Πέρασαν σχεδόν είκοσι χρόνια από τη μυστηριώδη εξαφάνιση και τη δολοφονία του μικρού Άλεξ στη Βέροια, μια υπόθεση που συγκλόνισε τη χώρα και συνεχίζει να στοιχειώνει την ελληνική κοινωνία, με ερωτήματα που δεν απαντήθηκαν ποτέ.
Η αρχή του δράματος και η οδύνη μιας μάνας
Ήταν 3 Φεβρουαρίου 2006 όταν ο 11χρονος Άλεξ Μεσχισβίλι εξαφανίστηκε στη Βέροια. Παρότι η σορός του δεν εντοπίστηκε ποτέ, η υπόθεση καταχωρίστηκε στις εγκληματικές πράξεις, προκαλώντας τεράστια κινητοποίηση. Η μητέρα του, Νατέλα, συνεχίζει να ζει χωρίς μια απάντηση, χωρίς ένα σημείο να πενθήσει.
Η εξαφάνιση και η πρώτη εικόνα του bullying
Το παιδί είχε φύγει από προπόνηση μπάσκετ και είχε σκοπό να περάσει από το πρακτορείο ΟΠΑΠ του πατριού του πριν πάει σε μάθημα ζωγραφικής. Δεν έφτασε ποτέ. Φίλοι και συμμαθητές μίλησαν για έντονη απόρριψη και βία που δεχόταν από συνομηλίκους του. Ήταν μία από τις πρώτες φορές που το ευρύ κοινό ήρθε αντιμέτωπο με τον όρο bullying στην πράξη.
Η παρέμβαση της Αγγελικής Νικολούλη και οι αποκαλύψεις
Σαράντα μέρες μετά, η εκπομπή «Φως στο Τούνελ» έφερε στο φως μια συμμορία ανηλίκων, ηλικίας 11 με 13 ετών. Πέντε αγόρια –δύο Έλληνες, ένας Αλβανός, ένας Βορειοηπειρώτης και ένας Ρουμάνος– φέρεται να είχαν εμπλακεί στην υπόθεση. Μέσα από καταγραφές και διάλογο με ένα από τα παιδιά, η Νικολούλη διαπίστωσε ότι πιθανότατα ευθύνονταν για τον θάνατο του Άλεξ.
Η αρχική τους παραδοχή έδωσε ελπίδες, όμως η απουσία μέτρων από τις Αρχές –όπως η απομάκρυνση από τους γονείς ή η παρουσία παιδοψυχολόγων– οδήγησε τρία από τα παιδιά να ανακαλέσουν όσα είχαν πει, ισχυριζόμενα ότι ψεύδονταν.
Μαρτυρίες και έρευνες σε Ελλάδα και εξωτερικό
Η Νικολούλη ξεκίνησε προσωπική έρευνα σε Ελλάδα, Γερμανία και Γεωργία, αναζητώντας ίχνη του παιδιού. Συναντήσεις με συγγενείς του Άλεξ στις χώρες αυτές απέκλεισαν την πιθανότητα να είχε μεταφερθεί εκεί.
Η έρευνα επέστρεψε στην πλατεία της Βέροιας, όπου εντοπίστηκε μία κρίσιμη μαρτυρία: υπάλληλος φροντιστηρίου είχε δεχτεί παρενόχληση την ίδια νύχτα από ανήλικους, στοιχείο που ενίσχυσε την πεποίθηση ότι η συμμορία βρισκόταν στη διαδρομή του παιδιού εκείνο το βράδυ.
Παρότι ένα από τα παιδιά –ελληνικής καταγωγής– απέκρυψε σημαντικές πληροφορίες, η δημοσιογράφος συνέχισε την έρευνα, επιστρέφοντας αιφνιδιαστικά στη Βέροια και συγκεντρώνοντας νέα στοιχεία.
