Η Μελίνα Κανά είναι μία από τις καλύτερες εκπροσώπους αυτού που κάποιοι ονομάζουν έντεχνο τραγούδι και σπάνια δίνει συνεντεύξεις, καθώς όπως συχνά λέει, θεωρεί πως ο καλλιτέχνης πρέπει να μιλάει μέσα από το έργο του και όχι μέσα από τις συνεντεύξεις του.
Παρ’ όλα αυτά, όταν τελικά επιλέγει να μιλήσει, είναι πολύ ειλικρινής, καθάρια και τολμάει να αναφερθεί ακόμα και στις πιο δύσκολες περιόδους της ζωής της. Όπως τότε που χρειάστηκε να μπει χειρουργείο για υποβληθεί σε εγχείρηση καρδιάς ή αργότερα όταν αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει τον εφιάλτη του καρκίνου. Και στις δύο αυτές σοβαρές περιπτώσεις, στάθηκε στα πόδια της.
Η ίδια μιλάει για εκείνες τις δύσκολες μέρες αλλά και το μάθημα ζωής που πήρε απ’ όλο αυτό: «Ξαφνικά ένιωσα πολύ πρόσκαιρη. Ότι μπορεί σε ένα φύσημα του αέρα να φύγω από αυτόν τον κόσμο. Άρχισα λοιπόν, να εκτιμώ μικρά πράγματα, να μην πολυασχολούμαι με αυτά που με ενοχλούν, να μην πληγώνομαι και να μην απογοητεύομαι πολύ. Να δέχομαι τους άλλους όπως είναι, χωρίς να θέλω να τους διορθώσω. Γιατί μάλλον δεν θέλουν να διορθωθούν οι άνθρωποι. Όταν ήμουν νεότερη με «έτρωγε» αυτό: να διορθώσω τα κακώς κείμενα. Τώρα πια, με ενδιαφέρει να τα «χωρέσω» τα κακώς κείμενα».
Όσο για το πού αναζήτησε τη δύναμη για να αναμετρηθεί με τον θάνατο, η Μελίνα Κανά είπε στο newpost: «Με βοήθησε μια σκέψη: ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος. Οι περισσότεροι άνθρωποι φοβόμαστε αυτό το σκοτάδι και το χώμα που μπαίνουμε μέσα. Όταν άρχισα να σκέφτομαι ότι αυτό που θα φύγει από μέσα μου, θα μεταφερθεί με τον θάνατό μου κάπου αλλού, ηρέμησα. Δεν σου κρύβω βέβαια, ότι γύρισα και είπα στον εαυτό μου: «είσαι πολύ νέα ακόμη για να φύγεις. Σύνελθε. Δεν μπορείς να πεθάνεις τώρα». Δεν τον φοβήθηκα τον θάνατο. Είπα «εγώ θα το παλέψω με όλη μου τη δύναμη, το χρωστάω στη ζωή». Άρχισα να ζω σαν να μην έχω τίποτα. Άλλαξα τις συνήθειές μου. Άρχισα να προσέχω τη διατροφή μου, να γυμνάζομαι. Έκοψα τα ξενύχτια δίχως λόγο. Μου αρέσει η μέρα, ίσως γιατί δεν την χάρηκα αρκετά…
Μελίνα Κανά: «Κινδύνευσα να μείνω ανάπηρη»!
«Είχα πάθει κατάθλιψη. Οι ημέρες μου ήταν δύσκολες. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα χωρίς βοήθεια».
Η Μελίνα Κανά μιλάει στο περιοδικό ΕΓΩ και τον Γιάννη Βίτσα για το σοβαρό πρόβλημα με την υγεία της…
Προσφάτως περιγράψατε με πολύ συγκινητικό τρόπο ένα δύσκολο προβλήμα υγείας που αντιμετωπίσατε.
Το 2007 έκανα μία εγχείρηση στον αυχένα, ενώ νωρίτερα είχα αντιμετωπίσει ένα ισχαιμικό επεισόδιο καρδιάς. Ήταν δύο μεγάλα προβλήματα υγείας τα οποία, δόξα τω Θεώ, τα ξεπέρασα. Κινδύνευσα να μείνω ανάπηρη αλλά ευτυχώς αυτό ανήκει πια στο παρελθόν.
Πρέπει να είναι σοκαριστικό.
Είναι. Δε θέλω ούτε να το σκέφτομαι. Κλονίστηκα. Ήταν πολύ δύσκολο.
Διαγνώστηκε τυχαία το πρόβλημα που είχατε στον αυχένα;
Όχι. Οφείλονταν σε ένα παιδικό χτύπημα, το οποίο σιγά σιγά επιβάρυνε εκείνο το σημείο. Το 2007 η κατάσταση ήταν πια τέτοια που η εγχείρηση κρίθηκε επιβεβλημένη. Υπήρχαν πολλές πιθανότητες να μην είναι αναστρέψιμη η πορεία της υγείας μου.
Πως το διαχειριστήκατε;
Είχα πάθει κατάθλιψη. Οι ημέρες μου ήταν δύσκολες. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα χωρίς βοήθεια. Υπέφερα από τους πόνους. Δε μπορούσα να κοιμηθώ, να ντυθώ, να κάνω απλά πράγματα. Δεν το έβαλα κάτω. Έχω ένα χαρακτηριστικό: όταν αρρωσταίνω θυμώνω πάρα πολύ και αυτό μου δίνει μία ορμή για να βγω από την άσχημη κατάσταση που βιώνω. Το αντιμετωπίζω σαν εχθρό που πρέπει να πολεμήσω. Δε μπορώ με τίποτα να κλαίγομαι, ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό. Οπότε βρίσκω τρόπους να ανέβω