Η Ημέρα των Ευχαριστιών είναι γνωστή ως μία από τις πλέον παραδοσιακές οικογενειακές γιορτές σε ΗΠΑ και Καναδά, με τις ρίζες της να χάνονται στην εποχή της άφιξης των πρώτων αποίκων στην Αμερικανική ήπειρο.
Αρχικά, ήταν η γιορτή της ευχαριστίας προς τον Θεό για την ασφαλή άφιξη στην καινούργια χώρα, ύστερα, για τη καλή σοδειά και σήμερα, για όλα τα καλά που ο Θεός στέλνει σε κάθε οικογένεια.
Κύριο χαρακτηριστικό της εν λόγω γιορτής που σηματοδοτεί και την έναρξη των Χριστουγέννων, είναι το τεράστιο παραφορτωμένο γιορτινό τραπέζι -πάνω στο οποίο κυριαρχεί απαραιτήτως μια γαλοπούλα- γύρω από το οποίο μαζεύεται ολόκληρη η ευρύτερη οικογένεια.
Είναι όμως επίσης γνωστή και ως η πιο θανατηφόρα περίοδος διακοπών στην αμερικανική ιστορία. Μία τέτοια ιστορία είναι αυτή του Πολ Μέριτζ, του ανθρώπου πίσω από τη σφαγή της οικογένειάς του, την Ημέρα των Ευχαριστιών του 2009…
«Περίμενα 20 χρόνια για να σας σκοτώσω»
Στα νεανικά του χρόνια, ο Πολ ήταν ένας ταλαντούχος αθλητής και λάτρης των τεχνών. Συμπαθής και με καλή συμπεριφορά, χωρίς να έχει δώσει ποτέ σημάδια βίαιου χαρακτήρα. Στο γυμνάσιο, ήταν άριστος μαθητής και μέλος της ομάδας των Γαλλικών ενώ αργότερα παρακολούθησε το Πανεπιστήμιο του Μαϊάμι, όπου ήταν μέλος της Ένωσης Αριστούχων Φοιτητών.
Δεν είναι ξεκάθαρο πώς ή πότε, αλλά σε κάποιο σημείο της ζωής του, η ψυχική του σταθερότητα του Πολ πήρε την κάτω βόλτα. Μετά από μία απόπειρα αυτοκτονίας με όπλο, η μητέρα του, Κάρολ, δήλωσε ότι υπέφερε από χρόνια κατάθλιψη και ψυχαναγκαστική διαταραχή. Στη συνέχεια ο Πολ απομακρύνθηκε από την οικογένειά του για αρκετά χρόνια. Αντιμετωπίζοντας τα δικά του ζητήματα ψυχικής υγείας, ζήλιας και μίσους, ο Πολ κλείστηκε στον εαυτό του μέχρι που το 2009, όταν ήταν πλέον 35 ετών, οι γονείς του τον προσκάλεσαν σε δείπνο για την ημέρα των Ευχαριστιών.
Ήταν μια ευκαιρία για τον Πολ και την οικογένειά του να επανορθώσουν τα λάθη ετών. Ειδικά για την αδερφή του Κάρλα, η οποία είχε καταθέσει περιοριστικά μέτρα εναντίον του λίγα χρόνια πριν, επειδή απειλούσε να τη σκοτώσει.
Το δείπνο των Ευχαριστιών πραγματοποιήθηκε στην Φλόριντα, στο σπίτι της εξαδέλφης του Πολ, Μιούρελ Σίτον, που ήταν παντρεμένη με τον Τζιμ και είχαν μια γλυκιά εξάχρονη κόρη, την Μακέιλα. Ο Πολ και οι δεκαεπτά προσκεκλημένοι απόλαυσαν ένα παραδοσιακό νόστιμο δείπνο με γαλοπούλα και στη συνέχεια η μεγάλη οικογένεια συγκεντρώθηκε γύρω από το πιάνο, τραγουδώντας όμορφα χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Ήταν μια χαρούμενη συγκέντρωση -ή τουλάχιστον έτσι έμοιαζε…
Ενώ ο Πολ ήταν ήσυχος και ήρεμος και συμμετείχε ενεργά στη γιορτή, ξαφνικά, μεταμορφώθηκε και άρχισε να συμπεριφέρεται αλλοπρόσαλλα και τρελά. Βγήκε από το σπίτι, πήγε στο αυτοκίνητό του, πήρε το γεμάτο όπλο του, επέστρεψε μέσα και παραμιλώντας μέσα από τα δόντια του «Περιμένω είκοσι χρόνια για να το κάνω αυτό» έστρεψε το όπλο προς τα μέλη της οικογένειάς του.
Πρώτα πυροβόλησε και σκότωσε τις δίδυμες αδελφές του Κάρλα και Λίζα. Η Λίζα ήταν τότε οκτώ μηνών έγκυος. Στη συνέχεια, πυροβόλησε στο στομάχι το σύζυγό της Λίζα, Πάτρικ, ο οποίος τελικά επεβίωσε και έγινε ο βασικός μάρτυρας στη δίκη για τις δολοφονίες. Στη συνέχεια πυροβόλησε την 76χρονη θεία του, Ρέιμοντ, στον ώμο. Καθώς εκείνη ήταν πεσμένη αιμόφυρτη στο πάτωμα με τον άντρα της να πιέζει την πληγή της για να σταματήσει την αιμορραγία, ο Πολ την πυροβόλησε ξανά, αυτή τη φορά την πέτυχε στο στήθος και τη σκότωσε.
Στην τελική πράξη αυτού του φρικιαστικού δράματος, ο Πολ μπήκε στο υπνοδωμάτιο της ανιψιάς του Μακέιλα. Με τυφλή και ασύλληπτη οργή, πυροβόλησε και σκότωσε το εξάχρονο κοριτσάκι που ήταν στο κρεβατάκι του σκεπασμένο με το πάπλωμα και κοιμόταν. Μετά έφυγε τρέχοντας από το σπίτι και εξαφανίστηκε. Κρυβόταν στα τροπικά νησιά της Florida Keys με ψευδώνυμο και συνελήφθη πέντε εβδομάδες αργότερα.
Το δικαστήριο, η τιμωρία και η ελπίδα
Οι πράξεις του δεν έγιναν εν βρασμώ ψυχής, δεν ήταν απόφαση της τελευταίας στιγμής. Ήταν μια προσεκτικά μελετημένη και υπολογισμένη επιλογή. Εβδομάδες πριν από τις δολοφονίες, ο Πολ αγόρασε όπλα αξίας 2.000 δολαρίων. Όταν ρωτήθηκε από τον πωλητή ποιος ήταν ο σκοπός της αγοράς των όπλων, εκείνος απάντησε ότι θα πήγαινε για κυνήγι.
Στη συνέχεια, απέσυρε 12.000 δολάρια από τον τραπεζικό του λογαριασμό, για να έχει να κινείται όταν αναπόφευκτα θα τον καταζητούσε η Αστυνομία. Συνελήφθη στις 2 Ιανουαρίου 2010, όταν ο ιδιοκτήτης του μοτέλ όπου κρυβόταν, είδε το πρόσωπό του στην εκπομπή της FOX TV America’s Most Wanted (τα πιο καταζητούμενα άτομα της Αμερικής). Το Edgewater Lodge, όπου κρυβόταν, απέχει μόλις τρεις ώρες με το αυτοκίνητο από το σπίτι όπου ο Πολ εκτέλεσε εν ψυχρώ τέσσερα από τα μέλη της οικογένειάς του μαζί με το αγέννητο μωρό της αδελφής του.
Σύμφωνα με αγωγή που υποβλήθηκε από τον Τζιμ και την Μιούρελ Σίτον εναντίον των γονέων του Πολ, δεν είχαν ενημερωθεί ότι εκείνος θα παρευρισκόταν στο δείπνο. Είπαν ότι αν είχαν ενημερωθεί, δεν θα επέτρεπαν την είσοδό του στο σπίτι λόγω του ιστορικού της ψυχικής του ασθένειας. Οι Τζιμ και Μιούρελ κατηγόρησαν τους Mέριτζ για τη σφαγή που ενορχήστρωσε ο Πολ. Πίστευαν ότι οι γονείς του ήξεραν ότι η ψυχική υγεία του είχε επιδεινωθεί και ότι αποτελούσε απειλή, ωστόσο τον είχαν προσκαλέσει στο σπίτι τους. Στη δίκη αναφέρθηκε πως η μητέρα του Πολ, Κάρολ, είχε πει στην κόρη της Λίζα λίγο πριν από την άφιξή του: «Ελπίζω ότι δεν θα έρθει για να μας σκοτώσει όλους απόψε».
Ο Πολ έκανε συμφωνία με την Εισαγγελία και κατάφερε να αποφύγει τη θανατική ποινή, παραδεχόμενος την ενοχή του. Καταδικάστηκε σε επτάκις ισόβια. Αυτή τη στιγμή εκτίει την ποινή του στη φυλακή του Palm Beach County. Αναλογιζόμενος τα σκληρά και αποτρόπαια εγκλήματά του, ο Πολ είπε στον πατέρα του. «Τα σκέφτομαι. Σκέφτομαι τον παράδεισο, το ξέρεις; Τα σκέφτομαι συνεχώς. Δεν ξέρω πώς μπόρεσα να κάνω αυτό που έκανα σε όλους όσους έχω πληγώσει».
Ήταν ξεκάθαρο ότι ο Πολ είχε συσσωρευμένα μέσα του συναισθήματα μίσους και κακίας για την οικογένειά του επί δεκαετίες. Στην προσπάθειά του να βρει «δικαιοσύνη» για τον εαυτό του, έκλεψε τη ζωή εκείνων που θα έπρεπε να είχε προστατεύσει, και ενός παιδιού απλώς και μόνο για το γεγονός ότι εκείνο το αγαπούσαν περισσότερο από αυτόν.
Ο Πολ πρέπει να συνειδητοποίησε πως ο στόχος του, να πάρει την ευτυχία και το φως μακριά από τα μέλη της οικογένειάς του, δε θα πραγματοποιούνταν ποτέ όταν σε μια γλυκόπικρη στιγμή κατά τη διάρκεια της δίκης για το φόνο της Μακέιλα, οι Σίτον ανακοίνωσαν ότι η Μιούρελ -που ήθελε όσο τίποτε άλλο να ξαναγίνει μητέρα- ήταν έγκυος σε ένα κοριτσάκι. Το 2012, γεννήθηκε η Νατάλια Γκρέις και δύο χρόνια αργότερα, η Ρέια.