Μια γυναίκα 37 ετών ανακάλυψε πως έχει καρκίνο του μαστού στο 4ο στάδιο την ίδια μέρα που έφερε πρόωρα στον κόσμο την κόρη της. Παρά τη σκληρή διάγνωση, αποφάσισε να παλέψει με όλες της τις δυνάμεις για να ζήσει, με μοναδικό της στόχο να μεγαλώσει το παιδί της.
Ξαφνικοί πόνοι και επείγουσα καισαρική
Η Κάριν Λαβ, ανύπαντρη μητέρα, βρισκόταν στην 29η εβδομάδα της εγκυμοσύνης της όταν άρχισε να υποφέρει από δυνατούς πόνους σε όλο το σώμα και τα πόδια της. «Πονούσα τρομερά σε όλο μου το σώμα και τα πόδια μου ήταν τόσο πρησμένα που δεν μπορούσα να περπατήσω. Ήμουν 29 εβδομάδων και σκέφτηκα ότι έπρεπε οπωσδήποτε να πάω στο νοσοκομείο να δω τι συμβαίνει», εξηγεί.
Στο νοσοκομείο οι εξετάσεις έδειξαν ότι έπρεπε να γεννήσει άμεσα με καισαρική. «Μου έκαναν εξετάσεις και ήρθαν τρέχοντας να μου ανακοινώσουν ότι έπρεπε να γεννήσω επειγόντως με καισαρική, αλλιώς κινδυνεύαμε και εγώ και το μωρό μου», λέει. Το συκώτι της ήταν υπερβολικά διογκωμένο και ο πλακούντας δεν μπορούσε να τροφοδοτήσει σωστά το έμβρυο.
Γέννηση με δύναμη ψυχής και δυσάρεστη διάγνωση
Στις 7 Μαΐου, η Κάριν έφερε στον κόσμο την κόρη της. Κατά τη διάρκεια της καισαρικής, ο αναισθησιολόγος τής ζήτησε να συγκεντρωθεί σε ένα συναίσθημα. «Εστίασα στην αγάπη και την ευγνωμοσύνη», είπε η ίδια, «και συνέχισα να το κάνω σε όλη την περιπέτειά μου».
Όμως λίγο αργότερα ήρθε το σοκ: οι γιατροί την ενημέρωσαν ότι έχει καρκίνο του μαστού στο τέταρτο στάδιο, με μεταστάσεις. «Έπαθα σοκ», θυμάται. «Τη μέρα που μου χάρισαν μια ζωή ήταν η μέρα που μου είπαν ότι χάνω τη δική μου – ότι έχω 3 εβδομάδες ακόμα, για την ακρίβεια».
Πέντε ημέρες μετά τη γέννα, της επέτρεψαν να πάρει στην αγκαλιά της την κορούλα της και να τη νιώσει επάνω στο γυμνό της δέρμα. Την κοίταξε και της ψιθύρισε: «Δεν πάω πουθενά, θα μείνω εδώ μαζί σου». Παράλληλα, για κάθε ενδεχόμενο, όρισε την αδερφή της ως νόμιμη κηδεμόνα σε περίπτωση που δεν τα κατάφερνε.
Αποφασισμένη να μείνει δίπλα στο παιδί της
Η Κάριν ξεπέρασε τις τρεις εβδομάδες που της είχαν δώσει. Βγήκε από το νοσοκομείο και γύρισε σπίτι μαζί με την κόρη της, έτοιμη να δώσει τον πιο σκληρό αγώνα της ζωής της. Ήξερε ότι για να έχει ελπίδες, έπρεπε να παλέψει σε ένα ζεστό, γνώριμο περιβάλλον.
Παρά τη βαριά φαρμακευτική αγωγή, δεν σταμάτησε να φροντίζει το παιδί της. Ακόμα και όταν έκανε συνεχείς διαδρομές από το σπίτι στο νοσοκομείο για χημειοθεραπείες, έβαζε πάνω απ’ όλα το μωρό της. Όπως αναφέρουν συγγενείς και φίλοι, έκανε ό,τι μπορούσε, παρόλο που το σώμα της ήταν εξαντλημένο.
Πρώτα ελπιδοφόρα νέα και μια δημόσια εξομολόγηση
Στις 3 Αυγούστου, λίγο πριν τα γενέθλιά της, η Κάριν έλαβε το πρώτο θετικό νέο. Ο ογκολόγος της τής είπε ότι η υγεία της παρουσιάζει σαφή βελτίωση και ότι ο όγκος στο στήθος είχε σχεδόν εξαφανιστεί. Αν και δεν είχε ξεπεράσει ακόμα τον κίνδυνο, οι πιθανότητες θεραπείας είχαν αυξηθεί σημαντικά.
Σε ανάρτησή της στο facebook, έγραψε: «Το ταξίδι των τελευταίων 3 μηνών ήταν ταραχώδες και τρομακτικό, αλλά ταυτόχρονα πανέμορφο. Έχω ακόμα πολλά εμπόδια να περάσω αλλά το σώμα μου τα έχει πάει καταπληκτικά μέχρι τώρα. Θέλω μόνο η κόρη μου να γνωρίζει πως αγωνίστηκα για τη ζωή μου και να είναι περήφανη για μένα».