Οι άνθρωποι που αγαπούν με όλη τους την ψυχή, πολλές φορές πληγώνονται εύκολα. Αυτό το πάθος όμως, όταν δεν ισορροπείται, οδηγεί σε συμπεριφορές που τελικά γίνονται βάρος. Παρακάτω παρουσιάζονται 8 αυτοκαταστροφικές συνήθειες που εμφανίζονται συχνά σε ανθρώπους που αγαπούν βαθιά και νιώθουν έντονα.
1. Παγιδεύονται στην υπερανάλυση
Όσοι αγαπούν με ένταση, συνήθως σκέφτονται υπερβολικά κάθε κατάσταση. Αν και αυτό τους χαρίζει ενσυναίσθηση και κατανόηση, τους οδηγεί συχνά και σε αδιέξοδα.
Η συνεχής ανάλυση τούς φέρνει σε μια κατάσταση άγχους και ψυχικής κόπωσης. Αντί να αφήνονται στη στιγμή, παγιδεύονται σε σενάρια του παρελθόντος, προσπαθώντας να εξηγήσουν τι πήγε στραβά.
Αυτή η νοητική εξάντληση δεν επιτρέπει να προχωρήσουν μπροστά. Το μυαλό τους μένει κολλημένο σε λεπτομέρειες, σε τύψεις, σε «αν».
Η υπερανάλυση δεν τους αφήνει να απολαύσουν το παρόν, να χαλαρώσουν ή να χαρούν κάτι όμορφο, επειδή πάντα υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού μια υποψία, μια ανησυχία.
2. Αμφισβητούν συνεχώς τον εαυτό τους
Η διαρκής αμφιβολία για την αξία και τις ικανότητές τους είναι μια ακόμη παγίδα. Πολλοί φοβούνται ότι θα απογοητεύσουν τους ανθρώπους γύρω τους, νιώθοντας πως κάθε τους κίνηση κρίνεται.
Αυτό δεν είναι απλή ανασφάλεια. Είναι εσωτερική σύγκρουση που τους φθείρει. Ο εσωτερικός διάλογος γεμίζει με αυστηρή κριτική, μειώνοντας την αυτοεκτίμηση και τη δύναμη να σταθούν στα πόδια τους μετά από μια απογοήτευση.
Όμως η αξία του κάθε ανθρώπου δεν μετριέται από μια πράξη ή μια σχέση. Αντί να σκέφτονται «τι λάθος έκανα», χρειάζεται να βλέπουν τις εμπειρίες ως μαθήματα, όχι ως αποτυχίες.
Η αποδοχή του εαυτού, με όλα τα ελαττώματα και τις αδυναμίες, είναι το πρώτο βήμα προς την ψυχική ενδυνάμωση.
3. Ξεχνούν τις δικές τους ανάγκες
Ένα από τα πιο διαδεδομένα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που αγαπούν πολύ, είναι ότι συχνά ξεχνούν τον ίδιο τους τον εαυτό.
Βάζουν τις ανάγκες των άλλων πάνω από τις δικές τους, πιστεύοντας ότι αυτό σημαίνει αγάπη. Όμως η συνεχής παραμέληση του εαυτού φθείρει το σώμα και το πνεύμα.
Η αυτοφροντίδα δεν είναι πολυτέλεια ή εγωισμός. Είναι σεβασμός προς την ίδια τους την ύπαρξη. Αν κάποιος δεν είναι καλά με τον εαυτό του, δεν μπορεί ουσιαστικά να σταθεί δίπλα στους άλλους.
Το να μάθεις να ακούς τις ανάγκες σου, να ξεκουράζεσαι, να λες «όχι», είναι δείγμα εσωτερικής δύναμης και ισορροπίας.
4. Αποφεύγουν τις συγκρούσεις με κάθε κόστος
Η αγωνία μην χαλάσει η αρμονία σε μια σχέση οδηγεί συχνά στην αποφυγή συγκρούσεων. Πολλοί φοβούνται πως μια διαφωνία θα φέρει απόρριψη.
Έτσι, καταπιέζουν τις επιθυμίες τους, λένε «ναι» ενώ θέλουν να πουν «όχι», και βάζουν στην άκρη τις δικές τους ανάγκες για να μην ταράξουν τα νερά.
Όμως αυτό δημιουργεί θυμό, κούραση και τελικά συναισθηματική απομάκρυνση.
