Ο Αντώνης Ρέμος επέστρεψε δυναμικά στην νυχτερινή ζωή της Αθήνας.
Ο αγαπημένος τραγουδιστής εμφανίζεται στο NOX έναν χώρο υψηλής αισθητικής.
Ο ίδιος σε συνέντευξή του μίλησε για το πόσο περήφανος είναι για το κέντρο στο οποίο εμφανίζεται και για το αν είναι τελειομανής.
Κύριε Ρέμο, δίνετε την αίσθηση ότι είστε πολύ υπερήφανος για το κέντρο στο οποίο τραγουδάτε εφέτος…
«Σχεδόν δύο χρόνια προετοιμάζουμε αυτόν τον χώρο και είμαι πολύ ενθουσιασμένος, συγκινημένος και χαρούμενος, διότι το όραμα που είχαμε με τον Ηλία Μαροσούλη – με τον οποίο συνεργάζομαι πρώτη φορά και τον οποίο θεωρώ έναν από τους τελευταίους μεγάλους επιχειρηματίες στον χώρο της ψυχαγωγίας – έχει γίνει πλέον πραγματικότητα. Ιδέες υπάρχουν πάντα πολλές, αλλά είναι δύσκολο να βρεθούν οι σωστοί άνθρωποι για να τις υλοποιήσουν και όλοι εμείς που έχουμε δουλέψει για το ΝΟΧ ταιριάξαμε από την πρώτη στιγμή, οι ενέργειες μας ήρθαν σε πλήρη ταύτιση.
Προσωπικά, ήθελα να καταφέρουμε δύο πράγματα. Το πρώτο ήταν το να αισθάνεται σημαντικός όποιος κι αν έρχεται εδώ, από τον πιο επιτυχημένο επιχειρηματία μέχρι τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας. Ο χώρος τους αγκαλιάζει όλους με αξιοπρέπεια, άνεση και ασφάλεια – το τονίζω αυτό, γιατί ο κορωνοϊός έχει μπει πια για τα καλά στη ζωή μας και δεν γίνεται να τον αγνοούμε.
Δείξαμε την ίδια προσοχή και την πρέπουσα φροντίδα, όχι μόνο στη σκηνή, αλλά και στην πλατεία ή στους εξώστες, στα καθίσματα, τους διαδρόμους, όλο το αντιμετωπίσαμε σκηνογραφικά. Το δεύτερο που ήθελα πολύ είναι να ξεχνιούνται για λίγο όσοι έρχονται. Να νομίζουν ότι βρέθηκαν σε κάποιο άλλο μέρος του πλανήτη, στο Λονδίνο ή στη Νέα Υόρκη. Πρόκειται φυσικά για μια μεγάλη επένδυση που γίνεται σε καιρούς δύσκολους».
Χρειάστηκε να προσαρμόσετε και το πρόγραμμα σας στη νέα συνθήκη;
«Το δικό μου πρόγραμμα, που περιλαμβάνει τα γνωστά τραγούδια, τις επιτυχίες, παραμένει λίγο-πολύ το ίδιο. Το pre-show όμως είναι ένα ταξίδι στις αισθήσεις, ένα παιχνίδι μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Υπάρχει και ένα κομμάτι του προγράμματος με ατμόσφαιρα πάρτι, το οποίο παραπέμπει σε κοσμοπολίτικο κλαμπ της Κυανής Ακτής, του Μόντε Κάρλο ή του Μαϊάμι.
Ολα αυτά με εκπληκτικό ήχο, ό,τι καλύτερο υπάρχει σε παγκόσμιο επίπεδο όσον αφορά στον τεχνικό εξοπλισμό, αλλά και φωτισμούς που κάνουν χρήση της τελευταίας λέξης της τεχνολογίας. Δείχνουμε σεβασμό στο κοινό γιατί στην εποχή μας είναι πολύτιμος και ο χρόνος και τα χρήματα. Καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα ήθελα μελλοντικά να φιλοξενήσω εδώ και κάποιους διεθνείς καλλιτέχνες, θα μιλήσω με τον Ερος Ραματσότι, τους Gypsy Kings, τον Μάικλ Μπουμπλέ. Είχε έρθει η στιγμή να κάνω μια αναβάθμιση στη δουλειά μου, εκπροσωπώντας την ψυχαγωγία και το τραγούδι.
