Να αγαπάς και να φροντίζεις τον εαυτό σου, όπως θα φρόντιζες έναν άνθρωπο που αγαπάς αληθινά. Και να έχεις το θάρρος να φεύγεις από ό,τι σε κάνει να μικραίνεις, από σχέσεις που σου ρουφούν τη δύναμη και σε κάνουν να αμφιβάλλεις για την αξία σου.
Όταν πρέπει να φύγεις…
Να φεύγεις από ανθρώπους που δεν πάλεψαν για εσένα, από εκείνους που σε πήραν ως δεδομένο και δεν έκαναν την παραμικρή προσπάθεια να σε κρατήσουν. Από εκείνους που σε άφησαν να φύγεις χωρίς να αναρωτηθούν τι έχασαν, χωρίς να θελήσουν να αλλάξουν τίποτα.
Να φεύγεις, αλλά να μην το κάνεις σαν φυγάς. Μην το βάζεις στα πόδια∙ γιατί όποιος δραπετεύει, συχνά επιστρέφει εκεί απ’ όπου έφυγε. Να φεύγεις με το κεφάλι ψηλά, με αξιοπρέπεια, γνωρίζοντας πως δεν σου δίνουν αυτό που πραγματικά επιθυμείς.
Τι αξίζει σε μια σχέση;
Μια σχέση πρέπει να έχει πάθος, πόθο, σεβασμό, έλξη, έρωτα και αγάπη. Να είναι ένας χώρος όπου ο άλλος δεν φοβάται να δείξει τα συναισθήματά του. Γιατί δεν είναι δίκαιο να μαντεύεις αν σε θέλουν∙ πρέπει να το βλέπεις, να το νιώθεις, να στο δείχνουν — όπως το δείχνεις κι εσύ.
Να αγαπάς τον εαυτό σου
Να αγαπάς, ναι. Εκείνον, εκείνην. Αλλά πάνω απ’ όλα, να αγαπάς τον εαυτό σου. Να τον φροντίζεις, να τον σέβεσαι και να τον προστατεύεις από ό,τι τον πληγώνει. Να φεύγεις από σχέσεις που σε κάνουν να αμφισβητείς ποιος είσαι.
Γιατί η αυτοεκτίμηση χτίζεται δύσκολα, μα γκρεμίζεται εύκολα. Ίσως χρειαστεί να απομακρυνθείς για να σε αναζητήσουν, να καταλάβουν τι άξιζες. Κι αν δεν το κάνουν, δεν πειράζει. Κι αν δεν το καταλάβουν ποτέ, για τους δικούς τους λόγους, πάλι δεν πειράζει.
Αυτό που μετρά είναι πως εσύ πήρες τη σωστή απόφαση. Πως έφυγες από κάτι που δεν σε τίμησε, από μια σχέση που δεν θα σου έδινε ποτέ ό,τι σου άξιζε. Γιατί όσο εσύ θα έκανες υποχωρήσεις, εκείνος θα συνήθιζε σε αυτές και θα ζητούσε κι άλλες, ώσπου δεν θα σου έμενε τίποτα να προσφέρεις.
Να φεύγεις, λοιπόν. Γιατί, όπως είπε η Κική Δημουλά:
«Έχω κι εγώ ένα σωρό απωθημένους ουρανούς… Μα δεν σκοτώνω άστρα…».