Ο Πέτρος Πολυχρονίδης, γνωστός παρουσιαστής και αγαπημένος των τηλεθεατών, μίλησε στην εκπομπή «Πρωινό ΣουΣου» και την Κωνσταντίνα Μαύρου. Σε μια συνέντευξη γεμάτη ειλικρίνεια, αναφέρθηκε στην επιτυχημένη του πορεία με τον «Τροχό της Τύχης», την εμπειρία του στο Asia Express και σχολίασε με ευθύτητα το ρόλο και τη στάση των δημοσιογράφων στο πλαίσιο της τηλεοπτικής του καριέρας.
Η συντροφικότητα στον Τροχό της Τύχης
Ο Πέτρος Πολυχρονίδης περιγράφει με συγκίνηση την εμπειρία του στην εκπομπή «Τροχός της Τύχης», η οποία αποτελεί πλέον κομμάτι της ζωής του: «Τα πρώτα δέκα χρόνια ήταν δύσκολα στον Τροχό της Τύχης, τα υπόλοιπα 20, μέχρι την συνταξιοδότησή μου, θα είναι ευκολότερα. Μετά από 2.300 επεισόδια νιώθω ότι δεν είναι ένα περιβάλλον εργασίας, αλλά ένα μέρος της ζωής μου, είμαστε σαν οικογένεια με τους συνεργάτες μου. Νιώθω ευλογημένος που κάνω αυτή τη δουλειά, που για μένα δεν είναι δουλειά, είναι μια καθημερινή ενασχόληση που με κάνει να λάμπω», είπε χαρακτηριστικά.
Η πρόκληση του Asia Express
Ο παρουσιαστής μίλησε και για το Asia Express, ένα από τα πιο απαιτητικά τηλεοπτικά πρότζεκτ που έχει αναλάβει: «Θα ήταν τέλειο να ξαναγίνει το Asia Express. Είναι ένα υπερβολικά δύσκολο πρότζεκτ, νομίζω ότι θα πάρει χρόνια για να ξαναγίνει. Να κλαιγόμαστε επειδή ένας ηθοποιός έγινε παρουσιαστής ή το αντίθετο είναι κρίμα, η ζωή είναι μικρή για να γκρινιάζουμε», ανέφερε, προσθέτοντας με νόημα ότι η τηλεοπτική πολυπλοκότητα και οι μετακινήσεις ρόλων στην τηλεόραση δεν θα έπρεπε να αποτελούν αιτία διχασμού.
Η προσέγγιση στους δημοσιογράφους
Σε μια από τις πιο έντονες στιγμές της συνέντευξης, ο Πέτρος Πολυχρονίδης αναφέρθηκε στους δημοσιογράφους, τη στάση τους και τα όρια στη δουλειά τους, τονίζοντας ότι οι συμπεριφορές δεν καθορίζονται μόνο από εκείνους που είναι μπροστά από την κάμερα. Με μια επιστροφή στη δική του δημοσιογραφική ταυτότητα, είπε: «Η ταυτότητά μου γράφει ακόμα “δημοσιογράφος” κι έχω περάσει 19 χρόνια στη θέση σου με το μικρόφωνο να ρωτάω. Δεν είναι η ευθύνη του ρεπόρτερ να πεταχτεί μπροστά από έναν άνθρωπο και να ρωτήσει κάτι εκείνη τη στιγμή, αλλά το ψάρι πάντα βρωμάει από το κεφάλι και ποτέ από την ουρά. Κι επειδή έχω υπάρξει ουρά πολλά χρόνια, θέλω να πω στα κεφάλια ότι υπάρχει κι άλλος τρόπος».