Η νύχτα της δολοφονίας και όσα ειπώθηκαν στη συνέχεια
Μία γυναίκα βρέθηκε στο σπίτι των δύο ελληνόπουλων τη μοιραία νύχτα και άκουσε τον μικρότερο να παραμιλά: «πέθανε το παιδί, πέθανε. Φωνάξτε τον παππού μου…». Η μητέρα και η γιαγιά των παιδιών αδιαφόρησαν ακόμη και την επόμενη μέρα που μαθεύτηκε η εξαφάνιση.
Ο παππούς των παιδιών –κηδεμόνας τους– φέρεται να ειδοποιήθηκε αμέσως και να τους βοήθησε να καλύψουν τα ίχνη. Η ομάδα διαλύθηκε σταδιακά και ο μικρός Βορειοηπειρώτης, μακριά πλέον από τις απειλές των υπολοίπων, αποκάλυψε τι πραγματικά συνέβη.
Ο Άλεξ, σύμφωνα με τη μαρτυρία του, τραυματίστηκε θανάσιμα έπειτα από διαπληκτισμό κοντά στο Δημαρχείο. Τον μετέφεραν σε εγκαταλελειμμένο σπίτι και τον άφησαν εκεί, μόνο του, μέσα στο χιόνι. Δύο μέρες μετά, τοποθέτησαν το σώμα του σε καρότσι και το μετέφεραν στο ποτάμι της Μπαρμπούτας. Πιστεύεται ότι ενήλικες ανέλαβαν να εξαφανίσουν τη σορό.
Η δίκη, οι καταδίκες και οι αποζημιώσεις
Τα παιδιά κρίθηκαν ένοχα από το Μονομελές Δικαστήριο Ανηλίκων Θεσσαλονίκης για θανατηφόρα σωματική βλάβη και περιύβριση νεκρού, και τους επιβλήθηκαν αναμορφωτικά μέτρα.
Το 2011, ο παππούς των δύο Ελληνόπουλων καταδικάστηκε σε φυλάκιση 4 ετών και 6 μηνών για υπόθαλψη εγκληματία και ψευδορκία. Οι γονείς της «παρέας» τιμωρήθηκαν με ποινές φυλάκισης με αναστολή για παραμέληση εποπτείας ανηλίκων, εκτός από τη μητέρα του Ρουμάνου, που αθωώθηκε επειδή είχε ζητήσει βοήθεια από τις Αρχές.
Το 2014, το Πολυμελές Πρωτοδικείο Βέροιας επιδίκασε 150.000 ευρώ στη μητέρα του Άλεξ για την ψυχική οδύνη. Καταδικάστηκαν 11 από τους 13 γονείς και κηδεμόνες των ανηλίκων. Η αγωγή απορρίφθηκε για δύο, που δεν κρίθηκαν υπεύθυνοι.
Παρά τις καταδίκες, η σορός του Άλεξ δεν εντοπίστηκε ποτέ. Υπήρξαν σενάρια για παιδεραστία, αφαίρεση οργάνων ή ακόμα και ότι το παιδί ζει, αλλά τίποτα από αυτά δεν επιβεβαιώθηκε. Οι ισχυρισμοί εξετάστηκαν χωρίς να προκύψουν αποδείξεις.
Η φωνή της Νατέλα που ακόμη περιμένει
Η μητέρα του Άλεξ συνεχίζει να περιμένει μια απάντηση, σχεδόν δύο δεκαετίες μετά.
«Ο χρόνος έχει σταματήσει στο 2006. Σε εκείνο το βράδυ που ο Άλεξ δεν γύρισε σπίτι. Αν και για κάποιους έχει κλείσει, για μένα είναι ακόμη ανοιχτή, καθώς δεν έχω μάθει την αλήθεια. Δεν έχω βρει ακόμη το παιδί μου» λέει η Νατέλα και συνεχίζει: «Απλώς περιμένω. Ελπίζω κάποια στιγμή οι εμπλεκόμενοι να μου πουν που βρίσκεται ο γιος μου. Γιατί όλοι ξέρουν, αλλά σιωπούν. Εγώ όμως είμαι πάντα εδώ, για τους θυμίζω τι έγινε. Για να μην ξεχάσουν. Γιατί εγώ δεν ξεχνώ».