Ένας άντρας αναρωτιέται αν πρέπει να δεχτεί τον πρώην της μέλλουσας συζύγου του για κουμπάρο στον γάμο τους ή να το εκλάβει ως σημάδι για να απομακρυνθεί.
Μια σχέση που ξεκίνησε με απόλυτη ειλικρίνεια
Θεωρώ τον εαυτό μου έναν προοδευτικό άνθρωπο. Πιστεύω βαθιά στις αξίες της εμπιστοσύνης και του σεβασμού, χωρίς τις οποίες μια σχέση δεν μπορεί να σταθεί. Όταν ξεκίνησα να είμαι με τη γυναίκα που σήμερα είναι η μέλλουσα σύζυγός μου, από την πρώτη στιγμή αποφασίσαμε να είμαστε ειλικρινείς. Μιλήσαμε ανοιχτά για το παρελθόν μας —δεν κρατήσαμε τίποτα μυστικό. Κάναμε εκείνη τη “δύσκολη” κουβέντα για τους πρώην μας, την οποία πολλοί αποφεύγουν.
Συμφωνήσαμε πως εκείνοι ανήκουν πια στο παρελθόν. Δεν θέλαμε φαντάσματα στο παρόν μας, δεν θα τους φέρναμε μαζί μας στη νέα σελίδα της ζωής μας.
Όταν ο πρώην της μπήκε ξανά στη συζήτηση
Σε κάποια φάση, μου είπε πως έχει κρατήσει φιλικές σχέσεις με τον πρώην της. Δεν με ενόχλησε. Το αντίθετο: ήθελα να δείξω ωριμότητα και να στηρίξω την εμπιστοσύνη μας. Δεν ήθελα να δείξω καχυποψία ή να ζηλέψω.
Όμως, μια μέρα μου είπε χαλαρά ότι θα ήθελε να τον έχουμε κουμπάρο στον γάμο μας. Εκεί πάγωσα. Μ’ έπιασε ένας ανεξήγητος κρύος ιδρώτας.
Ναι, οι εποχές αλλάζουν. Οι άνθρωποι χωρίζουν, μένουν φίλοι, οι ζήλιες θεωρούνται ξεπερασμένες. Αλλά… πού τελειώνει η προοδευτικότητα και πού αρχίζει η αμηχανία; Πώς γίνεται να βλέπεις τον άνθρωπο που κάποτε ήταν στην αγκαλιά της γυναίκας σου να στέκεται δίπλα σας, να σας ενώνει ενώπιον Θεού και ανθρώπων;
Μπορεί να υπάρξει φιλία με πρώην;
Ίσως. Δεν λέω όχι. Αλλά είναι σωστό μια τέτοια φιλία να εμπλέκεται σε τόσο προσωπικές, ιερές στιγμές; Εγώ σκέφτομαι το μέλλον. Αν γίνει κουμπάρος, θα είναι διαρκώς στη ζωή μας. Στον γάμο, στα γενέθλια, ίσως και στη βάφτιση του παιδιού μας. Είμαι έτοιμος να το διαχειριστώ όλο αυτό;
Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω.
Δεν είναι ζήλια, είναι εσωτερική αμηχανία
Δεν έχει να κάνει με ζήλια. Είναι κάτι πιο βαθύ. Είναι το ένστικτο που σε σπρώχνει να προστατεύσεις τον προσωπικό σου χώρο, τη γαλήνη σου. Δεν αμφισβητώ την εμπιστοσύνη που έχουμε χτίσει. Αλλά αναρωτιέμαι: μήπως κάποιες φορές πρέπει να ακούς την εσωτερική σου φωνή;
Μήπως, όσο καλοπροαίρετη κι αν είναι μια φιλία με πρώην, δεν ταιριάζει σε μια νέα αρχή; Δεν θέλω να φανώ κακόβουλος ή μικρόψυχος. Όμως σκέφτομαι: μήπως πρέπει να προφυλάσσεις τον εαυτό σου από τέτοιες λεπτές ισορροπίες;
Γιατί η εμπιστοσύνη είναι πολύτιμη, αλλά και η ψυχική σου ηρεμία δεν πάει πίσω. Κι ανάμεσα στα δύο πρέπει να βρεις τη χρυσή τομή.
Όριο προοδευτικότητας ή αφέλειας;
Γιατί άλλο να είσαι προοδευτικός, κι άλλο να παραβλέπεις τις ανάγκες σου. Κι αυτή τη στιγμή, δεν είμαι βέβαιος ότι μπορώ να νιώσω άνετα με αυτή την επιλογή. Το πρόβλημα δεν είναι ο πρώην. Το θέμα είναι τι σημαίνει για εμάς, για τη σχέση μας, για τη μελλοντική μας οικογένεια.
Τι μπορείς να κάνεις αν βρεθείς σε παρόμοια θέση
- Μίλα μαζί της ήρεμα, χωρίς εντάσεις ή κατηγορίες
- Ρώτησέ τη τι σημαίνει για εκείνη αυτή η επιλογή
- Αξιολόγησε αν αυτό σου προκαλεί ανησυχία ή απλώς σε ξενίζει
- Μην βιαστείς να πάρεις απόφαση – δώσε χρόνο
- Αν χρειαστεί, ζητήστε βοήθεια από έναν σύμβουλο σχέσεων
Το να ζητήσει μια γυναίκα τον πρώην της για κουμπάρο, σίγουρα δεν είναι καθημερινό. Δεν σημαίνει απαραίτητα ότι υπάρχει κάτι ύποπτο. Αλλά δείχνει ότι πρέπει να μπουν όρια, να συζητηθούν συναισθήματα και προθέσεις.
Μια σχέση χρειάζεται εμπιστοσύνη, αλλά και σεβασμό στα όρια και τις ευαισθησίες του άλλου. Αν κάτι σε προβληματίζει βαθιά, μην το κρατήσεις μέσα σου. Μίλα, όσο πιο νωρίς γίνεται.
Γιώργος