Δύο αδερφές χάνουν τη ζωή τους σε τραγικό τροχαίο δυστύχημα – Ο απόλυτος εφιάλτης για τους δύο τραγικούς γονείς
Μια ανείπωτη τραγωδία χτύπησε την οικογένεια του Κώστα και της Αθηνάς, που έχασαν τις δύο αγαπημένες τους κόρες, την 21χρονη Κατερίνα και την 18χρονη Ιωάννα. Οι δύο νεαρές κοπέλες βρήκαν τραγικό θάνατο σε τροχαίο δυστύχημα, ενώ επέστρεφαν από μια συναυλία. Η θλίψη και η απώλεια που ζουν οι γονείς τους είναι αβάσταχτες, καθώς έχασαν ό,τι πολυτιμότερο είχαν.
Η μοιραία μέρα του δυστυχήματος
Το μοιραίο δυστύχημα συνέβη στις 23 Ιουλίου 2014. Το αυτοκίνητο που μετέφερε τις δύο αδελφές, οδηγούσε ο 20χρονος φίλος τους, Φίλιππος, ο οποίος έχασε και εκείνος τη ζωή του. Η οικογένεια βυθίστηκε στο πένθος και οι στιγμές αυτές έχουν αποτυπωθεί για πάντα στη μνήμη των γονιών.
Οι δραματικές δηλώσεις της μητέρας
Η μητέρα των κοριτσιών, Αθηνά, μίλησε δημόσια για την ανείπωτη απώλεια και τη δυσκολία να αποδεχτεί ότι τα παιδιά της δεν είναι πια στη ζωή. Σε συνέντευξή της στην εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα», αναφέρθηκε στις τραγικές στιγμές που βίωσαν: «Το αγόρι δεν έφταιγε. Το φορτηγό μπήκε στον δρόμο του τελευταία στιγμή και ο θάνατος των παιδιών μας ήταν ακαριαίος». Μόλις λίγες ώρες νωρίτερα, η ίδια είχε αφήσει τις κόρες της στην εκδήλωση, χωρίς να φαντάζεται ότι θα ήταν η τελευταία φορά που θα τις έβλεπε ζωντανές.
Η στιγμή της ενημέρωσης για το τροχαίο
Όταν έφτασε η μοιραία στιγμή της ενημέρωσης, η ζωή των γονιών άλλαξε για πάντα. «Είπαμε θα τα πούμε αργότερα. Και δεν τα είπαμε ποτέ», ανέφερε η Αθηνά με δάκρυα στα μάτια. Το τηλεφώνημα που τους ειδοποίησε για το τραγικό περιστατικό έφτασε μετά τη μία τα ξημερώματα, αφήνοντας την οικογένεια σε σοκ και απελπισία. «Με το που το άκουσα άδειασε το κεφάλι μου», είπε, περιγράφοντας την απόλυτη θλίψη που αισθάνθηκε εκείνη τη στιγμή.
Ατελείωτος πόνος και η αίσθηση του κενού
Οι στιγμές που ακολούθησαν ήταν αβάσταχτες για την οικογένεια. «Κατεβήκαμε στον δρόμο και αισθάνθηκα ότι τα παιδιά μου είχαν φύγει», είπε η μητέρα, τονίζοντας την απώλεια κάθε ελπίδας και χρώματος στη ζωή τους. «Δεν υπάρχει χρώμα στη ζωή. Πλέον είναι μαύρα όλα. Και ο ήλιος που βγαίνει, εγώ δεν το βλέπω». Η αίσθηση του κενού και της απώλειας έχει διαμορφώσει την καθημερινότητά τους από τότε.
