Μπέττυ Βακαλίδου: Τι αποκάλυψε στη Νάντια Κοντογεώργη και στο «φλΕΡΤ»
Καλεσμένη στην εκπομπή «φλΕΡΤ» ήταν σήμερα η Μπέττυ Βακαλίδου και μίλησε στη Νάντια Κοντογεώργη για τη ζωή της, την καλλιτεχνική της πορεία, αλλά και την περίοδο που εργάστηκε ως τρανς στη Συγγρού.
Η Μπέττυ Βακαλίδου έχει περάσει τη μισή ζωή της ως άνδρας και την άλλη μισή ως γυναίκα.
Το 1979 κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Μπέττυ» όπου μιλούσε για την απόφασή της να γίνει ένα από τα πιο γνωστά διεμφυλικά άτομα στην Ελλάδα και πρωτοστάτησε για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων και τη δημιουργία του κινήματος ΛΟΑΤΚΙ.
Πρόσφατα πρωταγωνίστησε στο τραγούδι της Άννας Βίσση για τον Ζακ Κωστόπουλο, έχει συμμετάσχει στην ταινία «Στρέλλα», ενώ ετοιμάζεται για μια συνεργασία έκπληξη στο θέατρο με τον Βασίλη Μπισμπίκη στα «Κόκκινα Φανάρια», όπου θα ενσαρκώσει τη «Μαντάμ Παρί».
«Δεν είχα ονειρευτεί ότι θα γίνω ηθοποιός. Με είχαν επιλέξει για έναν βωβό ρόλο στο χωριό, αλλά από τη στιγμή που ήρθα στην Αθήνα έβλεπα θέατρο. Την περίοδο που δούλευα ως τρανς στη Συγγρού, πρώτα πήγαινα θέατρο ή κινηματογράφο και μετά πήγαινα για δουλειά. Έτσι δεν έβλεπα τον κόσμο και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα που υπήρχε. Το μυαλό και η ψυχή μου ήταν στο θεατρικό ή στην ταινία που είχα δει. Δούλευα μηχανικά. Μου δημιουργούσε έναν φαντασιακό κόσμο και με βοηθούσε να ανταπεξέλθω στη σκληρή περιρρέουσα ατμόσφαιρα», είπε αρχικά η Μπέττυ Βακαλίδου.
«Εγώ τότε έβαλα έναν σπόρο και νιώθω ευτυχής που αυτός ο σπόρος έπιασε και μεγάλωσε. Αντιλαμβάνομαι ότι τα πράγματα πάνε καλύτερα, αλλά με αργό ρυθμό, όπως όλα στη χώρα μας. Είμαι αισιόδοξη, αλλά χρειάζεται δύναμη και ενσυναίσθηση από τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα. Να μην καλύπτονται πίσω από δικαιολογίες. Κατάφερα να μην με καταπιεί ο υπόκοσμος. Το περιθώριο στένευε, αλλά με βοήθησε η Τέχνη και ένα αίσθημα επιβίωσης», είπε στη συνέχεια.
Για το πώς ένιωθε με τον εαυτό της αποκάλυψε
«Τον εαυτό μου δεν τον μίσησα ποτέ. Άλλους μίσησα. Την οικογένειά μου. Είχα μεγάλη αυτοεκτίμηση. Όταν το 1977 έγινε η εκδήλωση στο θέατρο «Λουζιτάνια» με αυτό το βλακώδες νομοσχέδιο για τα αφροδίσια, ένιωσα ότι πατάω στα πόδια μου και πώς είμαι άτρωτη».
Αναφερόμενη στο τι θα ήθελε στο μέλλον είπε
«Να είμαι υγιής. Το μυαλό και η μνήμη μου να είναι εντάξει. Να υπάρξει ένας καλύτερος κόσμος και να εκλείψει ο ρατσισμός που είναι υψηλός στην Ελλάδα. Κι ας εξαφανίστηκε σχεδόν η Χρυσή Αυγή κι ας είναι στη φυλακή. Αν δεν ήμασταν στην Ευρωπαϊκή Ένωση αμφιβάλω αν θα είχαν γίνει τα βήματα για τα οποία μιλήσαμε στην αρχή».
Και συμπλήρωσε
«Δεν ασχολούμαι με τα ακτιβιστικά ιδιαίτερα γιατί η πορεία και η εξέλιξη της ζωής μου είναι ένας διαρκής ακτιβισμός. Κατάφερα να μην είμαι παράδειγμα προς αποφυγή και είμαι περήφανη γι’ αυτό. Δεν είναι και αυτό μια μορφή ακτιβισμού; Η ζωή που έχω επιλέξει, γιατί από το 2000 έχω σταματήσει κάθε επαφή με το επάγγελμα αυτό, θέλει κόπο για να πετύχεις να ζήσεις ευτυχισμένη και χωρίς προβλήματα».
Τέλος, εξομολογήθηκε
«Όταν κάναμε τη μετάβαση – διόρθωση φύλου, το κράτος μας χορηγούσε γυναικεία ταυτότητα, άλλαζε και η ληξιαρχική πράξη γέννησης. Όταν το κάνεις αυτό πας στον τομέα της γυναίκας και απομακρύνεσαι από τα τρανς θέματα. Γίνεσαι γυναίκα, μπορείς να το ζήσεις».