Διά να είμεθα ειλικρινείς και ακριβείς, μέγας τροβαδούρος ο Σταμάτης Κόκοτας, σπουδαίος καλλιτέχνης, αλλά φρόντισε να δημιουργήσει γύρω του έναν μύθο που δεν ήταν απολύτως ακριβής.
Ναι, ο Ωνάσης τον άκουγε με μεγάλη ευχαρίστηση, ναι, ο Ωνάσης θαύμαζε τον Ζαμπέτα και του άρεσε το «Ρωμηός αγάπησε Ρωμηά» που τραγούδησε ο Σταμάτης, αλλά η μυθολογία με τα δύο καράβια που χάρισε ο εφοπλιστής στον καλλιτέχνη δεν ευσταθεί.
Η αλήθεια είναι ότι ο Σταμάτης άκουγε συχνά τον Ωνάση να λέει ότι ξεκίνησε «από το τίποτα». Κι επειδή και ο Κόκοτας είχε κάνει το ίδιο ξεκίνημα και βρέθηκε ξαφνικά να γνωρίζει τεράστια επιτυχία και να κερδίζει «τεράστια» λεφτά, σκέφτηκε να μπει και στη θάλασσα.
Απέκτησε, λοιπόν, σε καλή τιμή μια μικρή θαλαμηγό και άρχισε να κάνει σχέδια για μια μικρή «Χριστίνα». Η αλήθεια είναι ότι είχε θαυμαστές από τον χώρο των ναυλωτών και το σκάφος, που θα είχε και την αίγλη του ιδιοκτήτη, θα νοικιαζόταν σε πολύ καλές τιμές. Δυστυχώς, όμως, ένα πρωινό ο Κόκοτας ειδοποιήθηκε ότι η θαλαμηγός του καιγόταν στο Πασαλιμάνι, όπου ήταν ελλιμενισμένη!
«Ποια μοίρα με ζηλεύει, ποιο μάτι φθονερό;» Στην οδό Φιλελλήνων 4-6, στο κέντρο του λιμανιού, ο Σταμάτης νοίκιασε γραφεία. Κάτω από τον δικό του όροφο, τα γραφεία της Αννας Αγγελικούση και σε άλλον εκείνα του εφοπλιστή Διαμαντίδη. Μέσα στο «Σίτι» και ανάμεσα στους «μεγάλους» ο Σταμάτης άρχισε να δέχεται τους πολλούς του φίλους, οι οποίοι τον είχαν σχεδόν πείσει -όλο και κάτι θα έπαιρναν για τα καλά τους λόγια- ότι θα γίνει ένας «μικρός Ωνάσης».
Κι έτσι -ενώ ο Ωνάσης είχε πλέον φύγει για τους ουρανούς- ο Σταμάτης, το 1977, απέκτησε το φορτηγό «Αννα Μ.». Για το βαπόρι αυτό η μυθολογία λέει ότι «του το χάρισε ο Ωνάσης». Ο Αρίστος, όμως, είχε πεθάνει δύο χρόνια νωρίτερα στο Παρίσι και είχε ταφεί στον Σκορπιό, πλάι στον Αλέξανδρο!
«Τσιμεντάδικο»
Το «Αννα Μ.», ένα καλό σκαρί, «τσιμεντάδικο», δεν έμελλε να κάνει προκοπή υπό την ιδιοκτησία του Σταμάτη. Στο παρθενικό του ταξίδι ως «Sta-Coco» Στα(μάτης) Κόκο(τας) υπέστη ρήγμα, έπειτα από πυρκαγιά, ανοιχτά της Αίγινας και ρυμουλκήθηκε στον κόλπο της Ελευσίνας, όπου έπειτα από δεκαετίες βυθίστηκε. Κάποιος δεν ήθελε τον Σταμάτη εφοπλιστή!
Το «Sta-Coco» ναυπηγήθηκε το 1952 στο Αμβούργο. Αρχικά ταξίδευε ως «St. Michael». Αργότερα ως «Christina Vinnen» το 1960, ως «Brisinga» το 1965, ως «Αντώνιος Στρίντζης», της γνωστής οικογενείας, το 1970 και ως «Αννα Μ.» το 1977. Ο Σταμάτης στην τσιμινιέρα είχε ως σήμα τον σταυρό (ήταν θρήσκος), την άγκυρα (θαλασσινός), μία καρδιά (το συναίσθημα), κάτι σαν μουσικό όργανο (το τραγούδι), μια συστάδα βέλη (να βρίσκει πάντα στόχο), ένα τσαμπί σταφύλι (ο Διόνυσος) και πέντε κύκλους (η Ολυμπιακή του φίλου του Αρίστου). Από το σήμα στην τσιμινιέρα τα πράγματα έδειχναν μπερδεμένα…Ο Κώστας Νιζάμης μού έχει πει ότι το «Αννα Μ.» προτού περάσει στον Κόκοτα ανήκε στον Μιλτιάδη Μαρινάκη, πατέρα του Βαγγέλη.
