ανάμεσα στο 68 και το 70 μ.Χ. Διοικούσε την Εκκλησία ως αποστολικός διδάσκαλος, καθοδηγώντας με πίστη και αυταπάρνηση το ποίμνιό του.
Η σύλληψη και το μαρτύριο
Κατά τη διάρκεια των διωγμών κατά των Χριστιανών που διέταξε ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Τραϊανός, ο Ιγνάτιος έδειξε θάρρος και πίστη. Όταν ο Τραϊανός περνούσε από την Αντιόχεια, ο Άγιος παρουσιάστηκε μπροστά του, υποστηρίζοντας ανοιχτά τα δίκαια της Εκκλησίας και τη χριστιανική αλήθεια. Ο αυτοκράτορας, εξοργισμένος από το θάρρος του, διέταξε να τον συλλάβουν και να μεταφερθεί αιχμάλωτος στη Ρώμη.
Οι χριστιανοί της Ρώμης προσπάθησαν να αποτρέψουν το μαρτύριό του, όμως ο ίδιος, με ακλόνητη πίστη και επιθυμία να θυσιαστεί για τον Χριστό, τους έγραψε να μην παρέμβουν, αφήνοντας να εκπληρωθεί το θέλημα του Θεού.
Στις 20 Δεκεμβρίου του 107 μ.Χ., ο Άγιος Ιγνάτιος ρίχτηκε στο ρωμαϊκό αμφιθέατρο, όπου τον κατασπάραξαν άγρια και πεινασμένα θηρία. Από το σώμα του διασώθηκαν μόνο μερικά μεγάλα οστά, τα οποία μεταφέρθηκαν πίσω στην Αντιόχεια και ενταφιάστηκαν με τιμές.
Η μεταφορά των λειψάνων στη Ρώμη
Αργότερα, τα ιερά του λείψανα μεταφέρθηκαν και πάλι, αυτή τη φορά στη Ρώμη. Κατά τη δεύτερη ανακομιδή τους, το 540 μ.Χ., τοποθετήθηκαν στον Ιερό Ναό του Αγίου Κλήμεντος. Ο Άγιος Ιγνάτιος παρέμεινε πιστός μέχρι τέλους στον λόγο του Χριστού και για αυτό χαρακτηρίστηκε Θεοφόρος.
Όπως γράφει και η Β’ Επιστολή του Ιωάννη (στίχος 9):
«Ο μένων εν τη διδαχή του Χριστού, ούτος και τον Πατέρα και τον Υιόν έχει».
Δηλαδή, όποιος παραμένει πιστός στη διδασκαλία του Χριστού, έχει μέσα του τον Θεό και γίνεται ναός Του. Έτσι, ο Ιγνάτιος έγινε πραγματικά φορέας του Θεού.
Το όνομα Ιγνάτιος
Η λέξη «Ιγνάτιος» προέρχεται από το «γηγενής», και σημαίνει ο ιθαγενής, αυτός που κατάγεται από τη γη, ο ντόπιος.
Ύμνοι προς τιμήν του Αγίου
Απολυτίκιο
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείῳ ἔρωτι ἐπτερωμένος, τοῦ σὲ ψαύσαντος χερσὶν ἀχράντοις θεοφόρος ἀνεδείχθης, Ἰγνάτιε·
καὶ ἐν τῇ Δύσει τελέσας τὸν δρόμον σου, πρὸς τὴν ἀνέσπερον λῆξιν ἐσκήνωσας.
Πάτερ ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε δωρίσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
Δεύτερο απολυτίκιο
Ἦχος δ’. Κατεπλάγη Ἰωσήφ.
Καὶ τρόπων μέτοχος, καὶ θρόνων διάδοχος, τῶν Ἀποστόλων γενόμενος,
τὴν πρᾶξιν εὗρες θεόπνευστε, εἰς θεωρίας ἐπίβασιν,
διὰ τοῦτο τὸν λόγον τῆς ἀληθείας ὀρθοτομών,
καὶ τῇ πίστει ἐνήθλησας μέχρις αἵματος,
Ἱερομάρτυς Ἰγνάτιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Κοντάκιο
Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Tῶν λαμπρῶν ἀγώνων σου, ἡ φωτοφόρος ἡμέρα,
προκηρύττει ἅπασι, τὸν ἐκ Παρθένου τεχθέντα·
τούτου γὰρ διψῶν ἐκ πόθου κατατρυφῆσαι,
ἔσπευσας, ὑπὸ θηρίων ἀναλωθῆναι·
διὰ τοῦτο Θεοφόρος, προσηγορεύθης Ἰγνάτιε ἔνδοξε.
Οίκος
Ἀβραὰμ μὲν ποτε τὸν υἱὸν ἐθυσίαζε,
τὴν σφαγὴν προτυπῶν τοῦ τὰ πάντα κατέχοντος,
καὶ νῦν ἐν Σπηλαίῳ σπεύδοντος τεχθῆναι,
σὺ δὲ θεόφρον, ὅλον προσήγαγες σαυτόν ὥσπερ σφάγιον,
καὶ τῶν θηρίων βρῶμα γενόμενος,
σῖτος καθαρὸς ὤφθης τῷ Κτίστῃ σου,
ἐν ἀποθήκαις ἐπουρανίαις διαιωνίζων ἀληθῶς,
καὶ τοῦ σοῦ ἔρωτος τρυφῶν·
δι’ ὃν πάντα τὸν κόσμον καταλείψας παμμάκαρ,
Θεοφόρος προσηγορεύθης, Ἰγνάτιε ἔνδοξε.
Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.
Ἐξ Ἑῴας ἐκλάμψας ὥσπερ ἀστήρ,
καὶ ἀκτῖσι τῶν λόγων λαμπαδουχῶν,
τὸν κόσμον ἐφώτισας, καὶ τὸ σκότος ἐμείωσας,
καὶ ὡς ὁ Παῦλος τὸν δρόμον, γενναίως διήνυσας,
ὑπομείνας κινδύνους, ἐν Ἔθνεσί τε καὶ πόλεσιν·
ὅθεν καὶ ὡς σῖτος, τῶν θηρῶν τοῖς ὀδοῦσιν,
ἠλέσθης γενόμενος, προσφορὰ τῷ Κυρίῳ σου,
Θεοφόρε Ἰγνάτιε·
πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι,
τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου.