Ο άγνωστος γιος της Ρίτας Σακελλαρίου μιλά για πρώτη φορά
Άσχημα παιχνίδια της μοίρας πίσω από τα φώτα της πίστας, μια μάνα που πίσω από την επωνυμία και τη λάμψη αναζητούσε τη θαλπωρή και ένα παιδί που μεγάλωσε κουβαλώντας αναμνήσεις, τις οποίες κρύβει για χρόνια μέσα του σαν πολύτιμο θησαυρό!
Πρώτη φορά ο «άγνωστος» γιος της αείμνηστης Ρίτας Σακελλαρίου, Αλέξης Σιδηρόπουλος, σπάει τη σιωπή του και μιλάει στην «Espresso» για τη γυναίκα που τον έφερε στον κόσμο και που λατρεύτηκε από εκατομμύρια Ελληνες:
Από τον καψούρη που έλιωνε ακούγοντας τα «διαμάντια» της μέχρι τον Ανδρέα Παπανδρέου, που για χάρη της ντίβας της αθηναϊκής νύχτας σηκωνόταν και με αργά βήματα χόρευε στην πίστα το μέγα άσμα «Αυτός ο άνθρωπος, αυτός», καταφέρνοντας αυτό που δεν μπόρεσε καμιά άλλη τραγουδίστρια!
Το νήμα της ιστορίας του Αλέξη Σιδηρόπουλου, του οποίου η ζωή περιστρέφεται γύρω από την ντίβα του ελληνικού τραγουδιού (η τραγουδίστρια έφυγε από τη ζωή τον Αύγουστο του 1999, έχοντας κάνει δύο γάμους και αποκτώντας συνολικά πέντε παιδιά), αρχίζει το 1970.
Είναι η χρονιά που η Ρίτα Σακελλαρίου παντρεύτηκε τον δεύτερο σύζυγό της, τον διάσημο παλαιστή της εποχής Στέφανο Σιδηρόπουλο.
Το νήμα της ιστορίας του Αλέξη Σιδηρόπουλου, του οποίου η ζωή περιστρέφεται γύρω από την ντίβα του ελληνικού τραγουδιού (η τραγουδίστρια έφυγε από τη ζωή τον Αύγουστο του 1999, έχοντας κάνει δύο γάμους και αποκτώντας συνολικά πέντε παιδιά), αρχίζει το 1970. Είναι η χρονιά που η Ρίτα Σακελλαρίου παντρεύτηκε τον δεύτερο σύζυγό της, τον διάσημο παλαιστή της εποχής Στέφανο Σιδηρόπουλο.
Ο φλογερός έρωτας
Εκείνη ήταν 35 και εκείνος μόλις 22. Ο έρωτάς τους φλογερός. Οι δυο τους, μαζί στη ζωή και στον μαγικό κόσμο της νυχτερινής Αθήνας, ανοίγουν και το θρυλικό κέντρο Κουίν Αν, όπου γίνεται χαλασμός. Ο χωρισμός για τη Σακελλαρίου και τον Σιδηρόπουλο έρχεται έπειτα από εφτά χρόνια γάμου, έχοντας αποκτήσει τρία παιδιά. Ένα από αυτά είναι ο Αλέξης Σιδηρόπουλος.
Ο γιος της αείμνηστης Ρίτας και του «γίγαντα» της πάλης δεν έχει απασχολήσει ποτέ τα φώτα της δημοσιότητας προβάλλοντας το όνομα της μητέρας του, αν και σε μικρή ηλικία είχε μεγάλη αγάπη για τη μουσική. Μια αγάπη που πλέον παίρνει σάρκα και οστά, καθώς, έπειτα από ώριμη σκέψη και αξιοποιώντας το ταλέντο του, αποφάσισε να ασχοληθεί επαγγελματικά με το τραγούδι, συνεχίζοντας μια βαριά κληρονομιά, ολοκληρώνοντας μάλιστα και την πρώτη του δισκογραφική δουλειά.
«Δεν είχα ποτέ λόγο να μιλήσω για τη μητέρα μου έτσι απλά για να μιλήσω, για να κερδίσω δημοσιότητα. Ήρθε όμως το πλήρωμα του χρόνου να μιλήσω για τη δική μου Ρίτα, τη μητέρα μου, τη γυναίκα που λάτρεψε η Ελλάδα και με έφερε στον κόσμο» λέει στην «Espresso» ο Αλέξης Σιδηρόπουλος και συνεχίζει:
«Για εμένα είναι αυτονόητο ότι δεν χρειάζεται να φωνάζω δεξιά και αριστερά ποιος είμαι, χωρίς να έχω κάτι να πω. Πολλοί λίγοι ξέρουν ποια είναι η μητέρα μου. Υπάρχουν άνθρωποι που με γνωρίσανε και έπειτα από πέντε έξι μήνες μάθανε ποιος είμαι από κουβέντα τυχαία» εξηγεί ο ίδιος με ταπεινότητα. Η ζωή έπαιξε άσχημο παιχνίδι στον Αλέξη Σιδηρόπουλο, καθώς σε ηλικία μόλις 14 ετών έφυγε από τη ζωή ο πατέρας του, που τον μεγάλωνε, και, ενώ είχε μεγάλη αγάπη για τη μουσική από την ηλικία των οχτώ ετών, αναγκάστηκε να κάνει άλλα επαγγέλματα για να βιοποριστεί, αφήνοντας στην άκρη το παιδικό του όνειρο, που ήταν το τραγούδι.
