Σαν σήμερα πριν από 22 χρόνια, ένας 23χρονος φύλακας της ΕΡΤ θα σκορπούσε τον θάνατο στο κέντρο της Αθήνας, με τα κίνητρά του να είναι πρωτοφανή για ελληνικά χρονικά και να αποκωδικοποιούνται από μία φράση που φώναζε, όσο τραβούσε τη σκανδάλη: “εγώ είμαι ορθόδοξος”.
Ο Παντελής Καζάκος, ο serial killer που σκότωνε μόνο αλλοδαπούς, ξεκίνησε το δολοφονικό του αμόκ τα μεσάνυχτα της Τρίτης προς Τετάρτη (19 και 20 Οκτωβρίου 1999) στην περιοχή του Μεταξουργείου.
Με ένα πιστόλι στο χέρι, θα βγει για να ψάξει τα υποψήφια θύματά του, τυχαία, με μοναδικό γνώμονα την καταγωγή τους.
Η πρώτη δολοφονία
Θα βρεθεί μπροστά σε μία παρέα τριών ανδρών και αφού κάνουν το “λάθος” να του πουν ότι είναι Κούρδοι, θα πυροβολήσει οκτώ φορές εναντίον τους. Ο Ιρακινός Κούρδος Χοσεβί, 22 ετών, θα πέσει αμέσως νεκρός. Οι άλλοι δύο θα καταφέρουν να επιζήσουν, με τον Σερίφ Χαντέλ όμως, να μένει καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι για όλη την υπόλοιπη ζωή του.
Ένας ακόμη νεκρός
Το επόμενο βράδυ, στις 21 Οκτωβρίου θα πάρει και πάλι τους δρόμους με το πιστόλι στο χέρι. Από τις 21.00 το βράδυ έως τις 04.30 τα ξημερώματα της Παρασκευής 22 Οκτωβρίου, ο ρατσιστής δολοφόνος θα περάσει από όλα τα τότε στέκια των μεταναστών.
Στην πλατεία Κουμουνδούρου θα πυροβολήσει και θα τραυματίσει σοβαρά δύο άντρες από την Γκάνα, τον Μάρκους Κόφι-Τόμι και τον Νταντόν Μοχάμεντ. Στη συνέχεια θα πυροβολήσει άλλα τρία άτομα, έναν Αιγύπτιο, έναν Πακιστανό κι έναν Νιγηριανό. Και οι πέντε θα σταθούν τυχεροί μέσα στην ατυχία τους και δεν θα υποκύψουν στα τραύματά τους.
Στις 04.00 το πρωί θα συναντήσει έναν παλιό γνωστό του, τον 22χρονο ναυτικό Αποστόλη Αποστόλου και χωρίς να του εξηγήσει τις προθέσεις του, θα του ζητήσει να τον ακολουθήσει.
“Tριγύριζα στην Ομόνοια, τον συνάντησα και μου είπε να τον ακολουθήσω για να δω πώς εκτελούνται ‘οι μυστικές αποστολές’”, θα πει ο ίδιος αργότερα στην αστυνομία. “Kατηφορίσαμε προς την Πειραιώς. Συναντήσαμε έναν ξένο μελαψό. Tον ακολουθήσαμε λίγο και μου λέει ‘κοίτα τώρα’. Έβγαλε τότε το πιστόλι και του έριξε τρεις φορές”.
Το περιστατικό αυτό έλαβε χώρα στην οδό Ηπείρου, στα Εξάρχεια, και ο άτυχος Γεωργιανός Ουντεσιάνι Τζορτζ, που βρέθηκε απέναντί του θα έπεφτε νεκρός. Η σφαίρα τον βρήκε στο στήθος.
Η σύλληψη
Όλη η αστυνομία είναι στο πόδι, όσοι περνούν απ’ τα σημεία των επιθέσεων, μαζεύουν πληροφορίες για τον Καζάκο, ψάχνουν να τον βρουν, αλλά εκείνος δεν προσπαθεί καν να κρυφτεί. Απλώς συνεχίζει να τριγυρίζει και να οπλίζει. Τελικά, στις 04.30, θα πέσει στα χέρια των αρχών μετά από μπλόκο, μαζί με τον φίλο του που άθελά του είχε γίνει μάρτυρας στη δεύτερη δολοφονία. Στην τσέπη του δεύτερου θα βρουν ένα φιξάκι ηρωίνης, ενώ σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, και ο Καζάκος εκείνο το βράδυ είχε πάνω του ηρωίνη.
EUROKINISSI/ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ
Χρυσαυγίτης;
“Εγώ τα έκανα όλα, γιατί δεν γουστάρω τους ξένους”, ήταν μία από τις χαρακτηριστικές δηλώσεις που βγήκαν απ’ το στόμα του κατά τη διάρκεια της δεκάωρης ανάκρισης. Η άλλη ήταν το “δεν μετανιώνω”.