Αν ο καθένας μας αναβαθμίσει το προϊόν του πιστεύω ότι θα γίνουμε μια καλύτερη χώρα. Δεν μας αξίζει τίποτα λιγότερο αλλά υποβαθμίζουμε οι ίδιοι τον εαυτό μας. Είναι κρίμα να αυτοϋπονομευόμαστε. Θα πρέπει επιτέλους να εστιάσουμε στην καλή μας πλευρά και να βάλουμε στην άκρη τα ελαττώματα μας».
Ποια είναι αυτά;
«Είμαστε των άκρων. Αγαπάμε μέχρι θανάτου και μισούμε μέχρι θανάτου. Είμαστε παρορμητικοί. Αλλάζουμε γνώμη χωρίς ιδιαίτερη σκέψη, θεοποιούμε και αποκαθηλώνουμε με την ίδια ευκολία. Χρειάζεται να πάρουμε όμως κάποια μαθήματα από αυτά που περνάμε.
Μετά την οικονομική κρίση μας χτύπησε η πανδημία. Αν κάτι έχει γίνει ολοφάνερο είναι πως τίποτε δεν κρατάει για πάντα και τίποτε δεν είναι δεδομένο. Ξυπνάμε μια μέρα και μπορεί να χάσουμε τους φίλους, τη δουλειά, τον άνθρωπο μας. Δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο. Ας μην αναλωνόμαστε στους καβγάδες και ας επικεντρωθούμε στο κοινό συμφέρον. Δεν έχουμε το περιθώριο να κοιτάμε μόνο την πάρτη μιας. Προσωπικά, ακόμη και το εμβόλιο το έκανα – και τις τρεις δόσεις – για το σύνολο.
Εννοείται πως ο καθένας έχει την άποψη του και η ιστορία θα δείξει ποιος είχε δίκιο ή άδικο. Ομως όσοι νόσησαν με Covid-19 χωρίς να έχουν κάνει το εμβόλιο μετάνιωσαν πολύ πικρά αυτή την απόφαση τους. Δεν είναι υποχρεωτικό να μας γίνεται το πάθημα μάθημα. Η επιστήμη λέει ότι η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη. Εννοείται ότι υπάρχουν απρόοπτα και αστάθμητοι παράγοντες, αλλά όποιος μπορεί να φανεί προνοητικός ας το κάνει».
Εχει αλλάξει η σχέση σας με την μουσική με το πέρασμα των χρόνων;
«Πάντα ήμουν ανοιχτός σε κάθε άκουσμα και άκουγα από ελληνική παραδοσιακή μουσική μέχρι χέβι μέταλ. Τα τελευταία χρόνια έχω εθιστεί και στις παιδικές μελωδίες, τα νανουρίσματα ή τα απαλά κομμάτια με πιάνο, επειδή με αυτά κοιμίζω το παιδί μου. Η μουσική, ωστόσο, είναι η ζωή μου, το οξυγόνο μου, δεν ζω χωρίς αυτή. Ακόμη και τους ήχους της καθημερινότητας στην πόλη τους επεξεργάζομαι ως μουσική, ως ρυθμό».
Τελειομανής είστε;
«Ερχονται στιγμές που φτάνω στα όρια της παράνοιας γιατί είμαι συνέχεια αφοσιωμένος στην αναζήτηση μιας τέλειας ισορροπίας και στη ζωή και στη δουλειά μου. Την ώρα που τραγουδάω μπορεί να πω στον φωτιστή μέσω της ενδοεπικοινωνίας να αλλάξει κάτι ή μπορεί στις 5 το πρωί να ζητήσω από την ορχήστρα – ενώ έχει γκρεμιστεί το μαγαζί και έχει ξεσαλώσει ο κόσμος – να πιάσουν οι μουσικοί ένα σολ μινόρε πιο απαλά.
Τυραννάω καμιά φορά τους ανθρώπους γύρω μου αλλά με καταλαβαίνουν και με συγχωρούν. Εχω μεγάλο πάθος με, τη δουλειά μου. Ψάχνω διαρκώς τη λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά», είπε στο ΒΗΜΑgazino.