Ο επί σειρά ετών υπουργός του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Πέτσος προοριζόταν να γίνει το 12ο θύμα της εξτρεμιστικής οργάνωσης.
Τέλη δεκαετίας του ’80, τέσσερις μήνες πριν από τη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη.
Η 17 Νοέμβρη έχει κλιμακώσει τη βίαιη δράση της, χτυπάει όποτε και όποιον θέλει, ως ένας αυτόκλητος τιμωρός, υπεράνω νόμου Θεού και ανθρώπων.
Αποδίδοντας τη δική της στυγνή «δικαιοσύνη», έχει εξαπολύσει πέντε επιθέσεις μόνο τον τελευταίο χρόνο, οι οποίες θα φτάσουν τις 36 έως το τέλος του 1993! Σε αυτό τον ένα χρόνο προστίθενται άλλοι τρεις άνθρωποι στον κατάλογο των θυμάτων και ο αριθμός τους αυξάνεται στα 11.
Ο επί σειρά ετών υπουργός του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Πέτσος προοριζόταν να γίνει ο 12ος.
Ο δικηγόρος στο επάγγελμα Πέτσος ήταν ο πρώτος εν ενεργεία πολιτικός που τέθηκε στο στόχαστρο της τρομοκρατικής οργάνωσης. Από την πρώτη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, το 1981 και για την επόμενη οχταετία, είχε θητεύσει σε διάφορα κυβερνητικά πόστα. Ήταν υφυπουργός Εθνικής Άμυνας στα τέλη του ’81 και τις αρχές του ’82 (αποπέμφθηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου, που κατείχε τότε και τη θέση του υπουργού Εθνικής Άμυνας), τον Φεβρουάριο του ‘87 ορκίστηκε υφυπουργός Βιομηχανίας Ενέργειας και Τεχνολογίας, ενώ τον Οκτώβριο του ίδιου έτους Υπουργός αναπληρωτής Οικονομικών. Τον Ιούνιο του ‘88 ανέλαβε Υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών και το Νοέμβρη του ίδιου έτους Υπουργός Δημόσιας Τάξης.
Τον Μάρτη του ’89 ο Πέτσος τέθηκε εκτός κυβέρνησης, λόγω των φημών που τον ενέπλεκαν στο σκάνδαλο Κοσκωτά. Δύο μήνες αργότερα η φερόμενη αυτή εμπλοκή ήταν σχεδιασμένο να αποβεί μοιραία. Το πλάνο για τη δολοφονία του ήταν πανομοιότυπο με αυτό που είχε κοστίσει τη ζωή του Αμερικανού πλοιάρχου Γουίλιαμ Νορντίν, 11 μήνες νωρίτερα.
Πυροδότηση εκρηκτικών σε παγιδευμένο αυτοκίνητο, τη στιγμή που θα περνούσε δίπλα του το ΙΧ του υποψήφιου θύματος. Η επιχείρηση έλαβε χώρα στις 9:30 το πρωί της 8ης Μαΐου του ’89, κατά τη μετάβαση του Πέτσου από το σπίτι του στη Φιλοθέη στο γραφείο του στο κέντρο της Αθήνας.
Η τύχη χαμογέλασε διάπλατα στον πρώην υπουργό, κάποια Μοίρα τον προστάτευε εκείνο το πρωί. Η ζωή του διεσώθη για ένα μόλις δευτερόλεπτο. Ενώ το αυτοκίνητό του διερχόταν από δρόμο της Φιλοθέης, εξερράγη, βάσει του σχεδίου, παρακείμενο σταθμευμένο, παγιδευμένο με εκρηκτικά.
Το αυτοκίνητο του Πέτσου υπέστη σοβαρότατες ζημιές, αλλά ο ίδιος και οι σωματοφύλακές του γλίτωσαν με ελαφρά τραύματα. Από τα ευρήματα στον χώρο της έκρηξης, η αστυνομία συμπέρανε ότι η επίθεση απέτυχε επειδή οι εκτελεστές της 17 Νοέμβρη δεν εκτίμησαν σωστά την ταχύτητα του αυτοκινήτου του Πέτσου, και πυροδότησαν τα εκρηκτικά ένα δευτερόλεπτο προτού αυτό φτάσει δίπλα στο παγιδευμένο αυτοκίνητο.
Σε προκήρυξη που εξέδωσε η οργάνωση λίγες ημέρες αργότερα, αιτιολογούσε μεταξύ άλλων την επίθεση στον Γιώργο Πέτσο, τον οποίο περιέγραφε ως «απατεώνα και κλέφτη του ελληνικού λαού».
Ανέφερε χαρακτηριστικά τα εξής: «Ο κύριος αυτός, όντας υπουργός έπαιρνε δεκάδες εκατομμύρια απ’ τον Κοσκωτά μέσα σε βαλίτσες, όπως έχουν δηλώσει αρκετοί μάρτυρες, και έδωσε προσωπικά εντολή σε διοικητή ΔΕΚΟ να καταθέσουν τα χρήματα τους στην Τράπεζα Κρήτης.
Είναι λοιπόν ένας απ’ τους κύριους υπεύθυνους της ληστείας απ’ το λαό των 35 δισεκατομμυρίων δραχμών.
