Η Μαρία Εκμεκτσίογλου μοιράζεται μια συγκλονιστική εμπειρία που σημάδεψε τη ζωή της, μιλώντας για ένα θαύμα που έζησε αλλά και για τη στιγμή που ο οργανισμός της «μίλησε» λόγω υπερβολικού άγχους.
Όταν το σώμα προειδοποιεί
Σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξή της στο περιοδικό *Λοιπόν* και τον δημοσιογράφο Ανδρέα Θεοδώρου, η Μαρία Εκμεκτσίογλου θυμάται τη στιγμή που ένιωσε τα όριά της να εξαντλούνται.
«Μια Πρωτοχρονιά ο οργανισμός μου μού έστειλε ένα πολύ δυνατό μήνυμα. Επειδή είμαι η ιδιοκτήτρια του εστιατορίου, ήθελα να φροντίσω να περάσουν όλοι καλά. Η πίεση ήταν τόσο μεγάλη που, όταν έφυγε και ο τελευταίος πελάτης και έκλεισε η πόρτα, κατέρρευσα».
Όπως εξηγεί, στάθηκε τυχερή που βρισκόταν κοντά τους ένας γιατρός.
«Οι γιοι μου κάλεσαν έναν γιατρό, που έτρεξε και ήρθε στις 3 τα ξημερώματα. Μου έδωσε τις πρώτες βοήθειες, όλοι –τα παιδιά μου και το προσωπικό– είχαν σοκαριστεί. Από τότε, έχω σταματήσει να πιέζω τόσο πολύ τον εαυτό μου».
Η δύναμη της πίστης και της μητρικής αγάπης
Σε άλλο σημείο της συνέντευξης, η γνωστή μαγείρισσα αναφέρεται σε μια εμπειρία που περιγράφει ως θαύμα και που, όπως λέει, άλλαξε τον τρόπο που βλέπει τη ζωή και την πίστη της.
«Ναι, βίωσα με τη μητέρα μου θαύμα το οποίο με σημάδεψε. Είχα βάλει το μωρό για ύπνο και είπα στον γιο μου, που τότε ήταν δύο χρονών, να αφήσει τη μαμά να ξεκουραστεί. Με πήρε ο ύπνος και μέσα στον ύπνο μου είδα τη μητέρα μου να χτυπάει το τζάμι της βεράντας και να μου δείχνει την κούνια του μωρού. Σηκώνομαι και βλέπω τον Αλέξη, τον γιο μου, να κρατάει το μαξιλάρι και να προσπαθεί να κάνει το μωρό να σωπάσει. Το μωρό είχε γίνει μπλε… αλλά που να καταλάβει, ήταν μόλις δύο ετών».
Η συγκίνησή της είναι εμφανής καθώς συνεχίζει:
«Τραβώ τον Αλέξη και λέω “μαμά, σ’ ευχαριστώ”, και μετά αναρωτιέμαι “ποια μαμά;”… τότε συνειδητοποιώ ότι η μητέρα μου είχε πεθάνει. Εκείνη τη στιγμή πίστεψα πραγματικά στη δύναμη της πίστης και στο πόσο δυνατή είναι η αγάπη της μάνας. Παρόλο που δεν ήταν πια στη ζωή, προστάτεψε το εγγόνι της. Αν δεν ήταν εκείνη η στιγμή, αν δεν έβλεπα εκείνο το “όνειρο”, το παιδί μου δεν θα είχε σωθεί. Και δεν θα υπήρχε και ο δεύτερος μου γιος».
Μαρία Εκμεκτσίογλου: Το θαύμα που βίωσε 5 μέρες αφότου έχασε τη μαμά της! «Την είδα να χτυπά το τζάμι της βεράντας και να…»
Η γνωστή σεφ Μαρία Εκμεκτσίογλου μιλώντας στην εκπομπή «Πάμε Δανάη» και στην Κατερίνα Νινιού αναφέρθηκε στους γιούς της και στο πώς είναι ως πεθερά και αποκάλυψε το «θαύμα» που βιώσει λίγες μέρες αφότου έχασε τη μητέρα της.
«Θέλω να ρίξω μπουνιά σε όποιον λέει τη λέξη “Τουρκοσπορος”»
«Ρατσισμό σίγουρα έχω βιώσει. Και τώρα ακόμα στην Ελλάδα τυχαίνει να ακούσουμε και τώρα ακόμα την ακούμε και πραγματικά θέλω να ρίξω μπουνιά στη μούρη αυτού που λέει τη λέξη “τουρκόσπορος”. Δεν είναι ωραία έκφραση. Δεν πρέπει να τη λέει κανένας. Είναι ντροπή. Και στην Τουρκία έχουμε ακούσει την ανάλογη κουβέντα», ανέφερε αρχικά η Μαρία Εκμεκτσίογλου.
«Όσο καλή και χρυσή να είναι η κοπέλα του γιου σου, σού έχει πάρει το παιδί σου»
Αν και η ίδια δεν δέχεται τον όρο «κακιά πεθερά», παραδέχεται τα πράγματα που την ενοχλούν… «Δεν είμαι η κακιά πεθερά, η “Τασώ Καββαδία”, δεν μπορώ να πω ότι είμαι και η γλυκιά μανούλα πεθερά. Είναι δύσκολο. Όσο και να το προσπαθώ, δεν βγαίνει. Ό,τι και να είναι. Όσο καλή και χρυσή να είναι η κοπέλα, σου έχει πάρει το παιδί σου, είναι δύσκολο να τη δεις σαν κόρη. Το προσπαθούνε. Εκνευρίζομαι πάρα πολύ όταν ακούω ότι παρήγγειλαν delivery. Όταν ο γιος μου δεν τρώει σπιτικό φαγητό με ενοχλεί», τόνισε.
«Έχασα τη μητέρα μου την ίδια μέρα που γέννησα τον δεύτερο γιο μου»
Ανάμεσα στα όσα είπε η Μαρία Εκμεκτσίογλου ήταν και το «θαύμα» που βίωσε λίγες ημέρες αφότου έφυγε από τη ζωή η μητέρα της. «Τη μητέρα μου την έχασα την ίδια μέρα που γέννησα τον δεύτερο γιο μου. Όταν πήγαμε σπίτι μετά από 4-5 μέρες, μεσημεράκι, έβαλα να κοιμηθεί το μωρό και κάπως κουρασμένη λέω στον γιο μου που ήταν τότε 2 χρονών ο μεγάλος “άσε τη μαμά να ξεκουραστεί” και με πήρε ο ύπνος. Κάποια στιγμή βλέπω το τζάμι της βεράντας να το χτυπά η μητέρα μου και να μου δείχνει την κούνια του μωρού. Σηκώνομαι και βλέπω τον γιο μου να έχει πάρει το μαξιλάρι και να προσπαθεί να σωπάσει το μωρό γιατί έκλαιγε και εγώ του είχα πει ότι θέλω να ξεκουραστώ. Το μωρό βέβαια είχε μπλαβιάσει. Το έπνιγε. Κι ο άλλος ήταν 2 χρόνών που να ήξερε τι κάνει η πράξη. Και λέω “καλά που με ξύπνησες μαμά”. Και αναρωτιέμαι ποια μαμά αφού έχει φύγει», περιέγραψε.