Η Νανά Καραγιάννη ήταν αγωνίστρια και είχε πολεμήσει την ασθένεια για πολλά χρόνια…
Ωστόσο η νευρική ανορεξία την νίκησε και βρέθηκε το μεσημέρι της Τρίτης, 27 Ιουνίου, νεκρή σε διαμέρισμα της οδού Θήρας στην Κυψέλη.
Διαβάστε τι είχε πει η ίδια για τη μάχη της με τη νευρική ανορεξία, σε πρόσφατη συνέντευξή της.
«Χάρηκα και ανακουφίστηκα πάρα πολύ, που ο γιατρός μου έβαλε τα πράγματα στην θέση τους. Από όλα αυτά που ακούστηκαν και γράφτηκαν τίποτα δεν παρεξηγώ και όλα τα καταλαβαίνω…
Δεν περίμενα σε καμία περίπτωση ότι θα γίνει τόσο μεγάλο θέμα. Ωστόσο, με συγκινεί το ενδιαφέρον του κόσμου, τα δωράκια τους, το γεγονός ότι με αγκαλιάζουν στο δρόμο και το ότι μου δίνουν αγάπη, την οποία είχα μεγάλη ανάγκη. Αυτό ας κράταγε για πάντα…
Το αν έχω καταλάβει το πρόβλημα, το αν θα υπάρξει περισσότερη πρόοδος από αυτή που ήδη έχουμε, αν θα υπάρξει θεραπεία, εύκολα διασταυρώνονται και είναι κάτι που φαίνεται. Θα αφήσω το χρόνο να μιλήσει…
Οι σχέσεις με τους γονείς μου είναι ένα κομμάτι που με στεναχωρεί και προσπαθώ να το βάλω στην άκρη, προκειμένου να είμαι ήρεμη και προσηλωμένη στην θεραπεία. Είναι όμως κάτι που με πονά.
Είναι πληγή ανοιχτή και δεν ξέρω τι θα έκανα αν δεν είχα τους γονείς του συζύγου μου. Όλοι χρειαζόμαστε μια φροντίδα μητρική, μία φροντίδα πατρική…
Εγώ για τη ζωή μου, ειλικρινά, φοβήθηκα όταν, πλέον, είχα μπει στο Ιατρικό και μου έκαναν τις εξετάσεις. Τότε κατάλαβα πόσο άσχημη εξέλιξη θα μπορούσαμε να είχαμε! Έξω δεν το είχα καταλάβει…
Μέσα στο Ιατρικό μου έδωσαν να το καταλάβω. Τρόμαξα, ταρακουνήθηκα, συνήλθα… Να είμαστε ειλικρινείς. Ποτέ δεν κρύφτηκα και ας μου στοίχιζε…»
του Μάνου Πιτσιδιανάκη