5. Μένουν παγιδευμένοι σε τοξικές σχέσεις
Η ελπίδα ότι «μπορεί να αλλάξει», η ανάγκη να σώσουν μια κατάσταση ή το βάθος των συναισθημάτων τους, κάνουν κάποιους να επιμένουν σε σχέσεις που τους πληγώνουν.
Το να εγκαταλείψεις μια σχέση δεν είναι προδοσία. Είναι πολλές φορές αναγκαία πράξη αγάπης προς τον εαυτό σου.
Όταν δίνεις συνεχώς σε κάποιον που σε πληγώνει, δεν είσαι καλός ή δυνατός – είσαι εξαντλημένος. Οι σχέσεις πρέπει να είναι πηγή δύναμης, όχι αιτία πόνου.
6. Ζητούν συγγνώμη ακόμη και χωρίς λόγο
Πολλοί ζητούν συγγνώμη, ακόμη και για πράγματα που δεν έφταιξαν. Το κάνουν γιατί φοβούνται μήπως στενοχωρήσουν κάποιον ή φανεί ότι δεν είναι «καλοί άνθρωποι».
Αυτή η υπερβολική απολογία δείχνει έλλειψη αυτοπεποίθησης. Δεν χρειάζεται να απολογείσαι για τα συναισθήματά σου, για τις ανάγκες σου, για την ύπαρξή σου.
Αν διαρκώς ζητάς συγγνώμη, μαθαίνεις στους άλλους ότι τα όριά σου είναι εύκολα διαπραγματεύσιμα. Η συγγνώμη έχει αξία όταν είναι ειλικρινής και όχι από φόβο ή ενοχή.
7. Καταπιέζουν αυτό που νιώθουν
Για να μην γίνουν βάρος ή να μην φανεί η ευαισθησία τους, πολλοί επιλέγουν να κρύψουν τα συναισθήματά τους. «Δεν πειράζει», «είμαι καλά», λένε, ακόμα κι όταν δεν είναι.
Αυτό όμως έχει κόστος. Το σώμα και ο νους κουβαλούν όσα δεν ειπώθηκαν. Το άγχος, η στεναχώρια, η εξάντληση βρίσκουν άλλες διεξόδους, συχνά εις βάρος της υγείας.
Τα συναισθήματα υπάρχουν για να εκφράζονται. Αν δεν μπορείς να τα μοιραστείς με άλλους, γράψ’ τα, δούλεψέ τα με έναν ειδικό, δώσε τους χώρο να ανασάνουν.
Το να νιώθεις δεν σε κάνει αδύναμο – σε κάνει άνθρωπο.
8. Δεν αγαπούν τον εαυτό τους
Όλες οι παραπάνω συμπεριφορές έχουν κοινή ρίζα: την έλλειψη αγάπης για τον εαυτό.
Όταν επενδύεις τόσα στους άλλους, αλλά ξεχνάς ποιος είσαι, τότε αδειάζεις.
Η αγάπη για τον εαυτό δεν είναι έπαρση. Είναι το θεμέλιο για να μπορέσεις να αγαπήσεις και τους άλλους με τρόπο υγιή.
Σεβασμός, φροντίδα, αναγνώριση της αξίας σου – αυτά δεν είναι προαιρετικά. Είναι απαραίτητα για να μην εξαντληθείς.
Μάθε να διαχειρίζεσαι, όχι να αλλάζεις τον εαυτό σου
Η πολυπλοκότητα της ανθρώπινης ψυχής δεν είναι αδυναμία. Οι άνθρωποι που αγαπούν βαθιά, έχουν πλούσια συναισθήματα, και αυτή είναι η μεγάλη τους δύναμη.
Το ζητούμενο δεν είναι να αλλάξεις ποιος είσαι. Είναι να μάθεις να σε διαχειρίζεσαι. Να βρεις ισορροπία ανάμεσα στο πάθος και την προστασία του εαυτού.
Να θυμάσαι: η ευαισθησία δεν είναι μειονέκτημα. Είναι όπλο, όταν την κρατάς στα χέρια σου με δύναμη.
Ο πόνος δεν σε καθορίζει. Η πρόοδός σου το κάνει.
Διάλεξε την αγάπη, όχι τον φόβο. Την εξέλιξη, όχι τη στασιμότητα. Και προχώρα.