Στην απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ναυπλίου που απαγορεύει την ενοικίαση διαμερίσματος μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμας του Airbnb, αναφέρεται η ΠΟΜΙΔΑ σε ανακοίνωσή της, εκτιμώντας πως αφορά την επαγγελματική χρήση της οριζοντίου ιδιοκτησίας – διαμερίσματός της ως τουριστικού καταλύματος και όχι τη διενέργεια βραχυπρόθεσμων μισθώσεων.
Ειδικότερα, όπως αναφέρει:
Το νομικό πλαίσιο για τις βραχυχρόνιες μισθώσεις κατοικιών στο πλαίσιο της “οικονομίας του διαμοιρασμού” που συνάπτονται μέσω των ψηφιακών πλατφορμών στη χώρα μας καθορίζεται από το άρθρο 111 του Ν. 4446/2016, όπως είχε τροποποιηθεί με το άρθρο 36 Ν.4465/2017,ΦΕΚ Α 47/4.4.2017 και όπως αντικαταστάθηκε τελικά με τα άρθρα 83 και 84 Ν.4472/2017 (ΦΕΚ Α 74/19.5.2017).
Είναι σαφές ότι οι μισθώσεις αυτές, εφόσον δεν παρέχονται πρόσθετες υπηρεσίες, νομικά αποτελούν ειδική κατηγορία αστικών μισθώσεων για χρήση κατοικίας υπό τη μορφή της προσωρινής διαμονής, στις οποίες εκμισθωτής μπορεί να είναι οποιοδήποτε φυσικό ή νομικό πρόσωπο, χωρίς περιορισμό από ασυμβίβαστα κλπ., και χωρίς φορολογικά ή νομικά να αποκτά εμπορική ή επαγγελματική ιδιότητα ή να πρέπει να λάβει ξεχωριστό ΚΑΔ (Κωδικό Αριθμό Δραστηριότητας).
Οι μισθώσεις αυτές διαφοροποιούνται σαφώς από τις μισθώσεις τουριστικών καταλυμάτων του Νόμου 4276/2014, και ιδιαίτερα με τα αδειοδοτούμενα ” Ενοικιαζόμενα επιπλωμένα δωμάτια − διαμερίσματα” της περ. γγ του άρθρου 1 του ανωτέρω νόμου, η εκμίσθωση των οποίων γίνεται αποκλειστικά ως επιχειρηματική δραστηριότητα και συνοδεύεται από παροχή και άλλων υπηρεσιών, πράγμα που απαγορεύεται ρητά από τις διατάξεις περί βραχυχρόνιων μισθώσεων του Ν. 4446/2016, άρθρο 111.
Από τις μισθώσεις αυτές διαφοροποιούνται επίσης και στο ότι οι μισθωτές βραχυχρόνιων μισθώσεων δεν επιβαρύνονται με ΦΠΑ, ούτε με τέλος διαμονής, σε πλήρη αντίθεση με τους μισθωτές “Ενοικιαζομένων επιπλωμένων δωματίων-διαμερισμάτων” που οφείλουν και τα δύο.
Εξάλλου σύμφωνα με το άρθρο 39 Α που προστέθηκε στον Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (Ν. 4172/2013) η φορολογική μεταχείριση του εισοδήματος από βραχυχρόνια μίσθωση ακινήτων στο πλαίσιο της οικονομίας διαμοιρασμού είναι η εξής:
“1. Το εισόδημα που αποκτάται, από φυσικά πρόσωπα, από τη βραχυχρόνια μίσθωση ακινήτου της οικονομίας διαμοιρασμού είναι εισόδημα από ακίνητη περιουσία και εφαρμόζονται οι διατάξεις του άρθρου 39 και της παρ. 4 του άρθρου 40 του ν. 4172/2013, όπως ισχύουν, εφόσον τα ακίνητα εκμισθώνονται επιπλωμένα χωρίς την παροχή οποιασδήποτε υπηρεσίας πλην της παροχής κλινοσκεπασμάτων. …….. Σε περίπτωση που παρέχονται οποιεσδήποτε άλλες υπηρεσίες, το εισόδημα αυτό φορολογείται ως προερχόμενο από επιχειρηματική δραστηριότητα του άρθρου 21 του ν. 4172/2013, όπως ισχύει.
2. Το εισόδημα που αποκτάται από νομικά πρόσωπα ή νομικές οντότητες, από τη βραχυχρόνια μίσθωση ακινήτου της οικονομίας διαμοιρασμού, όπως ορίζεται στην προηγούμενη παράγραφο, θεωρείται εισόδημα από ακίνητη περιουσία.
4. Το εισόδημα που αποκτάται στο πλαίσιο των διατάξεων του άρθρου 39Α του ν. 4172/2013 (Α΄167) απαλλάσσεται του ΦΠΑ.
5. Οι μισθωτές κατοικιών με βραχυχρόνια μίσθωση απαλλάσσονται του τέλους διαμονής.”
Στην κρίση του Δικαστηρίου βάρυνε η διάταξη του κανονισμού της πολυκατοικίας για απαγόρευση χρήσης ως ξενοδοχείου, όπως και κάθε είδους ενοχλήσεων των ενοίκων του κτιρίου από υπερβολικούς θορύβους κλπ., και οι παραβιάσεις του που πιθανολογήθηκαν κατά την ερήμην της καθ΄ής ακροαματική διαδικασία.
Συνεπώς κατ΄αρχήν η απόφαση αυτή αφορά τη συγκεκριμένη πολυκατοικία, με το συγκεκριμένο κανονισμό και τη συγκεκριμένη υπερβολική επαγγελματική χρήση του διαμερίσματος πέραν των ορίων που ορίζει η νομοθεσία για τις βραχυχρόνιες μισθώσεις.