«Kανενός γονιού δεν είναι προτεραιότητα να μπει το παιδί του σε μοναστήρι. Ομως, με όλη αυτή τη φασαρία, δεν την αφήνουν να σκεφτεί και να πάρει τη σωστή απόφαση. Της εύχομαι καλό αγώνα να έχει».
Λόγια με τρεμάμενη φωνή που όμως βγαίνουν με δυσκολία από το στόμα της μοναχής Πορφυρίας που άνοιξε με δισταγμό μαύρη πόρτα του κελιού της πριν από χρόνια για να περάσω μέσα…
Το ρεπορτάζ είναι αποκάλυψη και πριν από 12 χρόνια τα βήματα με έφεραν στην μονή της Ευβοιας για να ανακαλύψω την αλήθεια .
Η είδηση ότι η μοναχοκόρη του ηθοποιού Πέτρου Φυσσούν, εγκατέλειψε την λαμπερή σκηνή του θεάτρου για να γίνει η «δούλη του Κυρίου» πυρπολεί τα media.
Η Αννια Φυσσούν, που -πλέον-μετά τη χειροτονία της ονομάζεται μοναχή Πορφυρία, πέρασε περίπου πριν από μία πενταετία από τον κυκεώνα ενώ αυτό διάστημα ζεί γαλήνια παρά το διπλό χτύπημα της μοίρας με την απώλεια της μητέρας της το καλοκαίρι του 2015 και αυτό του πατέρα της.
Τώρα πια κατανοεί απόλυτα την ενέργεια των γονιών της να την εμποδίσουν να ακολουθήσει τον δρόμο του μοναχισμού αλλά και τις αντιδράσεις του περιγύρου της.
Από τη λάμψη και τα φώτα της σκηνής και την πολύβουη μεγαλούπολη βρέθηκε στην απόλυτη γαλήνη του μοναχικού βίου.
Πέταξε τα φανταχτερά ρούχα και το μέικ απ και κάλυψε το λεπτεπίλεπτο κορμί τους με μαύρα ράσα. Απόφαση που δίχασε, συζητήθηκε και από πολλούς μοιάζει αδιανόητο να κατανοηθεί .
Αν και έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τον εγκλεισμό της, το ενδιαφέρον γύρω από το πρόσωπο της και την απόφαση της να εγκαταλείψει τα εγκόσμια παραμένει έκδηλο και αποτελεί επίκεντρο συζητήσεων, κυρίως λόγω των έντονων αναδράσεων που είχε προκαλέσει στους δικούς της ανθρώπους.
Δώδεκα χρόνια προσμετρά ήδη η Αννια Φυσσούν, κόρη του αξέχαστου ηθοποιού Πέτρου
Φυσσούν και εγγονή του μεγάλου κωμικού Κώστα Χατζηχρήστου, από τότε που απαρνήθηκε τα πάντα για το μοναχισμό.
Η υπόθεση της απασχόλησε τα ΜΜΕ για αρκετό διάστημα. Κατά καιρούς δεχόταν στο μοναστήρι «εισβολείς» που επιδίωκαν να μάθουν κάτι περισσότερο για εκείνη.
Αρκετά διαστήμα τα ίχνη της ίχνη της χάνονταν. Είχε αποχωρήσει από το μοναστήρι στη Θήβα, όπου πρωτοπήγε όταν αποφάσισε να ακολουθήσει την ασκητική ζωή, και κανείς δεν ήξερε πού βρίσκεται.
Η αναζήτηση για την Αννια Φυσσούν, ένα κορίτσι που πέρασε από οδούς εσωτερικής αναζήτησης για να βρει, με εξίσου δύσκολες διεργασίες, την κάθαρση και τελικά τα κατάφερε.
Του Μ.Κοκοράκη
Στο ησυχαστήριο της, αρχικά κάπου στα ορεινά της Εύβοιας ξεκινά το ρεπορτάζ…
«Δεν λέγεται πια Αννια Φυσσούν αλλά μοναχή Πορφυρία» μαρτυρά η φωνή στην άλλη
άκρη της γραμμής που επιβεβαιώνει την έρευνα μας για μετακίνηση της Αννιας Φυσούν από
τη Θήβα στην Εύβοια «Πάρτε την αργότερα» μας προτρέπει η μοναχή που σήκωσε το τηλέφωνο. Αποφασίζουμε να τη δούμε από κοντά.