Εντύπωση προκαλεί και ο διάλογος με τον πατέρα του. Όταν τον συνάντησε, τον ρώτησε “ο κόσμος με θεωρεί ήρωα ή φονιά;” για να πάρει την απάντηση “φονιά σε λένε”.
Γιατί το έκανε, λοιπόν; Έδωσε διάφορες εξηγήσεις αλλά δεν έπεισαν κανέναν. Ισχυρίστηκε ότι κατά καιρούς είχε λογοφέρει με αλλοδαπούς, ότι άλλες φορές είχε τσακωθεί μαζί τους μέσα σε λεωφορεία. Είπε ακόμη ότι το βράδυ πριν πυροβολήσει τους τρεις Κούρδους, είχε συμπλακεί στην Ομόνοια με συμπατριώτες τους και ότι τον είχαν χτυπήσει. Αλλά όπως είπαμε, δεν τον πίστεψε κανείς. Τα κίνητρά του ήταν καθαρά ρατσιστικά και ήταν αδύνατον να το κρύψει.
Ο Παντελής Καζάκος φαίνεται ότι σχετιζόταν άμεσα και με τη Χρυσή Αυγή. Παλιοί συμμαθητές του κατέθεσαν ότι ήταν μέλος της νεοναζιστικής συμμορίας, ενώ ένας καθηγητής του θα εμφανιστεί για να δηλώσει ότι ο φονιάς ήδη από τα σχολικά του κιόλας χρόνια είχε φασιστικές θέσεις.
Στο δικαστήριο μια φωτογραφία που θα παρουσίαζε ο συνήγορος Πολιτικής Αγωγής θα έδειχνε τον Καζάκο να κρατά ένα χρυσαυγίτικο πανό κατά τη διάρκεια πορείας, με τον πατέρα του όμως να αρνείται ότι στη φωτογραφία απεικονίζεται ο γιος του.
Η Δίκη
Οι δύο συνήγοροι του θα υιοθετήσουν ως κύρια υπερασπιστική γραμμή τα υποτιθέμενα ψυχολογικά προβλήματα του πελάτη τους, με τον ίδιο να δηλώνει ξανά και ξανά “αμετανόητος” αλλά και “ψυχασθενής”.
Ο πατέρας του, προσπαθώντας να τον γλιτώσει απ’ τα ισόβια και να του αναγνωριστεί κάποιο ελαφρυντικό, θα ακολουθήσει την τακτική των συνηγόρων.
“Ο Παντελής στο μυαλό του έβλεπε πολέμους”, θα πει στο δικαστήριο. “Ο γιος μου δεν είχε ποτέ φίλους. Έβλεπε εχθρούς σε άλλες θρησκείες. Φοβόταν ότι θα σφάξουν τους χριστιανούς οι μουσουλμάνοι. Καθόταν μόνος του και παραμιλούσε”.
Απ’ την άλλη, ένα απ’ τα θύματα του Καζάκου, ο Νιγηριανός Αμπντούλ Τίμοθι, θα καταθέσει μεταξύ άλλων:
“Τρελός; Μα οι τρελοί δεν ξέρουν να επιλέγουν. Αν πράγματι ήταν τρελός, είναι περισσότερο από σίγουρο πως θα είχε πάρει στο λαιμό του και Έλληνες, όχι μόνο μαύρους. Είναι το λιγότερο αστείο να το λέει κανείς αυτό. Τυφλός ναι, τρελός σε καμία περίπτωση. Τυφλός από το μίσος και τον ρατσισμό του”.
Ο Καζάκος θα καταδικαστεί πρωτόδικα σε δις ισόβια και 25 χρόνια κάθειρξη. Θα ασκήσει έφεση και το 2002, κατά την ακροαματική διαδικασία, ο πατέρας του θα πει:
“O γιος μου άρχισε να παρουσιάζει ψυχολογικά προβλήματα από τον στρατό, ενώ περίπου ένα χρόνο πριν είχε μπλέξει με τα ναρκωτικά και ήταν έγκλειστος στη θεραπευτική κοινότητα ‘Στροφή’. (…) Μου έλεγε πράγματα ακατονόμαστα, ότι άκουγε φωνές και ότι είχε εντολές από την κυβέρνηση να κάνει αυτά τα εγκλήματα, να εξαφανίσει αλλόθρησκους γιατί ήταν εχθροί του τόπου».
Το δικαστήριο απλώς θα επικυρώσει την πρωτόδικη απόφαση. Το 2013 θα υποβάλλει αίτημα αποφυλάκισης, το οποίο όμως θα απορριφθεί.