Οπως και να έχει, το «Sta-Coco», πρώην «Αννα Μ.», επαλήθευσε το τραγούδι «Σαν πλοίο που ναυάγησε, σαν νούφαρο που μάδησε». Και ο Σταμάτης άρχισε να συχνάζει στην ταβέρνα Λελέκια, στην Ελευσίνα, «και να κοιτάει με τις ώρες το ημιβυθισμένο τότε βαπόρι του και να αναπολεί τη χαμένη ευκαιρία να γίνει μεγαλοεφοπλιστής», όπως γράφει ο Σάββας Αθανασίου... «Σαν πλοίο που ναυάγησε, σαν νούφαρο που μάδησε στης λίμνης μέσα το θολό νερό», το «Αννα Μ.» υπέστη ρήγμα και έπιασε φωτιά έξω από την Αίγινα στις 28 Ιουνίου 1977. Προσάραξε και ημιβυθίστηκε στον κόλπο της Ελευσίνας στις 28 Απριλίου 1978.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η απόφαση του Οργανισμού Λιμένος Ελευσίνας (δημοσιεύεται στη «Δι@ύγεια»):
«Το Διοικητικό Συμβούλιο του Ο.Λ. Ελευσίνας ΑΕ, αφού έλαβε υπόψη του την ως άνω εισήγηση του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου και μετά από διαλογική συζήτηση, αποφασίζει ομόφωνα: Αίρει την υπ’ αριθμ. 27/239/31-07-2014 απόφαση του Δ.Σ./ΟΛΕ ΑΕ, περί απαλλαγής από τα οφειλόμενα τέλη ναυαγίου ΑΝΝΑ Μ., ιδιοκτησίας κου Κόκοτα Σταμάτη και εγκρίνει την εκ μέρους του ΟΛΕ ΑΕ επικαιροποίηση των διαδικασιών, όπως αυτές προβλέπονται στον ν. 2881/2001 “περί ναυαγίων”, λόγω της παρόδου έξι (6) ετών από την προηγούμενη διαδικασία και σε εφαρμογή της με αριθμ. πρωτ. 183/1-10-2014 επιστολής, που μας απέστειλε ο γενικός γραμματέας Λιμένων Λιμενικής Πολιτικής του ΥΝΑ».
Πριν από λίγο καιρό ο Οργανισμός Λιμένος Ελευσίνας ολοκλήρωσε την εκποίηση του βαποριού του Σταμάτη Κόκοτα, το οποίο απέκτησε το Ελληνικό Κέντρο Καταδύσεων του σπουδαίου δύτη Κώστα Νιζάμη.
Ο Νιζάμης φιλοδοξεί να βυθίσει το «Sta Coco» ανοιχτά της Σαλαμίνας, να το γεμίσει φωλιές για ψάρια και να φτιάξει ένα καταδυτικό πάρκο και καταδυτικό κέντρο. Ο Νιζάμης πιστεύει ότι η κατασκευή του πλοίου παρουσιάζει μοναδικά ναυπηγικά χαρακτηριστικά, όπως το γεγονός ότι είναι καρφωτό (πριτσινωτό). Η καλή και μοναδική ναυπηγική του εικόνα, σε συνδυασμό με την πάρα πολύ καλή κατάσταση και ποιότητα των ελασμάτων του, το καθιστά ξεχωριστό στο είδος του. Σε περίπτωση που προχωρήσει η πρόταση, το σκάφος θα επικαθήσει στον βυθό με τεχνητή – χειρουργική βύθιση.
«Αντικατοπτρίζοντας την αρχαία πεποίθηση για τα μυστήρια της ζωής, του θανάτου και της μετά θάνατον ζωής των Ελευσίνιων Μυστηρίων, το ιστορικό “Αννα Μ.” μπορεί να αποτελέσει το άρμα του Πλούτωνα, το οποίο οι δύτες/μύστες θα έχουν τη δυνατότητα ως τον απόλυτο καταδυτικό προορισμό, να επισκέπτονται και να αναζητούν την Περσεφόνη. Ταυτοχρόνως, δίνεται η τιμή στο “Sta-Coco”, έχοντας ολοκληρώσει θεαματικά τα πρώτα δύο στάδια της μύησης, να μεταβεί στο τρίτο στάδιο με την ελεγχόμενη διέλευσή του στον “Κάτω κόσμο” της θάλασσας» αναφέρει η πρόταση του Ελληνικού Κέντρου Καταδύσεων, η οποία έχει υποβληθεί ήδη στην Περιφέρεια Αττικής.