Ο Μανώλης Λιδάκης, με τη γοητευτική του φωνή και τη δυναμική του παρουσία, άφησε μια ανεξίτηλη εντύπωση στην ελληνική μουσική σκηνή. Ένα από τα πιο αξέχαστα τραγούδια του, το «Άστρα μη με μαλώνετε», συνεχίζει να αγγίζει τις καρδιές των ανθρώπων, μεταφέροντας τον πόνο και τη λαχτάρα του έρωτα.
Η απώλεια του Λιδάκη, που απεβίωσε στις 28 Φεβρουαρίου, λίγο πριν συμπληρώσει τα 65 του χρόνια, έφερε θλίψη στους θαυμαστές του. Τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας, τα οποία τον οδήγησαν σε νοσηλεία, από όπου είχε μόλις βγει.
Η μαγεία του «Άστρα μη με μαλώνετε»
Το 1997, ο Μανώλης Λιδάκης ερμήνευσε το «Άστρα μη με μαλώνετε», ένα ερωτικό τραγούδι που εκφράζει τον πόνο μιας καρδιάς πληγωμένης από τον έρωτα. Το τραγούδι αυτό, με τις επαναλαμβανόμενες στροφές και την ιδιαίτερη ρίμα του, είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα της κρητικής μουσικής παράδοσης. Η μελωδία και οι στίχοι του μεταφέρουν τον ακροατή σε έναν κόσμο γεμάτο συναισθήματα και πάθη.
Η ιστορία πίσω από το τραγούδι
Η ιστορία του τραγουδιού ξεκινά από το χωριό Κρυονέριον ή Μισιργιού της Σητείας. Σύμφωνα με το βιβλίο του Γιάννη Κριτσωτάκη, «Στση Στείας τα περίχωρα», ο νεαρός βοσκός Μιχαλογιαννάκης Νικόλαος, γνωστός και για το ταλέντο του στο μαντολίνο, ήταν ο πραγματικός εμπνευστής του τραγουδιού. Ο Νικόλαος, που είχε κερδίσει το πρώτο βραβείο σε μουσικό διαγωνισμό στο Παρίσι το 1925, έζησε μια τραγική ιστορία αγάπης. Ερωτευμένος με μια όμορφη κοπέλα, της οποίας οι γονείς δεν τον αποδέχτηκαν, εξέφραζε τον πόνο του παίζοντας μαντολίνο και τραγουδώντας τη μαντινάδα:
«Άστρα μη με μαλώνετε, πως τραγουδώ τη νύχτα / πόνο ‘χα μέσα στην καρδιά κι εβγήκα και τον είπα».
Η πορεία του τραγουδιού μέσα στο χρόνο
Το 1938, ο Στρατής Καλογερίδης έδωσε νέα ζωή στη μελωδία, γράφοντας τη σε νότες και προσθέτοντας νέες στροφές. Το τραγούδι κυκλοφόρησε σε δισκάκι από την εταιρεία «Οντεόν» με τον τίτλο «Κρητική νυχτωδία». Στη συνέχεια, ο Λευτέρης Μανασάκης και ο Λευτέρης Καμπουράκης τροποποίησαν τη μελωδία και πρόσθεσαν νέους στίχους, δημιουργώντας την έκδοση που γνωρίσαμε το 1946.
Το 1982, το τραγούδι αναβίωσε από τους Μπάμπη Γαργανουράκη και Αλέκο Πολυχρονάκη, ενώ αργότερα ερμηνεύτηκε από σημαντικούς καλλιτέχνες όπως οι Γιώργης Φραγκιουδάκης, Βαγγέλης Πυθαρούλης, Στέλιος Μπικάκης, Μιχάλης Τζουγανάκης και φυσικά ο Μανώλης Λιδάκης. Η ερμηνεία του Λιδάκη έδωσε νέα διάσταση στο τραγούδι, κάνοντάς το γνωστό σε ένα ευρύτερο κοινό.
