Η ιστορία αυτή αποτυπώνει την απογοήτευση μιας μητέρας που νιώθει ότι η νύφη της την απομακρύνει από τον γιο της, με αφορμή το φαγητό που του πηγαίνει. Παρακάτω μοιράζεται τα συναισθήματά της και την αλλαγή που βίωσε στη συμπεριφορά της νύφης μετά τον γάμο.
Άλλαξε μετά τον γάμο και δεν με θέλει στο σπίτι τους
Η νύφη μου δεν επιτρέπει να πηγαίνω φαγητό στον γιο μου, παρόλο που το ετοιμάζω με αγάπη. Δεν το θεωρώ απλή διαφωνία – νιώθω πως είναι απλώς μια πρόφαση για να μη με βλέπει. Πριν παντρευτούν, η συμπεριφορά της ήταν πολύ φιλική. Ήταν γελαστή, γλυκιά και με έκανε να πιστεύω ότι θα έχουμε καλή σχέση. Φανταζόμουν ότι θα μπορούσα να τη συμβουλεύω όπως μια κόρη. Όμως, μετά τον γάμο, έγινε άλλος άνθρωπος.
Τώρα δεν θέλει ούτε να τους επισκέπτομαι, ούτε να τους πηγαίνω τίποτα. Η ψυχρή στάση της λέει πολλά. Όταν τους πηγαίνω φαγητό, συχνά σκέφτομαι ότι απλώς περιμένει να φύγω για να το πετάξει! Έχω προσπαθήσει να είμαι διακριτική, να δείξω κατανόηση, αλλά η αρνητική της αύρα είναι τόσο έντονη που δεν αντέχεται. Πραγματικά δεν μπορώ να εξηγήσω αυτή τη συμπεριφορά.
Δεν ζήτησα ποτέ αντάλλαγμα – μόνο να δείξει λίγη ευγνωμοσύνη
Ποτέ δεν ανακατεύτηκα στη ζωή τους ή στα προβλήματα του σπιτιού τους. Το μόνο που έκανα ήταν να πηγαίνω φαγητό, από την καλή μου την καρδιά. Δεν τους ζήτησα ποτέ τίποτα. Της τηλεφωνώ πριν πάω, πάντα με σεβασμό, ώστε να μην ενοχλήσω. Παρ’ όλα αυτά, η στάση της απέναντί μου είναι εχθρική.
Λέει πως το φαγητό μου δεν είναι υγιεινό και χρησιμοποιεί αυτό σαν δικαιολογία για να με κρατήσει μακριά. Μα είναι δυνατόν; Αν ήθελε πραγματικά να έχει σχέση μαζί μου, θα εκτιμούσε την προσπάθειά μου. Θα προσπαθούσε να βρει μια ισορροπία, όχι να με αποκόψει.
Ένιωθα ότι θα γινόμασταν φίλες, αλλά έκανε πίσω
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί υπάρχει τόση απόσταση ανάμεσά μας. Νόμιζα πως, με τον καιρό, θα ερχόμασταν πιο κοντά. Πίστευα ότι θα μπορούσαμε να έχουμε μια σχέση σεβασμού και αγάπης. Αντιθέτως, τώρα νιώθω σαν βάρος.
“Πιστεύω πως περιμένει απλώς να φύγω για να πετάξει το ταπεράκι στα σκουπίδια”, λέω μέσα μου κάθε φορά που γυρίζω στο σπίτι.
Αξίζω λίγο σεβασμό σαν μητέρα του άντρα της
Δεν ζητάω τίποτα παράλογο. Σαν μεγαλύτερη και μητέρα του άντρα της, περιμένω έστω έναν ελάχιστο σεβασμό. Αντί γι’ αυτό, βλέπω μια προσπάθεια να με απομακρύνει τελείως. Σαν να μην θέλει ο γιος μου να έχει καμία επαφή με την οικογένειά του. Δεν καταλαβαίνω αν είναι ζήτημα ανασφάλειας ή απλώς κακίας. Πάντως, η συμπεριφορά της δεν τιμά κανέναν.
Πώς γίνεται να παντρεύεται τον γιο μου και μετά να κάνει τα πάντα για να τον απομακρύνει από εμένα; Δεν μπορώ να μην σκεφτώ ότι ίσως έκανε λάθος επιλογή. Ο γιος μου αξίζει μια γυναίκα που να τιμά και τη μάνα του.
“Πιστεύω τώρα πια πως λάθος γυναίκα πήρε το παιδί μου!”
Κατίνα