Μια μητέρα που έχασε δύο γιους σε τροχαία με μηχανές και είδε τον τρίτο της γιο να μένει ανάπηρος, ανοίγει την καρδιά της για να προειδοποιήσει: «Μην ντυθούν άλλες μάνες στα μαύρα». Μέσα από τη σπαρακτική της εξομολόγηση, προσπαθεί να μετατρέψει τον πόνο της σε μήνυμα ζωής.
Μια ζωή γεμάτη απώλειες και πόνο
Η Κούλα Ιωάννου μίλησε στο ant1.com.cy και περιέγραψε τον βαθύ πόνο που κουβαλάει:
«Γεννήθηκα στη Μόρφου και μεγάλωσα σε φτωχή οικογένεια. Εδώ και 35 χρόνια ζούμε στον Στρόβολο. Παντρεύτηκα τον Γιάννη στα 20 μου και αποκτήσαμε τέσσερα παιδιά – τρία αγόρια και μία κόρη».
«Ο άντρας μου δούλευε στα Δημόσια Έργα και εγώ σε φυτώριο. Όταν ήρθε στον κόσμο το τέταρτο παιδί μας, σταμάτησα τη δουλειά. Τα αγόρια μου λάτρευαν τις μηχανές από μικρά. Έτρεμα κάθε φορά που ανέβαιναν πάνω σε μηχανή και πάντα τους έλεγα να προσέχουν. Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι η μοίρα θα ήταν τόσο σκληρή μαζί μας…»
Το 1992, ο πρωτότοκος γιος της, ο Βασίλης, σε ηλικία 16 ετών, σκοτώθηκε σε τροχαίο. Οδηγούσε μηχανή και κάποιος του έκοψε τον δρόμο.
«Η ψυχή μου σπάραξε. Ένα “γιατί” έκαιγε τα σωθικά μου. Πουθενά παρηγοριά. Το 1993 αποφασίσαμε να κάνουμε άλλο ένα παιδί και να του δώσουμε το όνομα του Βασίλη μας. Πιστεύαμε ότι θα γιατρευτεί η πληγή. Ο Θεός μάς έστειλε τη Βασούλα. Ήταν ευλογία. Ένα φως μέσα στο σκοτάδι μας».
Το 1994, νέα τραγωδία: ο γιος της Αντρέας, μόλις 13 ετών, είχε σοβαρό τροχαίο με μηχανή. Του έκοψαν τον δρόμο και κινδύνεψε να χάσει το πόδι του. Υποβλήθηκε σε δύσκολη εγχείρηση και οι γιατροί ήταν φοβισμένοι. Το πόδι του έμεινε παραμορφωμένο και πιο κοντό από το άλλο. Από τότε δυσκολεύεται πολύ στο περπάτημα.
Νέα απώλεια και αδυναμία να επουλωθούν οι πληγές
Το 2000 έφυγε από τη ζωή η μητέρα της και την έθαψαν στον ίδιο τάφο με τον Βασίλη. Όμως το 2001, η μοίρα έπληξε ξανά.
«Ο γιος μου ο Κυριάκος, 27 χρονών, σκοτώθηκε σε τροχαίο. Οδηγούσε μηχανή. Του έκοψαν τον δρόμο. Πέθανε ακαριαία, πριν προλάβει να φτάσει στο νοσοκομείο. Δεν το πίστευα. Νόμιζα ότι έβλεπα εφιάλτη. Έλεγα, “δεν γίνεται, δεν είναι δυνατόν”. Δεν μπορώ να περιγράψω αυτόν τον πόνο…»
Η ψυχική κατάρρευση και η καθημερινή δοκιμασία
Το 2011, ο σύζυγός της είχε και εκείνος σοβαρό τροχαίο: «Καθώς περπατούσε, τον χτύπησε φορτηγό στο πόδι. Του έβαλαν πλατίνα και από τότε υποφέρει. Πονά συνέχεια».
Σήμερα, η Κούλα είναι 69 ετών και ο άντρας της 86.
«Υποφέρω από κατάθλιψη και με παρακολουθεί ψυχολόγος. Ο άντρας μου είναι μονίμως θλιμμένος, σχεδόν δεν μιλάει. Έχει πολλά προβλήματα υγείας και δυσκολεύεται σε όλα».
Το οικονομικό αδιέξοδο και ο φόβος του τέλους
Ο τάφος του Κυριάκου βρίσκεται στον Ψευδά, ενώ του Βασίλη στο κοιμητήριο Χρυσελεούσης στον Στρόβολο. Ο Κυριάκος είχε τότε αναλάβει τα έξοδα της κηδείας, δουλεύοντας ως σιδεράς σε οικοδομές. Πίστευαν πως ο τάφος ήταν εξοφλημένος. Όμως, πρόσφατα έμαθαν ότι χρωστάνε 1.710 ευρώ.
«Δεν έχουμε αυτά τα χρήματα. Είμαστε χαμηλοσυνταξιούχοι. Η Βασούλα μας είναι άνεργη και ζει με το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Ο Αντρέας παίρνει επίδομα αναπηρίας. Μας είπαν ότι μπορούμε να τα πληρώσουμε με δόσεις, αλλά ούτε αυτό μπορούμε. Ξέρω ότι δεν είμαστε οι μόνοι, αλλά στενοχωριέμαι. Όταν πεθάνω εγώ ή ο άντρας μου, θα μας θάψουν ή θα μείνουμε άθαφτοι επειδή δεν πληρώσαμε;»
Η προσευχή της μάνας και η προειδοποίηση
Η Κούλα Ιωάννου στέλνει ένα συγκλονιστικό μήνυμα σε όλα τα παιδιά:
«Η μοτοσυκλέτα είναι το πιο ευάλωτο όχημα στον δρόμο. Σε μια σύγκρουση με αυτοκίνητο ή άλλο τετράτροχο, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα τραυματιστείτε, ακόμα και ελαφρά. Σας παρακαλώ, παιδιά μου… προσέχετε! Μην ντυθούν άλλες μάνες στα μαύρα. ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ!».