Η φράση «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς» είναι για πολλούς πηγή παρεξήγησης, καθώς κάποιοι την αντιλαμβάνονται ως απόδοση στη Θεοτόκο ρόλου πρωταρχικού για τη σωτηρία, ρόλος που ανήκει αποκλειστικά στον Χριστό. Ωστόσο, αυτός ο τρόπος επικοινωνίας με την Παναγία δεν αντίκειται στην Ορθόδοξη πίστη ούτε υπονοεί κάτι δογματικά λανθασμένο. Αντίθετα, είναι μια παραδοσιακή έκφραση πίστης, στην οποία η Θεοτόκος λειτουργεί όχι ως κύρια πηγή σωτηρίας αλλά ως μεσολαβήτρια και συμπαραστάτρια.
Η Παρεξήγηση γύρω από τη Φράση «Σώσον ημάς»
Πολλοί πιστοί θεωρούν τη φράση αυτή δογματικά εσφαλμένη και την αντικαθιστούν με την επίκληση «Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών», που σημαίνει «μεσολάβησε για εμάς». Παρότι αυτή η δεύτερη φράση είναι απολύτως ορθή, η χρήση της δεν αναιρεί την πρώτη, ούτε υπάρχει λόγος να θεωρηθεί η μία σωστή και η άλλη λανθασμένη. Σύμφωνα με τη δογματική πίστη της Εκκλησίας, η Παναγία δεν θεωρείται πηγή σωτηρίας· αυτός ο ρόλος ανήκει αποκλειστικά στον Χριστό. Το «σώσον ημάς» εδώ λειτουργεί συμβολικά και δεν προσβάλλει το λυτρωτικό αξίωμα του Χριστού ως μοναδικού μεσίτη.
Η Θεοτόκος ως Μεσολαβήτρια στη Σωτηρία
Η Παναγία έχει έναν διακριτό και σεβαστό ρόλο ως Μητέρα του Χριστού, αλλά ποτέ δεν κατέχει την απόλυτη θέση της σωτηρίας. Αντίθετα, η Εκκλησία διδάσκει ότι σώζει έμμεσα, μέσω των προσευχών της και της χάρης της ως Πάναγνης Μητέρας του Λόγου του Θεού. Η ίδια η λέξη «σώζω» στη φράση αυτή δεν χρησιμοποιείται για να αναδείξει την Θεοτόκο ως σωτήρα αλλά για να εκφράσει την προσευχητική στήριξη που μας προσφέρει.
Ενότητα των Επικλήσεων και ο Σκανδαλισμός των Πιστών
Για εκείνους που γνωρίζουν τις λεπτομέρειες της Ορθόδοξης πίστης, η ουσία της επίκλησης παραμένει αμετάβλητη είτε χρησιμοποιούν τη φράση «σώσον ημάς» είτε «πρέσβευε υπέρ ημών». Και στις δύο περιπτώσεις, η προσευχή κατευθύνεται προς τον Θεό μέσω της Παναγίας. Ωστόσο, κάποιοι λιγότερο καταρτισμένοι μπορεί να σκανδαλιστούν από τη χρήση της λέξης «σώσον». Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, είναι καθήκον της Εκκλησίας να παρέχει διευκρινίσεις και καθοδήγηση ώστε να μη δημιουργούνται παρανοήσεις.
Πειρασμοί και Αντίσταση στη Ζωή του Ανθρώπου
Η ανθρώπινη ζωή περιλαμβάνει αναρίθμητους πειρασμούς, που μπορούν να προέρχονται είτε από την αδυναμία της ανθρώπινης φύσης, είτε από το κοινωνικό περιβάλλον, είτε από απρόβλεπτα γεγονότα που δοκιμάζουν την αντοχή και την πίστη μας. Οι πειρασμοί, λοιπόν, μπορούν να λειτουργήσουν είτε ως πρόκληση για ενίσχυση της πίστης είτε, δυστυχώς, ως αιτία για ηθική πτώση.
Αυτή η διπλή φύση των πειρασμών είναι και ο λόγος που ο Χριστός μας προτρέπει στην προσευχή να ζητούμε από τον Θεό: «Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν», δηλαδή να μας προφυλάσσει από τους πειρασμούς που ίσως δεν θα μπορούσαμε να αντέξουμε.
Η Παναγία ως Παρηγοριά και Προστασία στις Δυσκολίες
Με παρρησία, οι πιστοί καταφεύγουν στη Θεοτόκο αναζητώντας τη μεσιτική της βοήθεια στις δυσκολίες της καθημερινότητας. Όπως κάθε μητέρα, η Παναγία δέχεται τα αιτήματα των πιστών και μεσολαβεί προς τον Θεό, παρέχοντας δύναμη και υποστήριξη στις δύσκολες στιγμές.
Του Α. Θεοδώρου, «Χρυσοπλοκώτατε Πύργε»