Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Η καριέρα, ο πόλεμος στην πρώτη γραμμή και το μοναχικό τέλος…
Μηχανή του χρόνου: Στις 12 Ιουλίου του 1912 γεννήθηκε στο Διακοπτό Αχαίας, ο σπουδαίος Έλληνας ηθοποιός του ελληνικού κινηματογράφου και αμετανόητος εργένης, Διονύσης Παπαγιαννόπουλος.
Γνωρίζοντας τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο – Το βιογραφικό του
Ήταν το 8ο παιδί στην οικογένειά του, λάτρης των γραμμάτων και του διαβάσματος, «κατάπινε» με μανία ό,τι βιβλίο έπεφτε στα χέρια του, ενώ παρόλη την ταπεινή του καταγωγή, κατάφερε με το ταλέντο και το πείσμα του να «κατακτήσει» τον χώρο του θεάματος.
Η χαρακτηριστική φωνή, οι αξέχαστες ατάκες και η φυσιογνωμία του έχουν χαραχτεί στη μνήμη όλων μας και οι ταινίες που συμμετείχε, φυσικά, έχουν μείνει στην Ιστορία.
Ο Διονύσης Παπαγιαννόπους ως παιδί, παρόλο που λάτρευε το διάβασμα, ήταν πολύ ατίθασο. Δεν ήταν λίγα τα περιστατικά όπου πιάστηκε σε νεαρή ηλικία να ενοχλεί συμμαθητές του και να βασανίζει ζώα.
Όλα αυτά κόπηκαν δια μαγείας όταν έπεσε στα χέρια του ένα απόκομμα εφημερίδες με αυτή τη φράση: «Η καλοσύνη ειπ΄ η γιαγιά, μονάχα η καλοσύνη, όλα στον κόσμο φεύγουνε, μόνη απομένει εκείνη».
Ήταν, επίσης, πολύ καλός αθλητής και μέλος της τοπικής ομάδας ποδοσφαίρου «Κεραυνός Παναιγιαλείου», αλλά δυστυχώς έπειτα από ένα δυνατό χτύπημα στο κεφάλι από έναν Άγγλο ποδοσφαιριστή σε φιλικό αγώνα, αναγκάστηκε να το σταματήσει.
Το 1940 επιστρατεύθηκε και παρουσιάσθηκε στο 6ο σύνταγμα, όπυο έδειξε ιδιαίτερο θάρρος και αγάπη για την πατρίδα του.
Στη Χειμάρρα έγινε λοχίας, την ίδια περίοδο όπου έλαβε μία επιστολή που τον ενημέρωνε ότι ο πατέρας του είχε φύγει από τη ζωή λόγω εγκεφαλικού επεισοδίου. Παρ’ όλα αυτά, έμεινε και πολέμησε στην πρώτη γραμμή έως τη στιγμή της συνθηκολόγησης με τους Γερμανούς.
Για τις συγκλονιστξκες στιγμές που έζησε στον πόλεμο, είχε ό ίδιος αποκαλύψει ότι:
«Δεν ξεχνιούνται όσα χρόνια και αν περάσουν. Πώς να σβήσει από τη μνήμη μου η εξόρμησις στο ύψωμα του Αγ. Αθανασίου στη Χειμάρα; Ανεβήκαμε με χέρια και πόδια, πολεμώντας με πέτρες. Είχα, θυμάμαι, πέντε φυσίγγια επί 20 ώρες. Εκεί που είχαμε σκαρφαλώσει, δεν μπορούσαν να μας φτάσουν τα μεταγωγικά. Κι εμείς πολεμούσαμε με πέτρες».
To 1937 ταξίδεψε στην Αθήνα, λέγοντας στους γονείς του, με σκοπό να τους πείσει να τον αφήσουν να φύγει, ότι θέλει να να σπουδάσει ιεροδιδάσκαλος.
Με τη βοήθεια ενός φίλο του, ο οποίος φοιτούσε εκείνη την περίοδο στη Σχολή Καλών Τεχνών, έδωσε εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, τις οποίες πέρασε τη δεύτερη φορά.
Όντας σπουδαστής, πλέον, του Εθνικού Θεάτρου και μέλος της Ένωσης Ελλήνων Ηθοποιών, συμμετείχε το 1938 στο έργο «Βασιλιάς Ληρ» του Σαίξπηρ, παίζοντας τον ιππότη και ξεχωρίζοντας δίπλα στον Αιμίλιο Βεάκη. Αυτή ήταν και η αρχή της πολύ πετυχημένης καριέρας του.