Τρεις περίπου ώρες μακριά από την Αθήνα , στα ορεινά της Εύβοιας, σε ένα γαλήνιο σκηνικό, ιδανικό για περισυλλογή, φιλοξενείται το τελευταίο διάστημα η μοναχήΠορφυρία.Η μονή στην οποία ζει εδώ και ένα χρόνο βρίσκεται σε δύσβατη περιοχή, που το χειμώνα αποκόπτεται πλήρως από τον πολιτισμό, όταν οι καιρικές συνθήκες είναι κακές.
Χτισμένη τον 11ο αιώνα, στέκει επιβλητική και «ατενίζει» τον κάμπο και τα χωριά που απλώνονται μπροστά της. Ενα μοναστήρι που έχει να επιδείξει αξεπέραστη ομορφιά.
Πέτρα και ξύλο σε ένα ιδανικό «πάντρεμα» με το φυσικό περιβάλλον.
Περιτριγυρισμένο από δέντρα καιπανέμορορους περιποιημένους κήπους,είναι η ζωντανή απόδειξη ότι καμιά φορά φύση και άνθρωποι μπορούν να συνυπάρχουν αρμονικά. Η ησυχία που επικρατεί στο χώρο σε γαληνεύει, σου παίρνει μακριά τις κακές σκέψεις και το άγχος. Σε αποφορτίζει.
Τα ελάχιστα που διαθέτει η μονή μοιάζουν πλουσιοπάροχα, χάρη στη φιλοξενία και την αγάπη που προσφέρουν χωρίς κανένα απολύτως αντάλλαγμα οι μοναχές. Μα ηλικιωμένη καλόγρια ανοίγει τη βαριά σιδερένια πόρτα και με υποδέχεται κερνώντας με γλυκό.
Ζητώ τη μοναχή Πορφυρια, και με οδηγεί σε ένα μικρό δωμάιο με λιτά και λιγοστά έπιπλα λέγοντας μου να την περιμένω εκεί. Μετά από λίγα λεπτά, εμφανίζεται ένα νεαρό κορίτσι με μεγάλα εκφραστικά μάτια, γαλήνια μορφή και μια γλυκιά ηρεμία στο πρόσωπο της.
Συνοδεύεται από την ηγουμένη. Η ευγένεια της με καθηλώνει.Στο άκουσμα ότι είμαι δημοσιογράφος ξαφνιάζεται. Εν τούτοις, παραμένει στο χώρο σαν καλή οικοδέσποινα. «Θα ήθελα να μου μιλούσατε, με αφορμή τη δική σας εμπειρία, για την απόφαση της Ναταλίας Λιονάκη να ακολουθήσει κι εκείνη το δρόμο του Θεού» της λέω.
«Καλό αγώνα να έχει…»
«Είναι σαν να με ρωτάτε τη γνώμη μου για το αν κάνει καλά που παντρεύεται μια άλλη κοπέλα. Δεν μπορώ να το κρίνω. Η Ναταλία δεν θα πάρει από μένα παράδειγμα. Αλλος χαρακτήρας, άλλες εμπειρίες. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι γίνεται μέσα της. Είναι δικό της το θέμα. Αν η ίδια θέλει να μείνει κι αν πήρε τη σωστή απόφαση, θα το δείξει ο χρόνος. Καλό αγώνα να έχει» ευχήθηκε η μοναχή Πορφυρία στη δόκιμη μοναχή, τονίζοντας μου ότι δεν είναι σωστό να μιλά παρά μόνο για τον εαυτό της. Με το δικό της ξεχωριστό τρόπο, μου ξεκαθάρισε ότι δεν θα ήθελε να δώσει συνέντευξη, καθώς η ζωή της είναι πια μέσα στο μοναστήρι και δεν
επιθυμεί να αποκλίνει από τον προορισμό της ψυχής της.
Σε μια τελευταία μου ερώτηση για την αντίδραση της μητέρας της Ναταλίας Λιονάκη, μου εξήγησε: «Κανενός γονιού δεν είναι προτεραιότητα το παιδί του να μπει σε μοναστήρι. Με όλη αυτή τη φασαρία, όμως, που γίνεται από τα μέσα δεν την αφήνουν να συγκεντρωθεί και να πάρει τη σωστή απόφαση». Με αυτά τα λόγια η μοναχή Πορφυρία δεν θέλησε να συνεχίσει τη συζήτηση σχετικά με το θέμα,ζητώντας μου να σεβαστώ την επιθυμία της.
Με συνόδευσε ως τη μεγάλη σιδερένια πόρτα.
Τελικά, εκείνη, καθώς φαίνεται, έχει πάρει τη σωστή απόφαση, τουλάχιστον για τα δικά της δεδομένα.
makeleio.gr