Η Βάσια Παναγοπούλου συγκλόνισε με τις προσωπικές της αναμνήσεις από την παιδική της ηλικία, μιλώντας για τον θάνατο του πατέρα της και το τραύμα που τη σημάδεψε για πάντα.
Η απώλεια που άλλαξε τη ζωή της
Καλεσμένη στο «Στούντιο 4», η Βάσια Παναγοπούλου μίλησε για τον πατέρα της, τον οποίο έχασε όταν ήταν μόλις 10 ετών, περιγράφοντας με έντονη συναισθηματική φόρτιση τη στιγμή και τις επιπτώσεις στη ζωή της.
«Τον μπαμπά μου τον έχασα 10 χρονών. Ήταν δύσκολα γιατί ο θάνατος του πατέρα μας σηματοδότησε το φευγιό μας από τη Μυτιλήνη. Όποτε το θυμάμαι κλαίω. Ένιωσα ξεριζωμό. Θυμάμαι ότι είχα πάρει την αγαπημένη μου κούκλα, τη φιλούσα την αγκάλιαζα και την έθαψα στον κήπο του σπιτιού με σκοπό όταν επιστρέψουμε να την ξαναβρώ. Το σπίτι πουλήθηκε δεν την ξαναβρήκα ποτέ», είπε με συγκίνηση η ηθοποιός.
Ο πατέρας της και η πολιτική του δράση
Η ίδια εξήγησε πως ο πατέρας της είχε έντονη πολιτική δραστηριότητα, κάτι που επηρέασε και την υγεία του, με αποτέλεσμα ο θάνατός του να έρθει μετά από περιόδους διώξεων και ταλαιπωριών.
«Ο μπαμπάς μου “έφυγε” για ιατρικούς λόγους. Ήταν ένας άνθρωπος πολύ ενεργός πολιτικά, είχε υποστεί φυλακές, εξορίες, είχε κλονιστεί η υγεία του και κάποια στιγμή αυτό στάθηκε μοιραίο», εξομολογήθηκε.
Το σοκ στο νοσοκομείο
Η αφήγησή της προχωρά σε μια ακόμη πιο συγκλονιστική ανάμνηση: την επίσκεψή της στο νοσοκομείο για να δει τον πατέρα της, με δική της πρωτοβουλία.
«Όταν ο πατέρας μου αρρώστησε πήγε στο νοσοκομείο κι εγώ και η αδελφή μου πήγαμε πακέτο στο σπίτι μιας φίλης της μητέρας μου. Περνούσαν οι μέρες και δεν μαθαίναμε νέα. Μια μέρα το έσκασα από τα αγγλικά, έκανα κοπάνα και έφυγα και πήγα στο νοσοκομείο να δω τον πατέρα μου να μάθω πώς είναι. Τον είδα πάρα πολύ άσχημα, έχω ακόμα την εικόνα αυτή.»
Η στιγμή της αποκάλυψης
Το πιο τραγικό σημείο της αφήγησης έρχεται όταν περιγράφει πώς η ίδια και η αδελφή της έμαθαν για τον θάνατο του πατέρα τους.
«Κάποια στιγμή, επειδή δεν μαθαίναμε νέα, φύγαμε με την αδελφή μου, το σκάσαμε από το σπίτι που μέναμε και πήγαμε στο πατρικό μας. Συνέβη το εξής σοκαριστικό, έξω από το σπίτι υπήρχε το κηδειόχαρτο. Έτσι μάθαμε ότι ο πατέρας μας πέθανε. Καταλαβαίνεις τι έγινε. Δεν υπάρχουν λόγια. Εγώ είχα πυρετό δεν θυμάμαι πόσο καιρό, η μητέρα μου κόντεψε να τρελαθεί δεν ήξερε τι ήταν αυτό που είχα πάθει. Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Πώς μαθαίνεις έτσι για τον θάνατο του γονιού σου; Δεν υπήρχε κανείς να μας εξηγήσει τίποτα»;