Συνολικά έπαιξε σε 133 ταινίες, ανάμεσά τους «Ένας ιππότης για τη Βασούλα», «Η βίλα των οργίων», «Ο κυρ-Γιώργης εκπαιδεύεται», «Φουσκοθαλασσιές» κ.τ.λ., ενώ η τελευταία ταινία που συμμετείχε ήταν το «Ταξίδι στα Κύθηρα».
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Ένας «έξοχος άνθρωπος» που πέθανε μόνος
Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος ήταν ένας άνθρωπος ήπιων τόνων, με πίστη στις αρχές του, σεμνός όπου εργαζόταν «ήσυχα», χωρίς να δίνει τροφή για κουτσομπολιά. Ήταν ένας αληθινός καλλιτέχνης.
Όπως έχουν δηλώσε συνάδελφοί του ανά καιρούς για τον ίδιο: «Ήταν συγκλονιστικός στην ευσυνειδησία του. Ήταν πάντα στην ώρα του, πανέτοιμος κάθε στιγμή. Μπορούσε να παίξει οτιδήποτε, αφού είχε μοναδική τεχνική. Δεν έχουμε δεύτερο, δεν έχει βρεθεί ηθοποιός που να τον αντικαταστήσει. Ήταν άφθαστος».
«Ηθοποιοί της κλάσεως του Διονύση Παπαγιαννόπουλου και αυτού του μεγέθους, είναι πολύ λίγοι πια. Ο επαγγελματισμός του και η συνέπειά του με εντυπωσίασαν»…
«Έψαχνε τον ρόλο ατελείωτα, με μεράκι, με επιμέλεια, με φανατισμό, ανεξάρτητα από την έντασή του. Σπουδαίος καλλιτέχνης κι έξοχος άνθρωπος».
Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος πέθανε ξαφνικά την 14η Απριλίου 1984, χωρίς να εκπληρώσει το τελευταίο του θεατρικό όνειρο, τον ρόλο του Τρυγαίου στην κωμωδία του Αριστοφάνη «Ειρήνη» στην Επίδαυρο, το καλοκαίρι του 1984, σε σκηνοθεσία Σπύρου Ευαγγελάτου.
Όπως δήλωσε σε συνέντευξή του, στο The 2Night Show όπου βρέθηκε καλεσμένος πριν από έναν χρόνο, ο ανιψιός του αείμνηστου ηθοποιού, Τάκης Βλαστός: «Έκανα μήνυση στην εφημερίδα που δημοσίευσε τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο νεκρό μέσα στο σπίτι του και δεν έγινε τίποτα. Τον βγάλανε μια φωτογραφία – αυτός καθόταν σε μια πολυθρόνα που την έχω τώρα στο σπίτι μου- και αυτοί τον ξάπλωσαν κάτω στο πάτωμα και βγάλανε τις φωτογραφίες. Αλλιώς τον βρήκαν, αλλά τον ξάπλωσαν στο πάτωμα. Είχε πεθάνει τέσσερις μέρες πριν».
Απεβίωσε μόνος, στις 17 Απριλίου 1984, σε ηλικία 72 ετών και τάφηκε δίπλα στους γονείς του όπως ήταν και η επιθυμία του. Προς τιμήν του, ο Δήμος Διακοπτού τοποθέτησε την προτομή του στην παραλία.
Η προσωπική ζωή και ο έρωτας για την Άννα Καλουτά
Λέγεται πως ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος είχε πολυγαμικές τάσεις και ήταν πολύ θερμός εραστής, με αρκετές ερωτικές περιπέτειες. Παρ’ όλα αυτά, δεν ενώθηκε ποτέ με τα δεσμά του γάμου.
Μάλιστα, ο ανιψιός του και ηθοποιός, Τάκης Βλαστός, είχε δηλώσει ότι ο θείος του προφασιζόταν τον εκ πεποιθήσεως εργένη, παρόλο που ήθελε πολύ να παντρευτεί… Τι τον εμπόδισε άραγε;
Πηγές αναφέρουν ότι ο μεγάλος έρωτας της ζωής του αείμνηστου ηθοποιού ήταν η ηθοποιός Άννα Καλουτά, η οποία λέγεται ότι τον αρνήθηκε για χάρη του Λάμπρου Κωνσταντάρα κι εκείνος κλείστηκε για καιρό στον εαυτό του.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος κρατούσε πάντα κρυφή από τα φώτα της δημοσιότητας οποιαδήποτε προσωπική του σχέση και ερωτική περιπέτεια, αφού δεν ήθελε να δίνει τροφή για κουτσομπολιά και σχόλια.
Ο σπουδαίος ηθοποιός έζησε 72 χρόνια, αλλά πέθανε δίχως να έχει κάποια σύζυγο στο πλευρό του.