Την άγνωστη ιστορία για την αγαπημένη του αδελφή αποκάλυψε ο Λεωνίδας Κακούρης.
Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Secret της εφημερίδας «Παραπολιτικά» ο δημοφιλής ηθοποίος που πρωταγωνιστεί στις «Άγριες Μέλισσες» μίλησε για τα παιδικά του χρόνια και την ψυχανάλυση που έκανε για να διαχειριστεί «την εσωτερική του φυλακή».
“Πολλά δύσκολα πράγματα έχω να διηγηθώ για τα παιδικά μου χρόνια” σημείωσε ο ηθοποιός, που αυτό το διάστημα πρωταγωνιστεί στην παράσταση “Κάτω Παρθενώνας”, στην δημοσιογράφο. “Είχα να διαχειριστώ ως παιδί μεταναστών την αλλαγή των σπιτιών κάθε χρόνο, την αλλαγή του σχολείου. Με το που γινόμουν μέλος της παρέας, την επόμενη χρονιά άλλαζα σχολείο. Τα πρώτα χρόνια ήταν αρκετά δύσκολα. Μετά ήρθε ο χαμός της αδελφής μου, σε ηλικία 13 ετών” συμπλήρωσε.
Τι συνέβη ακριβώς;
Η αδελφή μου, η Κωνσταντίνα, όταν ήταν κοριτσάκι είχε πάρει ένα ρόδι να το πάει απέναντι στη γειτόνισσα, στο χωριό.
Πέρασε αυτοκίνητο, τη χτύπησε, νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο του Αγρινίου. Κάτι δεν έγινε σωστά. Μετά από κάποια χρόνια εμφάνισε κρίση επιληψίας, μπήκε στο «Αγία Σοφία» και δεν βγήκε.
Με την αδελφή μου είχαμε ενωθεί δύο χρόνια. Ήμασταν χώρια. Οι γονείς στη Γερμανία, εγώ σε μια θεία. Στη συνέχεια χώρισαν οι γονείς μου και όταν ήμουν 18 χρόνων σκοτώθηκε ο πατέρας μου. Πήγα να του πω ότι μπήκα στο πανεπιστήμιο και μου είπαν ότι πέθανε. Και μετά είχα, 4-5 χρόνια, έναν αγώνα για να μπορέσω να ξεχρεώσω το ταξί του πατέρα μου, γιατί ήταν μισό-μισό και ουσιαστικά κληρονόμησα, εκτός από το πένθος, και ένα χρέος.
Επειδή έχετε περάσει πολύ δύσκολα, θέλω να στείλετε ένα μήνυμα στους ανθρώπους που τώρα είναι στα δύσκολα τους.
Πιστεύω ότι δεν υπάρχει κανένας άνθρωπος που να μην έχει βρεθεί στην κάτω καμπύλη, αλλά όταν βρισκόμαστε εκεί θα πρέπει να αναζητάμε βοήθεια από τους διπλανούς, να ταρακουνάμε τον εαυτό μας. Να κοιτάμε τους γύρω μας, τους φίλους μας. Ξέρουμε ποιοι είναι οι άνθρωποι που νοιάζονται για μας.
Πήγατε ποτέ σε ψυχίατρο; Χρειάστηκε να πάρετε αγωγή;
Βεβαίως. Έκανα για αρκετό καιρό ψυχανάλυση. Και φάρμακα πήρα για ένα διάστημα. Ήθελα να διαχειριστώ την εσωτερική μου φυλακή, στην οποία βρισκόμουν για 9 μήνες και δεν μπορούσα να βγω. Η εσωτερική μας φυλακή είναι αυτό το τέρας που έρχεται, σου πατάει το στήθος και δεν ξέρεις τι να κάνεις.