«Το τραγούδι για εμένα είναι όπως το οξυγόνο, από μικρός άρχισα να τραγουδάω και σε ηλικία 8-9 ετών ξεκίνησα μαθήματα πιάνου. Στα 14 μου όμως έχασα τον πατέρα μου. Η απώλεια για εμένα ήταν μεγάλη, η ζωή μου άλλαξε. Άλλα σχεδίαζε το μυαλό και άλλα η ζωή. Τώρα νιώθω ότι είμαι έτοιμος να κάνω αυτό που αγαπώ τόσο πολύ και να προσπαθήσω γι’ αυτό» δηλώνει με ένα χαμόγελο αισιοδοξίας στα χείλη του, βγάζοντας και είδηση, μια και, όπως αποκαλύπτει, τις επόμενες ημέρες θα κυκλοφορήσει την πρώτη του δισκογραφική δουλειά με τη Real Music – το τραγούδι του μάλιστα «Έρωτας είναι» έχει μουσική και στίχους του ίδιου!
Το διαζύγιο
Όταν έρχεται η ώρα να μας μιλήσει για τη μητέρα του, κάνει μια μικρή παύση. Γυρνά τον χρόνο πίσω και αρχίζει να μας περιγράφει τις σχέσεις που είχε με τη μητέρα του ως παιδί χωρισμένων γονιών.
Η λαϊκή τραγουδίστρια έμενε μόνιμα στην Αθήνα και ο ίδιος με τον πατέρα του και τα αδέλφια του στη Θεσσαλονίκη.
«Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν μικρός. Εμένα με τον πατέρα μου, τον αδερφό μου τον Μανώλη και τη γιαγιά μου την Ελπίδα. Η μητέρα μου λόγω της δουλειάς της ήταν στην Αθήνα και έκανε περιοδείες σε όλη την Ελλάδα. Όταν ερχόταν στη Θεσσαλονίκη μιλούσαμε όπως μια μάνα στο παιδί της, με ρωτούσε εάν μου αρέσουν τα τραγούδια της και πήγαινα και την άκουγα στα μαγαζιά όπου εμφανιζόταν στη Θεσσαλονίκη. Λίγο πριν φύγει από τη ζωή με πήρανε τηλέφωνο από το νοσοκομείο Υγεία. Κατέβηκα στην Αθήνα να τη δω. Πριν πεθάνει μου έπιασε το χέρι, με χάιδεψε και μου είπε “Αλέξη μου, μεγάλωσες”.
Ήταν τα τελευταία της λόγια που μου είπε πριν φύγει από τη ζωή» λέει συγκινημένος ο γιος της σπουδαίας τραγουδίστριας και θυμάται κάποιες ωραίες στιγμές με τη μητέρα του:
«Μια βραδιά στη Θεσσαλονίκη είχε τελειώσει το πρόγραμμά της, βγήκε από το καμαρίνι της και ήρθε και κάθισε στο τραπέζι όπου ήμουν με την παρέα μου. Με αγκάλιασε και άρχισε να μου τραγουδάει το “Υπάρχω”, ήξερε ότι μου αρέσει. Στο ρεφρέν άρχισα να τραγουδάω μαζί της, εκείνη σταμάτησε, με κοίταξε και με φίλησε συγκινημένη» λέει συγκινημένος και εκείνος στην «Espresso».
Ο ίδιος, ο οποίος είναι το μοναδικό από τα πέντε παιδιά της Ρίτας Σακελλαρίου που ασχολείται με το τραγούδι, έχει μερίδιο από τα πνευματικά δικαιώματα του καλλιτεχνικού της έργου.
«Η μητέρα μου υπήρξε μία από τις μεγαλύτερες τραγουδίστριες της Ελλάδας, χαράσσοντας την ιστορία της. Αισθάνομαι ότι κάτι αρχίζω καλλιτεχνικά, όμως είναι μεγάλο το βάρος να πω ότι συνεχίζω το έργο της, το οποίο είναι μοναδικό. Ξεκινάω από το μηδέν και θέλω να χαράξω τη δική μου πορεία.
Εχω πολλά δικά μου τραγούδια που έχω γράψει στο συρτάρι και, με τη βοήθεια του Θεού, ελπίζω να κυκλοφορήσουν. Όταν έρθει η ώρα, θα ήθελα να πω και κάποια τραγούδια της μητέρας μου, διότι παραμένουν ανεξίτηλα στον χρόνο, όσο καιρός και αν έχει περάσει» εξομολογείται στην «Espresso» για τη μητέρα του, που αγαπήθηκε από τον κόσμο όσο λίγες λαϊκές τραγουδίστριες εδώ και δεκαετίες!
Από τον Βαγγέλη Καράλη