Είναι πολύ σπάνιο στον ελληνικό αθλητισμό του σήμερα να βρεις κάποιον παράγοντα που θα είναι αρεστός στους πάντες. Που δεν θα τον έχει κακολογήσει κανείς αντίπαλος. Που κανείς δεν θα έχει να του προσάψει κάτι άσχημο.
Παράλληλα είναι πολύ σπάνιο και ο ίδιος να μην έχει πειράξει κουνούπι. Να μην έχει μπλεχτεί σε κάποιο σκάνδαλο. Να φέρεται άψογα σε όλους. Κι όμως αυτό το κατάφερε ο σπουδαίος Παύλος Γιαννακόπουλος.
Ευεργέτης του ερασιτέχνη Παναθηναϊκού αρχικά και εν συνεχεία του μπασκετικού Παναθηναϊκού. Ότι έπιανε το μετέτρεπε σε χρυσό. Από εχθές, λοιπόν, αυτός ο άνθρωπος δεν βρίσκεται στη ζωή σκορπώντας ανείπωτη θλίψη σε όλους. Απώλεια από τις ελάχιστες στον Ελληνικό και ευρωπαϊκό αθλητισμό.
Αν αναρωτιέστε πως κατάφερε από τα… πέτρινα χρόνια να φτάσει τον μπασκετικό Παναθηναϊκό στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ η απάντηση είναι μία. Αγάπαγε χωρίς ανταλλάγματα.
Όπως είναι η αγνή και πραγματική αγάπη. Εδινε χωρίς να περιμένει να επιστραφούν τα χρήματά του πίσω. Με λίγα λόγια είδε την ομάδα της καρδιάς του οπαδικά και όχι εμπορικά.