Ο Λάκης Λαζόπουλος τοποθετήθηκε δημόσια για το καυτό θέμα που απασχολεί το πανελλήνιο, τους θανάτους των παιδιών στην Πάτρα.
Ο γνωστός καλλιτέχνης, μέσω podcast σχολίασε τα όσα ακούγονται και λέγονται για τη Ρούλα Πισπιρίγκου η οποία είναι εδώ και περίπου έξι μέρες προφυλακισμένη στον Κορυδαλλό, κατηγορούμενη για τον θάνατο της 9χρονης κόρης της Τζωρτζίνας και όπως πάντα, το έκανε με τον γνωστό καυστικό τρόπο του!
Συγκεκριμένα ο Λάκης Λαζόπουλος σχολίασε:
«Όταν είχα πάει πέρσι στην Πάτρα για μια παράσταση, υπήρχε στο κοινό μια γυναίκα που γελούσε πάρα πολύ. Πρέπει να ήταν η Πισπιρίγκου και τώρα που θυμάμαι τις ημερομηνίες, πρέπει να ήταν στα 40 της σπιτονοικοκυράς που κι αυτή την έφαγε η Πισπιρίγκου. Την έφαγε και γέλαγε. Πολύ γέλιο. Το σατανικό γέλιο της Πισπιρίγκου. Γενικά το πρόγραμμα της Πισπιρίγκου ήταν μαλλιά-νύχια-σκοτώνω.
Μήπως πρέπει να ηρεμήσουμε λίγο; Γιατί τρία παιδιά, τα δικά της παιδιά, είναι ό,τι μεγαλύτερο σε έγκλημα που σχεδόν έμοιαζε τέλειο. Δε χρειάζεται καμία επιπλέον σπιτονοικοκυρά ως έγκλημα. Και δε γίνεται να της στερούμε τον ανιχνευτή ψεύδους, τον οποίο η ίδια ζητάει. Μια κοινωνία που είναι απόλυτα βέβαιη ότι είναι φόνισσα, οφείλει να της προσφέρει τον ανιχνευτή ψεύδους τώρα. Γιατί κι η ίδια είναι τόσο βέβαιη ότι θα εξαπατήσει το μηχάνημα. Γιατί είναι ένα μηχάνημα κι η ίδια. Είναι η εποχή που μηχανοποιεί τους ανθρώπους. Ένα ασυναισθηματικό ον που σκότωσε τα παιδιά της με ποιο κίνητρο; Γιατί; Τα έχουμε εξιχνιάσει όλα εκτός από το σημαντικότερο: Γιατί;».
Ο ίδιος συνέχισε λέγοντας:
«Πρόκειται για μια άσκοπη δολοφονία; Επειδή σκότωσε ο παππούς τη γιαγιά της, είχε καταπιεί τον δολοφόνο από μικρή ηλικία; Έκανε τρία παιδιά, τρεις γέννες και μετά σιγά σιγά άρχισε να τα σκοτώνει; Γιατί; Στις τραγωδίες υπάρχει μια λέξη που αντικαθιστά τον φόνο και έχει σύνδεση με τη σκοπιμότητα της πράξης, η λέξη θυσία. Η θυσία της Ιφιγενείας. Η θυσία τρις, της Ιφιγενείας. Τρεις Ιφιγένειες, τρία παιδιά τα θυσίασε. Ας δεχτούμε πρόχειρα τη σκέψη αυτή και ας ψάξουμε στην περιοχή αυτή.
Ας ψάξουμε στην περιοχή θυσία. Ας δεχτούμε τη θυσία. Ας πάρουμε τα τουφέκια και να κυνηγήσουμε σε αυτή την περιοχή. Θυσίασε τρία παιδιά το ένα μετά το άλλο. Αφού τα γέννησε το ένα μετά άλλο, τα φρόντισε μετά αποφάσισε να τα σκοτώνει ένα ένα. Γι’ αυτό έκανε παιδιά; Γιατί; Για να ξαναέχει τον Μάνο της; Μήπως η θυσία τριών παιδιών θα έφερνε ησυχία στη σχέση με τον Μάνο; Μήπως τα τρία παιδιά έγιναν τρία αξεπέραστα εμπόδια για μια ζωάρα με τον Μάνο που … από δω κι από κει γυναίκες χωρίς έγνοιες, απ’ ότι λένε;».
Και κατέληξε:
«Στις κοινές φωτογραφίες με το παιδί, φαίνεται τόσο έντονα η απόλυτη συναισθηματική απόσταση της μάνας από το παιδί. Αν τα τρία παιδιά τα έκανε για να κρατήσει τον Μάνο και ο Μάνος όλο και ξεμάκραινε.; Στο μυαλό της Πισπιρίγκου υπήρχε μια μόνο εμμονική σκέψη, αυτή η σκέψη που την οδηγεί να θυσιάσει τις τρεις κόρες τους του για να οδηγηθεί η ίδια στο πιο ανθρωποβόρο έγκλημα. Στην πιο ψύχραιμη δολοφονία, στην πιο μεθοδική και αθόρυβη θυσία. Αλλά το γιατί όμως μένει».