Σήμερα, όπως ακριβώς και ο Κουτσόγιωργας, λοιδωρεί και χλευάζει τον ελληνικό λαό, κρυπτόμενος πίσω απ’ τη βουλευτική ασυλία, αφού ούτε η Δικαιοσύνη ούτε η Βουλή δεν μπορούν και δεν θέλουν να τον αγγίξουν.
Λέγαμε ότι ο Κοσκωτάς δεν έκανε τίποτε διαφορετικό απ’ το να επαναλάβει, με περισσότερο ζήλο και ορμή ίσως, την πρακτική του Ανδρεάδη, του Κατσάμπα, του Σκαλιστήρη, του Αγγελόπουλου, του Κιοσέογλου κλπ. Και οι Παπανδρέου, Κουτσόγιωργας, Πέτσος, Ρουμελιώτης και λοιποί την πρακτική των Ράλλη, Μητσοτάκη, Έβερτ, Παλαιοκρασσά και σία, γνωρίζοντας όλοι τους, ότι όπως και οι προηγούμενοι θα μείνουν ατιμώρητοι και ότι δεν ρισκάρουν τίποτε».
Στο υστερόγραφο της συγκεκριμένης προκήρυξης, η 17 Νοέμβρη σχεδόν απολογείται για την αποτυχία της επιχείρησης, αναφέροντας: «Δυστυχώς, ο απατεώνας και κλέφτης του ελληνικού λαού Γ. Πέτσος είχε τύχη βουνό. Όπως λέει κι ο λαός μας: «κακό σκυλί ψόφο δεν έχει».
Πέρα από την εμπλοκή του στο σκάνδαλο Κοσκωτά, η εξτρεμιστική οργάνωση τον είχε στοχοποιήσει δημόσια και για φαινόμενα διαφθοράς σε προμήθειες όπλων, όταν ήταν υφυπουργός Αμυνας.
Τον Ιούνιο του ’89 ο Πέτσος αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ, με βολές κατά της ηγεσίας του.
Στις 27 Σεπτεμβρίου 1989 ο Πέτσος παραπέμφθηκε στο Ειδικό Δικαστήριο, συγκατηγορούμενος των Ανδρέα Παπανδρέου, Μένιου Κουτσόγιωργα, Παναγιώτη Ρουμελιώτη και Δημήτρη Τσοβόλα, στην αποκαλούμενη «δίκη του αιώνα».
Οι κατηγορίες που του αποδόθηκαν αφορούσαν παράβαση του νόμου περί ευθύνης υπουργών, για το αδίκημα της παθητικής δωροδοκίας σε βαθμό κακουργήματος και της ηθικής αυτουργίας σε απιστία κατ’ εξακολούθηση μόνο για τις καταθέσεις των ΕΛΤΑ στην Τράπεζα Κρήτης.
Δεξιά ο Μένιος Κουτσόγιωργας και αριστερά ο Γιώργος Πέτσος, στο ειδικό Δικαστήριο
Στις 30 Οκτωβρίου 1990 διατάχθηκε η προφυλάκισή του, αλλά έμεινε στη φυλακή μόνο για 25 μέρες, καθώς στις 25 Νοεμβρίου έγινε δεκτή η αίτηση αποφυλάκισής του, επειδή κρίθηκε ότι δεν είναι ύποπτος φυγής.
Τον Ιανουάριο του ‘92 το Ειδικό Δικαστήριο τον αθώωσε για τα αδικήματα της παθητικής δωροδοκίας και της ηθικής αυτουργίας σε απιστία, αλλά τον έκρινε ένοχο, με ψήφους 7-6, για το αδίκημα της παραβάσεως του νόμου περί ευθύνης υπουργών (για την επέκταση των εγκαταστάσεων και τις πολεοδομικές παραβάσεις του Κοσκωτά στην Παλλήνη) και τον καταδίκασε σε φυλάκιση 10 μηνών με τριετή αναστολή και στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων για δύο χρόνια.
Ο Πέτσος επέστρεψε στο πολιτικό προσκήνιο τον Οκτώβρη του ’98, οπότε και εκλέχθηκε νομάρχης Πέλλας, ως επικεφαλής ανεξάρτητου συνδυασμού. Υπήρξε ο μοναδικός νομάρχης σε ολόκληρη την Ελλάδα που εκλέχθηκε σε εκείνες τις εκλογές χωρίς να υποστηριχθεί από κανένα κόμμα.
Τον Ιανουάριο του 2004 προσχώρησε στη Νέα Δημοκρατία, με την οποία ήταν υποψήφιος βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης το 2004 και υποψήφιος βουλευτής Πέλλας το 2007, χωρίς επιτυχία.
Ο Γιώργος Πέτσος απεβίωσε στις 10 Δεκεμβρίου του 2014, από καρκίνο του προστάτη, σε ηλικία 67 ετών.
Η 17 Νοέμβρη είχε εξαρθρωθεί 12 χρόνια πριν, με εφαλτήριο τη σύλληψη του βαριά τραυματισμένου Σάββα Ξηρού τον Ιούνιο του 2002.
Πηγές: menshouse.gr