Με αφορμή τη συμπλήρωση 51 χρόνων από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, ο Μιχάλης Χατζηγιάννης έκανε μία συναισθηματικά φορτισμένη ανάρτηση, μιλώντας για τις μνήμες της οικογένειάς του και τις προσωπικές του καταβολές από την κατεχόμενη Κερύνεια.
Μια ανάρτηση μνήμης με έντονο συναίσθημα
Ο καταξιωμένος τραγουδιστής επέλεξε να μοιραστεί με το κοινό του ένα κομμάτι από την οικογενειακή του ιστορία, με αφορμή την αποφράδα επέτειο της 20ής Ιουλίου. Μέσα από μία συγκινητική ανάρτηση στα social media, αναφέρθηκε στον πόνο που βίωσαν οι δικοί του άνθρωποι όταν οι τουρκικές δυνάμεις εισέβαλαν στην Κύπρο το 1974.
Ο ίδιος, με καταγωγή από την Κερύνεια, θυμήθηκε στιγμές μέσα από το οικογενειακό άλμπουμ που διασώθηκε εκείνο το δραματικό πρωινό. Περιέγραψε εικόνες και συναισθήματα που έχουν περάσει σε αυτόν μέσα από αφηγήσεις της γιαγιάς και του παππού του.
Μνήμες από φωτογραφίες και ιστορίες ξεριζωμού
«Η σημερινή μέρα με βρίσκει στην Κύπρο, να ξεφυλλίζω και πάλι το άλμπουμ… Κάποιες φωτογραφίες στις σελίδες του, από τα ελάχιστα πράγματα που κατάφεραν οι δικοί μου να διασώσουν εκείνη την ημέρα, σαν σήμερα, 51 χρόνια πριν… Ξεφυλλίζω και “ταξιδεύω” στα μονοπάτια μιας ζωής που ξεριζώθηκε τόσο βίαια. “Μπαίνω” στο σπίτι που έμεινε πίσω, με την πόρτα ανοιχτή και το τραπεζομάντηλο στρωμένο. “Μυρίζω” στην αυλή το γιασεμί που σ’ ένα πρωί ξεράθηκε. “Συνομιλώ” με γείτονες που δεν γνώρισα ποτέ…», έγραψε στην ανάρτησή του.
Με τα λόγια του, περιγράφει ένα τοπίο οικείο και ξένο ταυτόχρονα. Ένα σπίτι που έμεινε πίσω, μνήμες που έσβησαν απότομα και ζωές που ξεριζώθηκαν χωρίς να έχουν πού να πάνε.
Η Κερύνεια μέσα από τις ιστορίες των δικών του
«Μεγάλωσα ξεφυλλίζοντας αυτό το άλμπουμ κι ακούγοντας από τη γιαγιά, τον παππού, τους γονείς, για την Κερύνειά μας και για εκείνο το πρωινό του Ιούλη, που όλα άλλαξαν. Ψυχές που χάθηκαν μα ποτέ δεν ξεχάστηκαν. Ρίζες που ξεριζώθηκαν, μα κράτησαν μέσα τους κόκκους χώμα. Χώμα που άνθισε μέσα από τις αφηγήσεις, τις φωτογραφίες, τα τραγούδια, τις προσευχές, την ελπίδα», σημειώνει με συγκίνηση.
Ο Μιχάλης Χατζηγιάννης φαίνεται να κουβαλά με υπερηφάνεια την καταγωγή του και να τη συνδέει άρρηκτα με τη μουσική του και την καλλιτεχνική του ταυτότητα. Οι ιστορίες αυτές δεν είναι απλώς αφηγήσεις. Είναι ζωντανές αναμνήσεις που τον συντροφεύουν.
Το χθες συναντά το σήμερα
«Κάθε φορά που έρχομαι στην Κύπρο, πιάνω στα χέρια μου αυτό το άλμπουμ γιατί μέσα στις σελίδες του, το πριν συναντά το μετά. Το χθες ενώνεται με το σήμερα και μαζί ατενίζουν το αύριο που όλοι προσμένουμε», προσθέτει, δείχνοντας τη διαχρονικότητα των πληγών αλλά και την πίστη στο μέλλον.
Η αναφορά του φανερώνει την επιθυμία για επανένωση, για γαλήνη, και για διατήρηση της μνήμης μέσα από τη νέα γενιά, αλλά και μέσα από την τέχνη του.
Τα συναισθήματα που γίνονται τραγούδι
Σε παλαιότερη συνέντευξή του στην εκπομπή «Καλύτερα δε γίνεται», ο τραγουδιστής είχε μιλήσει για τον τρόπο που τα συναισθήματα επηρεάζουν τη δημιουργική του διαδικασία:
«Όταν αποχωρίζεσαι έναν άνθρωπο από την ζωή σου, με τον οποίο έχεις περάσει πολλά και έχεις δεθεί, ο τρόπος για να εκφραστείς είναι να αναβλύζουν από μέσα σου ένα σωρό συναισθήματα. Εκείνη τη στιγμή πολύ εύκολα, τουλάχιστον στην περίπτωση μου, μπορώ να γράψω γιατί είναι τόσα πολλά τα συναισθήματα».